در این زمینه، «مشرق» ضمن گزارشی می‌نویسد: توئیتر این روزها به‌شدت مشغول مبارزه با «اطلاعات غلط»، «اخبار جعلی»، «ادعاهای بی‌اساس» و اقدامات دیگری از این دست است؛ یا حداقل خودش این‌طور می‌گوید. این شبکه اجتماعی آمریکایی به خاطر هشدارهایی که درباره پیام‌های دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، می‌دهد سرِ زبان‌ها افتاده است. بعضی‌ها این رفتار توئیتر را مسئولیت‌پذیرانه می‌دانند.
این شبکه اجتماعی کنار بسیاری از توئیت‌های ترامپ هشدارهایی داده مانند اینکه «این توئیت حاوی محتوای گمراه‌کننده است» و همچنین حتی خواننده‌ توئیت را به منابعی ارجاع داده که از نظر توئیتر معتبر هستند و می‌توان «واقعیت‌ها» درباره محتوای توئیت ترامپ را از آنجا خواند. توئیتر، مانند برخی دیگر از شبکه‌های اجتماعی آمریکایی، مجازات‌هایی نیز برای توئیت‌هایی در نظر گرفته که «تشویق به خشونت» یا «تهدید علیه دیگران» به حساب بیایند.
توئیتر پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری امسال آمریکا، تمهیدات خاصی هم برای جلوگیری از بروز هرج‌ومرج در این کشور اندیشید؛ حتی اگر قرار بود عامل هرج‌ومرج، رئیس‌جمهور آمریکا باشد. این شبکه اجتماعی از همان ابتدا اعلام کرد اجازه نخواهد داد هیچ‌کدام از نامزدها (بخوانید: دونالد ترامپ) پیش از شمارش آرای کافی، اعلام پیروزی زودهنگام کند و تأکید کرد تنها در صورتی نتایج شمارش آرا یا نتیجه انتخابات را رسمی تلقی خواهد کرد که یا توسط مقامات ایالتی اعلام شده باشد، و یا توسط دو رسانه از هفت رسانه‌ای تأیید شده باشد که «گروه‌های تصمیم‌گیری مخصوص و مستقل درباره انتخابات» دارد: ای‌بی‌سی، آسوشیتدپرس، سی‌بی‌اس‌نیوز، سی‌ان‌ان، دیسیژن‌دسک اچ‌کیو، فاکس‌نیوز، و ان‌بی‌سی‌نیوز.
همه اینها خوب است، اما ماجرا وقتی جالب می‌شود که رفتار توئیتر درباره فضای داخلی آمریکا را با رفتار این شبکه اجتماعی درباره اعتراضات سال ۱۳۸۸ در ایران مقایسه کنیم.
هیلاری کلینتون، وزیرخارجه سابق آمریکا، در کتاب خاطرات خود «انتخاب‌های سخت»، می‌نویسد: ژوئن همان سال [۲۰۰۹ میلادی، ۱۳۸۸ شمسی]، جوانان ایرانی از وب‌سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی به منظور ارسال پیام‌های خود در جریان اعتراضات پس از انتخابات استفاده کردند. در بحبوحه این انتخابات و اعتراضات مقامات وزارت خارجه [آمریکا] که پیگیر تلاش‌های مخالفانِ دولت ایران در فضای مجازی بودند، متوجه بروز یک مشکل شدند. توئیتر قصد داشت به منظور انجام تعمیرات دوره‌ای، برای مدت زمان کوتاهی، خدمات جهانی خود را محدود کند که دقیقاً نیمه روز در تهران بود. برای حل این مسئله یکی از اعضای واحد برنامه‌ریزی سیاسی وزارت خارجه، انتخاب شد. کوهن آوریل همان سال با «جک دورسی» یکی از بنیانگذاران و مدیران توئیتر، ملاقات کرده بود. به همین دلیل، بلافاصله تلاش کرد تا ضمن ارتباط با دورسی به او هشدار دهد که محدود ساختن خدمات توئیتر در آن بازه زمانی چه ضربه‌ای به فعالان اجتماعی در ایران وارد می‌کند. در نتیجه همین گفت‌وگوها، توئیتر برنامه تعمیرات خود را تا نیمه‌شب بعد به تعویق انداخت.»