نگاهی به دیروزنامههای زنجیرهای
روزنامه دولت: برجام ترجمه اقتصاد مقاومتی بود!
سرویس سیاسی-
علی ربیعی، سخنگوی دولت در روزنامه دولتی ایران مدعی شد: «از نظر ما فلسفه وجودی برجام، از گرو خارج کردن اقتصاد ملی کشور از بازیهای سیاسی و بحرانهای جعلی آن بود تا راه توسعه درونی کشور به فراز و فرود روابط خارجی مشروط نماند. به این ترتیب، یکی از کارکردهای برجام ضد حمله به استراتژیهای آمریکایی- صهیونیستی و برخی از جنگ افروزان منطقهای بود که توسعه و بزرگ شدن ایران را برنمی تافتند. در حقیقت به خدمت گرفتن تعامل سازنده خارجی، به نحوی هم جلوگیری از سیاستهای جنگ افروزانه آمریکا و پیام آور صلح منطقهای بود و هم زمینهای برای استفاده از فرصتهای جهانی برای توسعه اقتصادی در داخل کشورمان با تکیه بر تواناییهای داخلی نیز بود. در اینجا باید به یاد بیاوریم که این فلسفه[،] ترجمه و بیان عملی از توصیه مقام معظم رهبری بود که در تبیین اقتصاد مقاومتی تعبیر اقتصاد درون زا و برون نگر را بازآفرینی کردند.»
ادعاهای مطرح شده در نوشته فوق، واجد تحریف و تفسیر به رأی است. برخلاف ادعای ربیعی مبنی بر خارج کردن اقتصاد از وابستگی به روابط خارجی با برجام، دولت حتی آب خوردن مردم را هم به توافق هستهای منوط کرد. سپس مسیر پرخسارت توافق به هر قیمت، اجرای برجام به هر قیمت و ماندن در آن به هر قیمت را طی کرد و فجایع اقتصادی را رقم زد. دولت با انفعال مقابل عهدشکنی حریف در برجام، مالهکشی و توجیه آن، طرف غربی را برای گستاخی بیشتر جرأت داد و نشان داد که فشار و بدعهدی جواب میدهد. به این ترتیب، اقتصاد کشور را به گروگان برجام تبدیل کرد. اینها در حالی است که تصمیم نظام، اجرای مشروط برجام بود نه بلاشرط. با وجود این واقعیات، سخنگوی دولت ادعا میکند که برجام عمل به اقتصاد مقاومتی بود! اگر دولت به سیاستهای اقتصاد مقاومتی پایبند بود، ارزش پول ملی سقوط نمیکرد و نفس تولید کشور گرفته نمیشد.
شباهتها بین 88 و 2020
روزنامه شرق در شماره دیروز خود طی گزارشی نوشت: «اكنون نیز اگر او [بایدن] بتواند دو ایالت دیگر را به خود اختصاص دهد و در مجموع آرای الكترال بهدستآمده را به بالای 300 برساند، دیگر میتوان او را برنده قطعی انتخابات اعلام كرد و تلاش ترامپ در دادگاه عالی در نهایت نتیجهای جز شكست سهمگین برای او در پی نخواهد داشت.»
در ادامه این نوشتار میخوانیم: «با وجود تمامی این شواهد، رئیسجمهوری آمریکا درحالیکه هنوز ۲۳ درصد آرای ایالت سرنوشتساز پنسیلوانیا شمارش نشده بود، در توئیتی نوشت: «بهصورت قانونی در این ایالت پیروزی بزرگی بهدست آورده است»[!!] و در پیامی دیگر اینگونه نوشت: «تقلب را متوقف کنید». او به توئیت بسنده نکرد و با حضور در نشست خبری کاخ سفید، ادامه شمارش آرا را سرکوب آرا دانست و گفت: «کسانی که در ایالتهای باقیمانده فعال هستند، دموکرات هستند و درحالیکه ما در حال برندهشدن بودیم، اجازه ندادند ناظران ما در آن حضور یابند و حتی وقتی حاضر شدند، گفتند که باید از فاصله زیاد در آنجا حضور داشته باشند». اما بایدن كه دیگر به پیروزی خود مطمئن شده، هنوز آمریكاییها را به آرامش دعوت میكند و از هوادارانش خواسته است كه از خشونت دوری كنند.»
چقدر این حوادث و گفتهها آشنا به نظر میآیند! در انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 نیز نامزد اصلاحطلب انتخابات در حالی که شمارش آرا ادامه داشت با برگزاری یک نشست خبری خود را پیروز قطعی انتخابات اعلام کرد و گفت که با فاصله زیاد انتخابات را برده است و هر نتیجهای غیر از این از صندوقها بیرون بیاید تقلب شده است.
نکته قابل توجه آن است که روزنامه طیف موسوم به اصلاحطلب امروز و در تحلیل رفتار ناپسند ترامپ آن را غیردموکراتیک میدانند ولی در سال 88 به هیچ روی خود به قانون و طریق قانونی تن ندادند.
