واقعیت تلخی که همه‌گیری کرونا عیان کرد!(نگاه)
امین‌الاسلام تهرانی
یک سال است که از آغاز همه‌گیریِ ویروسِ کشنده کووید- 19 یا کرونا می‌گذرد. از خود ویروس تأثیرات وحشتناک آن، وسواس‌های ناشی از همه‌گیری آن، تأثیرات اقتصادی و حتی سیاسی آن نوشته شده و گفته شده است. یکی از تأثیرات آن البته عیان کردن واقعیات تلخی بود که تا کنون در مرکز توجه نبوده است.
خبر کوتاهی منتشر شد: شرکت‌های قطار مسافرتی در «بریتانیا» طرح بلیط مجانی به افرادی که در فرار از خشونت خانگی هستند را تا پایان ماه مارس سال آینده میلادی یعنی چهار ماه دیگر (اسفند ماه) تمدید کرد. در توضیح این خبر آمده است که طرح «با قطار به پناهگاه» به وسیله شرکت‌های قطار این کشور و سازمان‌های خیریه کمک به زنان اجرا شده است. کسانی که در مسیر رفتن به پناهگاه‌های اجتماعی هستند، می‌توانند از این بلیط رایگان بهره‌مند شوند. این خبر و اخبار مشابه واقعیت تلخ خشونت‌های خانگی را که پیشتر کم‌تر عیان می‌شد عیان می‌کند.
از زمان شروع همه‌گیری کرونا، سازمان‌های خیریه در انگلستان، ولز، اسکاتلند و... با افزایش موارد درخواست کمک برای مقابله با خشونت خانگی رو‌به‌رو شدند. گزارش شده که بعد از پایان اولین تعطیلی سراسری، تعداد افرادی که خواهان استفاده از پناهگاه اجتماعی بودند افزایش یافت. سازمان‌های خیریه انتظار دارند که این‌بار هم با پایان مقررات تعطیلی سراسری در انگلستان شاهد چنین مسئله‌ای باشند.
کمی‌درباره این خبر تأمل کنیم! در دوره همه‌گیری این ویروس امن‌ترین پناهگاه‌ها برای مردم «خانه» است؛ شعار جهانی «در خانه بمانیم» یعنی همین که در زیر بمباران ویروس امن‌ترین پناهگاه خانه است. اما خشونت خانگی ریشه‌دار در اولین کشور صنعتیِ مدرن کاری می‌کند که فرار و رفتن به محیط‌های عمومیِ پرخطر که در آنها امکان ابتلا به بیماری بالاست را به ماندن در خانه‌ای که جهنم است‌ترجیح دهند.
گزارش شده که از زمان اولین دوره قرنطینه در «بریتانیا» در بهار گذشته، حدود ۶۰۰ بزرگسال و ۲۰۰ کودک از بلیط مجانی قطار به مقصد پناهگاه‌های اجتماعی در سراسر کشور استفاده کردند. پیشتر نیز «آنتونیو گوترش»، دبیرکل سازمان ملل در پیامی‌ویدیویی نسبت به افزایش مهلک خشونت علیه زنان در جریان قرنطینه خانگی و تعطیلی‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا هشدار داده بود. او در پیامش گفته بود که به دنبال تعطیلی‌های ناشی از ویروس کووید- ۱۹، بسیاری از زنان در خانه‌شان که قرار است امن‌ترین محل برایشان باشد، با خشونت مواجه‌اند. واقعیت آن است که این خشونت‌ها همواره بوده است، اما پیشتر کسانی که در معرض خشونت بوده‌اند فرصت پیدا می‌کردند که با مشغول کردن خود در خارج از خانه از این خشونت‌ها جان به در ببرند و کمی‌وضع را تحمل‌پذیر کنند؛ اما با شیوع کرونا و تعطیلی‌های سراسری، آنها که مجبور به ماندن در خانه‌اند راهی ندارند، یا باید خشونت‌ها را تحمل کنند یا به کلی فرار کنند.
این خشونت‌ها از نهادِ بی‌قرارِ خانواده در عالمِ مدرن پرده برمی‌دارد. تفرد به قدری عالم‌گیر شده است که کنار هم زیستن در ذیل یک عنوان جمعی به نام خانواده را دشوار و گاهی ناممکن کرده است. البته علل این مصائب برای نهاد خانواده زیاد است و فردگرایی تنها یکی از آنهاست.