در این نامه آمده است: با رحلت آیت‌الله محمد یزدی ایامی آکنده از غم و اندوه بر ما گذشت؛ ما پدری مهربان و استادی کامل را از دست دادیم.
این نامه افزوده است: پیش از انقلاب سخنرانی‌های آتشین برآمده از اعتقاد و یقین خالص او به نهضت امام خمینی(ره)؛ عشق به اسلام و انقلاب را در دل‌ها شعله‌ور می‌کرد؛ او برای احیای نهضت اسلامی مشقت‌های فراوان زندان‌ها و تبعیدها را به جان خرید.
این نامه ادامه یافته است: پس از انقلاب، حضور وی و انجام وظیفه در مسیر پیشبرد آرمان‌های انقلاب اسلامی و صیانت از آن در سنگرهای گوناگونی مانند مجلس شورای اسلامی، شورای نگهبان، قوه قضائیه، مجلس خبرگان رهبری، مهدیه تهران، رسیدگی به شئون حوزه‌های علمیه و مجالس درس و بحث ادامه یافت و با نیک‌نامی به فرجام رسید.
بخش دیگری از این نامه حاکی است: بر خود فرض می‌دانیم شاکر الطاف الهی و سپاسگزار محبت و همدردی همه عزیزانی باشیم که هر یک با ابراز لطف و محبت خود بر دل‌های دردمند ما مرهم نهادند.
در ادامه این نامه، مراتب سپاس و قدردانی به پیشگاه مقام معظم رهبری، مراجع عظام تقلید، اعضای جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، رئیس ‌و نمایندگان مجلس خبرگان رهبری، اعضای شورای نگهبان، رئیس‌جمهور و اعضای هیئت دولت، رئیس ‌و نمایندگان مجلس شورای اسلامی، رئیس ‌و اعضای قوه قضائیه، رئیس ‌و اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام، علما و فضلای حوزه و دانشگاه و سایر شخصیت‌ها و مقامات کشوری، لشکری و استانی و دوستان، آشنایان و آحاد ملت شریف ایران اسلامی اعلام شده است.
در این نامه افزوده شده است: حضور باشکوه و دور از انتظار انبوه مومنان و به ‌خصوص طلاب و فضلای انقلابی در مراسم تشییع و خاکسپاری پیکر آن پیر و شایسته و صادق امام و یار باوفای رهبر به‌رغم اهتمام خانواده بر سرعت در مراسم تجهیز و سفارش آن مرحوم برای عدم ایجاد زحمت در این شرایط خاص، جلوه‌ای از حق‌شناسی مردم عزیز نسبت به وی بود؛ خدا را بابت همه الطاف بیکران پیدا و نهانش شاکریم.