سعید رضایی
ماه عسل ویژه برنامه ای است که هر ساله مهمان خانه های ایرانیان می‌شود. ماه رمضانی که هر روز افطاری شبکه سه سیمای رسانه ملی ما را به یک مهمانی افطاری با رنگ و لعابی دیگر دعوت می کند.
ماه عسل، مهمانی درد دل است؛ مهمانی وقایع، مهمانی دل ها، مهمانی حوادث و اتفاقات، مهمانی امید ها و نا امیدی ها، مهمانی اشک ها و لبخندها و مهمانی ... خیلی از چیزهای دیگر که تنها می توان در ماه عسل مثلش را پیدا کرد و با آدم هایش همنشین شد. ماه عسل آیینه ای است در برابر جامعه برای یاد آوری. تجربیاتی که به سختی می توان مانندش را یافت. این برنامه میزبان عشق های آسمانی است، میزبان امید های باور نکردنی، میزبان بخشش‌ها و بخشیدن ها و حتی قلب‌هایی که راضی به بخشش نمی شوند، میزبان معجزات، میزبان تلاش ها و کوشش هایی که امروز به بار نشسته‌اند.
ماه عسل یک برنامه گفت و گو محور باز هم به معنای واقعی واژه است. برنامه ای اجتماعی که با موضوعات بومی برای مخاطبان ایرانی ساخته شده است. اما این موضوعات جدای از بومی بودن چنان جهان شمول است که توانایی جذب مخاطبان غیر ایرانی را نیز دارد.  "ماه عسل" در آغازین مجموعه های خود میزبان مهمانان بازیگر و اشخاص سرشناس مملکتی بود. در آن روزها تلاش ماه عسل بر این بود که گوشه ای از زندگی شخصی این افراد را به تماشاگران نشان دهد و آن ها را با شخصیت حقیقی این اشخاص آشنا کند. اما امروز با حضور سوژه های مردمی رنگ و بویی دیگر به برنامه بخشیده شده است. رنگ و بویی که اشک و لبخند، آموزش و یادگیری و بلوغ و به روایتی دیگر زاییده شدن از پیله تن را در بر دارد. سوژه هایی که گزینش می شوند، همگی در ارتباط مستقیم با زندگی هستند.
این برنامه با هدف بیداری و هوشیاری در ماه مهمانی خدا و دعوت او به بیداری و بازگشت به خویش ساخته شده است. به قول معروف "هر چه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند" ، ماه عسل نیز قطعا با توکل بر خدا و با حرف های دل دست اندرکاران ساخته شده و امروز این گونه به بار نشسته است. به شکلی که همراه با سوژه ها و حضور مهمانان در استودیو، مخاطبان همراه با آن ها می خندند، اشک می‌ریزند و متاثر می‌شوند.  درباره اجرای احسان علیخانی در «ماه عسل» هم باید گفت، علاوه بر تسلط بر اجرا، اما سعی دارد تا در کمال احترام به مخاطب، از یک اجرای خشک و رسمی فاصله بگیرد و با این ترفند فضایی صمیمی به وجود آورد.
یکی از مهم ترین عوامل جذابیت "ماه عسل" طراحی دکور آن است. دکور ماه عسل امسال به شکل یک صدف طراحی شده بود. صدفی متحرک که باز و بسته می شود. این دکور سبب شده تا قاب های زیبایی بسته شوند و حس آرامش دلچسبی را به مخاطبان ارائه می کند.  مهمانانی که در برنامه حضور پیدا می کنند، آدم هایی متفاوت، اما از جنس همه مردم هستند. آدم هایی که رنگی جز رنگ اجتماع خود ندارند. در واقع تماشاگران با دیدن خود در قاب ماه عسل درمی‌یابند که تنها نیستند و به تنهایی با مشکلات دست و پنجه نرم نمی کنند. تصویربرداری برنامه هم نشات گرفته از تم و ذات وجودی برنامه است. برنامه از ایستایی فاصله گرفته و مدام در جریان است. این گونه تصویر برداری نیز به گونه‌ای تصویری تم برنامه را به نمایش در می‌آورد. به عنوان مثال در زمانی که احسان علیخانی به صورت خصوصی با تماشاگران صحبت می کند، دوربین نیز همراه با حرکت او حرکت می کند و تلاطمی موج گونه به قاب می بخشد.