آرمان در یادداشتی با عنوان «چرا کسی در جشن روحانی شرکت نکرد؟»، نوشت: رئیس‌جمهور اخیراً با آب و تاب از پیروزی گفت و اینکه طبق تقویم برجامی تحریم تسلیحاتی رفع شده است. تحریم‌هایی که بنا بود طبق توافق‌های برجام در ماه اکتبر برداشته شود. در طول این مدت البته که آمریکایی‌ها تلاش‌های زیادی در راستای جلوگیری از این موضوع کردند.
البته مقامات آمریکایی تهدید کرده‌اند که هر کشوری بخواهد به ایران تسلیحات بفروشد، تحریم خواهند کرد. در این میان مقامات دولت از شکست سیاسی ترامپ می‌گویند و البته گروهی هم معتقدند آنچه در عمل اتفاق می‌افتد چیزی است که در بحث تحریم‌های یکجانبه آمریکا بعد از خروج ترامپ از برجام علیه ایران رخ داد و آن همراهی سایر کشورها با آمریکاست. جدای از این موضوع اما بعضی سیاسیون معتقدند همین که ایالات متحده به صورت قطعنامه یا اقدامی دیپلماتیک نتوانسته حرفش را برای لغو رفع این تحریم‌ها به کرسی بنشاند باید جشن گرفت. اما از سویی دیگر آنچه در این میان عیان است اینکه آن پیروزی بزرگی که روحانی تلاش داشت تا در روز یکشنبه به مردم بگوید و جشن بگیرد، در میان ایرانیان چندان به چشم نیامده و از سویی چه بسا خود این سخنان روحانی نیز برعکس تفسیر شد. مردم جشنی را که روحانی گفته بود لمس نمی‌کنند. حقیقت امر این است که در شرایط کنونی اقتصادی، دیگر اظهارات رسانه‌ای روحانی به چشم نمی‌آمد؛ اظهاراتی که نه تنها مورد استقبال قرار نگرفته بلکه ممکن است تأثیر معکوس نیز داشته باشد. مشکلات عدیده اقتصادی باعث شده تا کسی در جشن روحانی شرکت نکند. حسن روحانی تلاش داشت تا با بیان اینگونه اظهارات به برنده شدن از بعد حقوقی در مقابل آمریکا، از این اظهارات بهره‌برداری‌های سیاسی کند اما این ماجرا روی دیگری هم داشت روی دیگری که با این قرائت سیاسی و رسانه‌ای و شعارگونه متفاوت بود. بی‌تردید مردم خواستار رفع مشکلات در بخش‌های اقتصادی هستند و نه خرید و فروش اسلحه. در این میان هم عده‌ای معتقدند که توان اقتصادی ایران در شرایط فعلی به گونه‌ای نیست که بخواهد حتی با بازگشت تبادلات تسلیحاتی، اقدام به خرید تسلیحات از کشورهای مختلف کند؛ به عبارتی ممکن است حتی با رفع این تحریم‌ها نیز ایران با توجه به وضعیت ارز، تبادلات و مشکلات اقتصادی خرید قابل توجه تسلیحاتی نتواند انجام دهد. ظاهراً مردم برای جشن گرفتن منتظر نبودند.