بعد از بیانیه مشترک روز پنجشنبه انگلیس، فرانسه و آلمان در رد طرح آمریکا برای بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران، مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا روز جمعه در توییتی نوشت که واشنگتن در بازگرداندن تحریم‌ها کوتاه نخواهد آمد.
به نوشته روزنامه گلوبال تایمز، جهان این روزها به تحریم‌ها بی‌اعتنا شده زیرا سال‌های گذشته نشان داده در صحنه جهانی کار زیادی از دست آمریکا برنمی‌آید جز تحریم کردن یا تهدید به تحریم و در نتیجه آمریکا در حال ضربه زدن به خود و دور کردن متحدانش است.
بنابر این گزارش، اعمال تحریم، روشی است که آمریکا مرتب از آن استفاده می‌کند تا کشورهایی را که دشمن خود می‌داند، به امتیازدهی وادار کند. گرچه این تحریم‌ها برای توسعه کشورهای تحت تحریم مشکلاتی ایجاد کرده، نتایج مورد نظر آمریکا را در پی نداشته و برعکس، بتدریج خطراتی را علیه منافع آمریکا به همراه داشته است.
به گزارش فارس در ادامه این مطلب درباره اثرات تحریم‌ها بر کشورهای مختلف آمده است: ایران از سال ۱۹۷۹ تحت تحریم‌های آمریکا قرار دارد که اقتصاد آن را تحت فشار قرار داده ‌اما این کشور پابرجا مانده و قصد تسلیم شدن در برابر آمریکا را ندارد.
روسیه هم یکی از کشورهایی است که طبق داده‌های مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی مستقر در آمریکا، تاکنون بیش از ۶۰ دور تحریم علیه افراد، شرکت‌ها و نهادهای دولتی این کشور بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ اعمال شده است. با این حال تحلیل‌ها نشان داده روسیه با این تحریم‌ها سازگار شده و توانسته ذخایر ارزی و طلای خود را برای محافظت از اقتصادش ایجاد و توانایی‌های دفاعی ملی خود را در این دوران سخت حفظ کند.
گلوبال تایمز می‌افزاید: کوبا، نمونه دیگری است که طولانی‌ترین محاصره اقتصادی در تاریخ را پشت سر گذاشته است. آمریکا زمانی این تصور را داشت که می‌تواند از طریق تحریم‌ها دولت کاسترو را سرنگون کند تا اینکه در دوران ریاست‌جمهوری باراک اوباما متوجه شد این خواسته به واقعیت نمی‌پیوندد. اوایل سال ۲۰۰۹ اتاق بازرگانی آمریکا تخمین زد تحریم علیه این کشور حوزه کارائیب سالانه 1/2 میلیارد دلار به اقتصاد آمریکا ضربه زده است.
درخصوص چین هم بعد از آنکه آمریکا هوآوی، غول فناوری چینی را مورد حمله قرار داد، این شرکت توانست رشد فروش بزرگی را در سال ۲۰۱۹ داشته باشد و همچنین رشد حدود ۱۳ درصد را در نیمه اول سال ۲۰۲۰ نسبت به مدت مشابه سال قبل تجربه کند. در مجموع، سرکوب شرکت‌های فناوری چینی توسط آمریکا باعث می‌شود تقویت تحقیق و توسعه فناوری آنها تسریع یابد.
متحدان آمریکا هم از این تحریم‌ها در امان نبوده‌اند. اوایل اوت سه سناتور آمریکایی هشدار دادند که واشنگتن می‌تواند بندر «زازنیتس» در آلمان را به دلیل ساخت خط لوله گاز نورد استریم-۲ که آلمان را به روسیه متصل می‌کند، تحت تحریم‌های اقتصادی شدید قرار دهد.
به نوشته گلوبال تایمز، آمریکا زمانی که تحریم‌هایش را در سراسر جهان اعمال می‌کند توقع دارد متحدانش آنها را تأیید و حمایت کنند، در حالی که خودش منافع آنها را نادیده می‌گیرد. مثلاً در ارتباط با پروژه نورد استریم یا مسئله ایران، آمریکا نیاز بزرگ متحدان اروپایی‌اش به نفت روسیه و خاورمیانه را نادیده گرفته است. روزگاری اقدامات آمریکا بر اساس منافع مشترک متحدانش انجام می‌شد، اما مفهوم منافع مشترک اکنون در استراتژی ایالات متحده در حال محو شدن است.
بنابر این مطلب، روزی که منافع مشترک بین آمریکا و کشورهای دیگر از مشکلاتی که واشنگتن برای جهان ایجاد می‌کند کمتر شود، رهبری آمریکا رسماً به پایان خواهد رسید.
همان طور که «استیو بنن»، مشاور پیشین دونالد ترامپ و مدیر کارزار انتخاباتی او گفت: «منزوی کردن آمریکا، تضعیف منافع امنیت ملی آن و متحد کردن دوستان و دشمنان آمریکا علیه درخواست‌های این کشور به‌طور همزمان، راحت نیست، اما ترامپ و پمپئو خود این کار را کرده‌اند». آن‌هم از طریق فشار زیاد، تحریم‌های مکرر
و بی‌معنی.