بار دیگر برخاسته از ارادت (یادداشت روز)
یادداشت اینجانب در کیهان روز شنبه (۵ مهرماه ۹۹) که با توجه به انگیزه نگارش آن، عنوان «برخاسته از ارادت» را بر تارک خود داشت و از دلشوره‌ای نسبت به بخشی از بیانیه دفتر حضرت آیت‌الله سیستانی درباره نظارت سازمان ملل بر انتخابات پارلمانی عراق حکایت می‌کرد، بازتاب گسترده‌ای درپی داشت و با برداشت‌های متفاوتی رو‌به‌رو شده است که کماکان نیز ادامه دارد. از این روی توضیح پیش‌روی را ضروری می‌دانم.
استناد اینجانب در یادداشت مورد اشاره به متن فارسی بیانیه‌ای بود که دفتر حضرت آیت‌الله سیستانی درباره ملاقات معظم‌له با خانم «جینین هینیس پلاسخارت» نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد منتشر کرده بود. برداشت نگارنده از بیانیه یاد شده آن بود که حضرت ایشان خواستار نظارت مستقیم سازمان ملل بر انتخابات آینده عراق شده‌اند. خوشبختانه دفتر حضرت آیت‌الله سیستانی(دام‌عزّه) درپی انتشار یادداشت کیهان توضیحی ارائه کرد که نشان می‌داد برداشت اینجانب با واقعیت فاصله داشته است و حضرت ایشان آنگونه که در بیانیه دفتر معظم‌له آمده است خطاب به نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل فرموده‌اند «باید در مراحل مختلف برگزاری آن (انتخابات) روند شفافیت مراعات شود و نظارت بر آن به صورت جدی و با هماهنگی بخش مربوطه در هیئت سازمان ملل متحد صورت پذیرد» و در ادامه آمده است «بیانیه یاد شده از نظارت بر انتخابات توسط سازمان ملل سخن نمی‌گوید بلکه از هماهنگی نظارت با ضوابط سازمان ملل سخن می‌گوید و معنای آن این است که نظارت صرفاً از سوی عراقی‌ها صورت می‌گیرد ولی ویژگی اشخاص ناظر و ضوابط اعمال شده در اجرای انتخابات با ضوابط سازمان ملل همخوان باشد تا جای هیچگونه اعتراض و ایراد از طرف بعضی گروه‌های ذی‌ربط در صحت انتخابات وجود نداشته باشد».
همانگونه که ملاحظه می‌شود منظور ایشان همخوانی نظارت با ضوابط سازمان ملل بوده است و نه نظارت سازمان ملل بر انتخابات عراق. از این روی برداشت اینجانب از نظر حضرت آیت‌الله سیستانی با آنچه ایشان فرموده بودند همخوانی نداشته است که به خاطر این خطای ناخواسته از محضر معظم‌له پوزش می‌خواهم و امید آنکه عذر تقصیر اینجانب را بپذیرند.
و اما، در این وجیزه اشاره به سه نکته را ضروری می‌دانم؛
۱- بعد از انتشار یادداشت کیهان، مسئولان و شخصیت‌های بلند‌پایه عراق، از جمله آقایان رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر، رئیس دستگاه قضائی، رئیس‌مجلس، آقای نوری‌مالکی، آقای حیدر العبادی و... با صدور بیانیه‌های جداگانه به حمایت از حضرت آیت‌الله سیستانی برخاستند و ضمن ابراز ارادت به ساحت مقدس مرجعیت، اینجانب و یادداشتی را که نوشته بودم، به شدت محکوم کردند. اعتراض حضرات را می‌پذیرم و جایی برای خُرده‌گیری نمی‌بینم ولی آنچه در این میان حائز اهمیت است و درخور تقدیر، اتحاد و یکپارچگی مسئولان محترم عراق در دفاع از مرجعیت و حمایت از معظم‌له است که به یقین، برای مردم شریف عراق امید‌آفرین و برای دشمنان اسلام نا‌امید‌کننده و رنج‌آور خواهد بود و از این روی بایسته شکر.
۲- برخی از منتقدان، یادداشت نگارنده را توهین‌آمیز نامیده‌اند که اتهامی ناروا و به دور از انصاف است چرا که تواضع نسبت به ساحت حضرت آیت‌الله سیستانی و عرض ادب و ابراز ارادت به ایشان در سطر سطرِ یادداشت یاد شده موج می‌زند و اینجانب به باور قلبی و نه تشریفات ظاهری، از جایگاه برجسته و قابل تقدیر و احترام ایشان یاد کرده‌ام. به عنوان مثال -و فقط یک نمونه از آن میان- تاکید داشته‌ام که «با توجه به جایگاه برجسته و قابل احترام حضرت آیت‌الله سیستانی، این سازمان ملل است که برای توجیه صلاحیت خود به تائید حضرت ایشان نیاز دارد و نه ایشان به سازمان ملل». نسخه‌های فراوان روزنامه کیهان به وضوح نشان می‌دهند که همواره از اقدامات حضرت آیت‌الله سیستانی با تقدیر یاد کرده‌ایم و مخصوصاً نقش ایشان در حفظ استقلال عراق را ستوده‌ایم.
۳- شماری هرچند‌اندک نیز با اشاره به حضور حضرت آیت‌الله سیستانی در عراق و اینکه معظم‌له یکی از مراجع بزرگوار عراق هستند، به نگارنده اعتراض کرده‌اند که چرا درباره ایشان سخن گفته‌ای؟! در این خصوص گفتنی است مرزهای جغرافیایی اگرچه معتبر و قابل احترام هستند ولی نمی‌توانند جدا‌کننده امت یکپارچه اسلامی از یکدیگر باشند. آیت‌الله سیستانی متعلق به جهان تشیع است که گستره‌ای فراتر از این کشور و آن کشور دارد و به ایران و عراق و لبنان و سوریه و پاکستان و... محدود نمی‌شود.
حسین شریعتمداری