از زمان آغاز همه‌گیری ویروس «کرونا» و اعلام رسمی آن در کشور در زمستان سال گذشته، جزیره کیش با وجود جمعیت اندک و امکان قرنطینه بسیار آسان‌تر و کم هزینه‌تر از سایر نقاط کشور به دلیل شرایط جغرافیایی، تنها یک بار به مدت یک هفته «قرنطینه» شد.
جزیره کیش تنها دارای یک بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی است و تخصص‌ها و امکانات آن تا حدودی پاسخگوی شرایط عادی و نیاز جمعیت ثابت ساکنان آن است و این در حالی است که حتی بارها کیشوندان به دلایل مختلف ترجیح داده‌اند یا مجبور شده‌اند برای درمان و جراحی و مشکلات پزشکی خود به سرزمین اصلی بروند.
حال چگونه است که با وجود چنین شرایطی در حالی که بسیاری از شهرها و استان‌های کشور یک یا چند بار در مواقع بحرانی «قرنطینه» شده‌اند اما جزیره کیش از این قاعده مستثنا بوده و علاوه بر آن پروازها محدودیت ندارند؛ بازارهای لوکس به روی گردشگران باز است و نمایشگاه هم برگزار و در اقدامی عجیب کنسرت نیز برگزار می‌شود.
به نظر می‌رسد دلیل این موضوع را باید در سلایق شخصی مدیران کیش جست‌وجو کرد! در سال‌های اخیر روند نزولی درآمدها به خصوص در کسب‌وکارهای کوچک که بخش اعظمی از جمعیت کیشوندان را صاحبان این مشاغل تشکیل می‌دهند، افزایش یافته و در مقابل تورم و گرانی و افزایش هزینه‌های کسب و کار و زندگی سر به فلک کشیده است که این امر باعث می‌شود مسئولان مربوطه در ستاد بحران کرونای کیش برای تعطیلی و قرنطینه که تنها راه خروج از وضعیت قرمز و بحرانی است مماشات کنند که در این بین به حدود نزدیک چهل هزار کیشوند نیز اجحاف شود. هر چند که عده زیادی از جمعیت کیشوندان دارای مشاغل آزاد هستند و خود آن‌ها در صورت تعطیلی و قرنطینه از لحاظ اقتصادی متضرر خواهند شد و شاید تعداد کمی هم به همین دلیل مخالف محدودیت و تعطیلی می‌باشند اما کیست که نداند جان انسان‌ها از هر چیزی مهم‌تر است.
متهم کردن کیشوندان به عدم رعایت پروتکل‌ها در روزهایی که وضعیت قرمز است نادرست است و می‌توان گفت که کیشوندان از لحاظ رعایت پروتکل‌ها همچنان در کل کشور نمونه بوده و همچنان هستند و این عدم رعایت فقط از سوی اکثریت گردشگران ورودی به کیش می‌باشد.
مسئولان و صاحب‌نظران توجه داشته باشند که ضررها و تنگناهای اقتصادی را می‌توان جبران کرد اما آسیب به سلامتی و جان یک انسان هرگز قابل بازگشت نیست.
فریدون پری‌نژاد