مهاجرت معکوس نخبگان به کمک «پارکهای علم و فناوری»
پارک علم و فناوری سازمانی است که به وسیله متخصصها مدیریت میشود و هدف اصلی آن، افزایش ثروت در جامعه، از طریق بهبود فرهنگ نوآوری و همکاری میان شرکتهای حاضر در پارک و موسسههای متکی بر علم و دانش میباشد. ایران با داشتن ۴۲ پارک علم و فناوری و ۲۰۰ مرکز رشد حدود ۴۰۰۰ شرکت فناوری فعال دارد.
در این میان اما سؤالی که ایجاد میشود آن است که کاربرد پارکهای علم و فناوری چیست و تاثیر آن در بهرهوری بیشتر از عالمان و دانشمندان چگونه است؟
در پاسخ باید گفت، مهمترین مشکلی که جامعههای امروزی میتوانند با آن درگیر شوند، مشکل اشتغال است. شغلی که نبودنش عامل اصلی ارتکاب جرم در جامعه است. پارکهای علم و فناوری با عرضه خدمات مشاورهای، مالی، اعتباری، مدیریتی و حقوقی و فراهم کردن ابزارهای فیزیکی، توانسته نقش مفیدی در روند کارآفرینی در کشور داشته باشد که این موضوع باعث شده آسیبهای اجتماعی سرچشمه گرفته از بیکاری را التیام ببخشد.
بهطور معمول نبود سرمایه کافی، ناآشنایی با قوانین و مقررات و همچنین وجود بروکراسی اداری غیرضروری، باعث فشار روحی بیاندازهای به ایدهپردازها شده است؛ بهگونهای که از پیگیری ایده منصرف شدند و تصمیم به خروج از کشور گرفتهاند. نقش پارک علم و فناوری در جلوگیری از فرار مغزها، میتواند باعث نجات کشور از دغدغههای اجتماعی زیادی شود.
از خدمات دیگری که این پارکها میتوانند به جامعه داشته باشند، چرخش مغزهاست. یکی از روشهای شناخته شده در جهان، جهت استفاده از توان و تخصص نخبههایی که در خارج از ایران زندگی میکنند و توان انتقال فناوری به داخل کشور را دارند.
به طور خلاصه، شرکتها و موسسههای فناوری که با مشارکت ایرانیهای فعال خارج از کشور تشکیل میشوند، میتوانند باعث انتقال فناوری به داخل کشور با تولید علم آن، در کشورمان شوند.
میتوان گفت که بسیاری از مشکلهای اجتماعی، ریشه در اقتصاد دارند. اقتصادی که میتوان به کمک پارک علم و فناوری، به بهتر شدن حالش کمک کرد و با اثری که این پارک بر روی تولید، صادرات و وضعیت نیروی انسانی نخبه و متخصص دارد، میتواند باعث بهبود شرایط اقتصادی کشور شود.
به نقل از خبرنامه دانشجویان؛ فراهم نبودن زمینه مناسب برای ارائه و عرضه تفکرات خلاق، باعث میشوند که عملیاتی کردن آموختههای علمی در محیط کسب و کار، یا به عبارتی ایجاد کسب و کاری بر پایه علم و دانش، به دست دانشآموختههای کم سن و سال و بیتجربهای که هنوز وارد بازار کار نشدهاند، به اندازهای دشوار باشد که شاید کمتر کسی از عهده انجام آن بربیاید و حتی اگر افرادی باشند که از این ایدهها پشتیبانی کنند و پیشنیازهای یک کسبوکار دانشمحور مثل سرمایه، ایده فناورانه و... فراهم باشد، باز هم معلوم نیست که محصول تولید شده بتواند در بازار موفقیتی کسب کند.
خطر ایجاد کسب وکارهای اینچنینی را پارک علم و فناوری کاهش میدهد و زمینه رشد شرکتها و واحدهای فناور کوچک و توسعه آنها را فراهم میکند. در نهایت اینکه بهطور معمول این عقیده وجود دارد که فناوری باعث بروز و یا پیچیده کردن مشکلها در سطح جامعه است، اما در مرحلههایی هم توانسته، باعث افزایش امید به زندگی در سطح جامعه شود.