سرویس خارجی-

نیمه ماه پیش بود که «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور جوان فرانسه به لبنان سفر کرد، سفری که در پی انفجار مهیب بندر بیروت در 14 مرداد و برای همدردی با مردم لبنان صورت گرفته بود، اما در آن سفر رئیس‌جمهور فرانسه در کسوتِ «رئیس‌جمهورِ لبنان» یا بهتر است بگوییم «صاحبِ لبنان» ظاهر شد! او در سخنانی که یادآور دوران استعمار لبنان به دست فرانسه بود، گفت لبنان اگر کمک می‌خواهد باید دست به اصلاحاتی بزند و اگر این کار را نکند، من باز خواهم گشت و «وظیفه خودم را انجام خواهم داد». (خودم اصلاحات را انجام خواهم داد) به هر روی «ماکرون» روز دوشنبه گذشته به لبنان بازگشت تا به وظیفه خود عمل کند! او در ابتدای سفرش به خانه خانم «فیروز»، خواننده لبنانی، رفت و به گزارش ایسنا به او قول داد: «هر کاری لازم باشد انجام می‌دهم تا اصلاحات اجرا شوند و لبنان بهترین را داشته باشد»! وی البته در فرودگاه بیروت نیز با «میشل عون» رئیس‌جمهور لبنان دیدار کرد. ماکرون همچنین در پیامی توئیتری به زبان عربی نوشت که برای اطمینان یافتن از روند باز‌سازی بیروت به این کشور سفر کرده است!
ماکرون در سخنان خود هنگام ورود به فرودگاه بیروت اعلام کرد، که به چه دلیل به لبنان آمده؛ اول اینکه در جریان کمک‌های انسان‌دوستانه به لبنان پس از انفجار بیروت قرار بگیرد. به گزارش فارس، او ادامه داد، دلیل دوم سالگرد صدمین سال تشکیل کشور فعلی لبنان (در ۱۹۲۰) است و درباره دلیل سوم هم گفت: «همچنین هدف از این سفر اطلاع از وضعیت سیاسی است...».
ماکرون سپس با «سعد الحریری» رئیس‌جریان المستقبل و نخست‌وزیر اسبق لبنان در کاخ «صنوبر» دیدار کرد. بر اساس گزارش خبرگزاری رسمی لبنان «ان ان ای»، این دیدار شامل آخرین تحولات سیاسی و وضعیت عمومی در لبنان و روابط دو جانبه بود. البته ماکرون به این کارها بسنده نکرد و آنطور که باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از نشریه «پولیتیکو» نوشته، مقامات این کشور را تهدید کرد در صورتی که در مقابل اصلاحات ایستادگی کنند، تحریمشان خواهدکرد. او در مصاحبه با پولیتیکو با تکبر تمام اضافه کرد: «این آخرین شانس برای این نظام است»! البته ماکرون که علیرغم انتقادات وارد بر او شناخت خوبی از لبنان دارد و پایگاه اجتماعی حزب‌الله را می‌داند، تلاش کرد، نقش یک میانجی را هم بازی کند. یعنی یک جا به نعل زد و یک جا به میخ. او با آگاهی از جایگاه حزب‌الله در میان مردم لبنان تلاش کرد، علیه این جنبش قدرتمند موضعی نگیرد آنجا که گفت «این جنبش نماینده و منتخب ملت لبنان است». ماکرون با نیم نگاهی به مواضع سایر کشورهای اروپایی به ویژه رژیم صهیونیستی نیز گفت «اگر نمی‌خواهیم لبنان همانند برخی کشورها به تروریسم دچار شود، باید حزب‌الله و دیگر احزاب را آگاه کنیم که به مسئولیت خود عمل کنند.» تا بدین ترتیب تلاش کرده باشد، حد «میانه» را بگیرد!
ماکرون خطاب به حزب‌الله این را هم گفت که، «درخصوص سلاح و دو سه موضوع دیگر که برای شما مهم است، قصد نداریم شما را تحت فشار بگذاریم اما در مقابل حکومت را فعال کرده و خود نیز ایفای نقش کنید». روزنامه «فیگارو» فرانسه نیز مدعی شد که در هفته‌های گذشته چندین پیام میان فرانسه و حزب‌الله رد و بدل شده و پاریس مخالفتی با سلاح مقاومت لبنان ندارد.
گفتنی است، نباید موضع ماکرون راصرفا یک موضعِ متکبرانه فردی تفسیر کرد و آن را یک رذیله اخلاقی و شخصی برای ماکرون دانست، بلکه باید این مواضع را نگاهِ معمولِ غربی به غیر غربی دید. این نگاه، نگاهِ شخصِ ماکرون نیست بلکه نگاهِ یک رئیس‌جمهورِ اروپایی است که برای خود حق دخالت در امور سایر کشورها را قائل است. نه فقط تهدیدات او بلکه نحوه برنامه‌ریزی سفرش و اولویت دادن به ملاقات یک خواننده و... همه و همه نگاهِ از بالایِ رئیس‌جمهور فرنگی را بازنمایی می‌کند. با همه این تفاسیر او خوب می‌داند، بازی کردن در نقش یک میانجی، اصولی دارد و یکی از ابتدایی‌ترین این اصول این است که، طوری وانمود کند که طرفین دعوا، احساس کنند او «بی طرف» است. موضع مثبت ماکرون در مواجهه با حزب‌الله، آن هم وقتی کشورهای اروپایی یکی یکی مشغول تروریست خواندن این جنبش هستند، را باید در چارچوب همین مهم به تفسیر نشست.