کارنامه ارزنده دولت در آینده برملا خواهد شد!
علیرضا محجوب، نماینده عضو فراکسیون امید (اصلاحطلبان) در مجلس دهم و کاندیدای ناکام انتخابات مجلس یازدهم در یادداشتی در روزنامه آرمان نوشت: «در مورد ارزيابي عملکرد دولت آقاي روحاني قطعا در آينده تاريخ نشان خواهد داد که باوجود همه مباحث و فشارهايي که بر اين دولت که از مظلومترين دولتهاي تاريخ جمهوري اسلامي بوده آورده شده است، اما در آينده کارکردهاي مثبت اين دولت در عرصههاي مختلف برملا خواهد شد. در آينده وقتي پرونده اين دولت باز شود آن وقت ما خواهيم ديد که اعمال اين دولت چقدر مثبت بوده است».
محجوب در ادامه نوشت:«در عرصه سياست خارجي دولت دوازدهم در مسير متعادلي را حرکت کرده است و البته در سياست داخلي هم دولت تاکنون راه تعادل و ميانهروي را پيش گرفته است. گرچه رئيسجمهور خودشان هم تاکيد کردهاند که همواره به دنبال تعادل در عرصههاي مختلف سياسي بودهاند. از سوي ديگر در اقتصاد هم تنها ايرادي که به دولت داريم اين است که نتوانسته است به وعده تعادل خود برسد. اگر دولت آقاي روحاني ميتوانستند اقتصاد را متعادل کنند مطمئنا کساني که ار ايشان انتقاد کرده و ميکنند در حال حاضر دعايش ميکردند. با اين همه در مجموع مطمئنا پشت پرده تلاشهاي دولت در آينده روشن خواهد شد. نگاهي به زمينهها و حوزههاي مختلف نشان ميدهد که دولت تا کنون چه خدماتي را ارائه داده و چه تلاشهايي کرده است. اما بايد زمان بگذرد و در آينده پرده از اين خدمات و عملکردهاي مثبت برداشته شود».
چندی پیش اشرف بروجردی، نماینده رئیسجمهور در شورای فرهنگی- اجتماعی زنان و رئیسکتابخانه ملی در اظهارنظری مشابه گفته بود «برای دولت کاری ندارد که بخواهد بهطور مرتب کارنامه خود را به رخ بکشد و مواردی که در آنها موفق عمل کرده را بیان کند اما امروز زمان مناسبی برای این کار نیست»!
واقعیت این است که کارنامه دولت آقای روحانی در حوزههای مختلف و به خصوص حوزه اقتصادی و ساست خارجی به هیچ عنوان قابل دفاع نیست. اما دولتمردان و فعالین مدعی اصلاحات بجای عذرخواهی از مردم و تلاش برای جبران قصور و تقصیرها، اینگونه وانمود میکنند که کارنامه دولت پربار است، اما دولتمردان اهل ریاکاری نیستند و این دولت مظلوم واقع شده است!
دولت وظیفهای در قبال تامین نیازهای جامعه ندارد!
روزنامه اعتماد روز گذشته در مطلبی با عنوان « خير و شر دولتها» نوشت: «در ايران و در طول دهههاي گذشته، نگاه مردم به دولت به مثابه يك پدر دلسوز كه وظيفه تامين نيازها و مايحتاج خانواده را بر عهدهدارد، بوده است. اين تصوير كه دولت وظيفه ايجاد اشتغال، تامين مسكن و موارد اين چنيني را بر عهدهدارد، در ذهن مردمان اين سرزمين نقش بسته است. اما سؤالي كه پيش ميآيد اين است كه اساسا وظيفه دولت چيست؟.. به طور كلي اين انتظار كه دولت وظيفه تامين تمامي نيازهاي جامعه را بر عهدهدارد، درست نيست. زيرا در اقتصاد ناهار مجاني وجود ندارد و هر كالا يا خدماتي كه دولت در اختيار ما قرار ميدهد بهاي آن را پرداخت كردهايم، حتي با قيمتي
بيشتر.»
اکثریت اعضای کابینه و مدیران دولت دوازدهم را اصلاحطلبان و یا شخصیتهایی با گرایشهای نزدیک به این جریان تشکیل میدهند و طبیعی است که بایستی خوب و بد این دولت را به پای آنان نیز نوشت.
گفتنی است اصلاحطلبان این روزها نه تنها حاضر به قبول مسئولیت سیاسی وضعیت فعلی نیستند بلکه با فرافکنی و آدرسهای غلط باز هم درصدد فریب مردم هستند. آنها که روزگاری بهطور علنی دولت تدبیر و امید را رحم اجارهای خود عنوان کرده بودند، این روزهای که مفری برای جدایی از کارنامه فضاحت بار دولت برآمده از خود نمیبینند به استدلالهای عجیب و غریبی روی آوردهاند.