بیمارستان دامغان، نیازمند توجه جدّی (گزارش از دور و نزدیک)
وقتی رشته زندگی بیمار شما به تار مویی بند باشد و ثانیه ثانیه زمان برای نجات جان بیمارتان مهم و حیاتی باشد، وقتی فاصله مرگ و زندگی عزیز شما در پیچ و خم جاده‌ها برای رسیدن به مرکز درمانی شهر دیگری رقم بخورد، وقتی قرار باشد دفتر زندگی پدر یا مادر یا فرزند و همسرتان به دلیل کمبود پزشک و تجهیزات پزشکی در محل زندگیتان، بسته شود، و یا وقتی که صدای بیب‌بیب دستگاه به هنگام انتقال بیمارتان به مرکز درمانی شهر همجوار وسط راه قطع شود و بوق ممتد پایان زندگی‌اش را ترسیم کند، یا ماشین حمل بیمار به جاده خاکی بزند و این جاده آخرین جاده خاکی زندگی عزیزتان می‌شود ولی باز علی‌رغم این اما و اگرها این ریسک را می‌کنید تا شاید بتوانید بیمارتان را به شهر دیگری برای درمان برسانید و در این بین با مرگ یکی از عزیزان شما، هیچ دلیل و توجیهی نمی‌تواند شما را آرام کند که مثلا عمر عزیز شما بیشتر به دنیا نبوده است.
در لحظه‌ای که شما حاضرید تمام زندگیتان را بدهید تا نفس بیمارتان که به دمی بسته است، قطع نشود و حتی حاضرید تجهیزات و لوازم پزشکی مورد نیاز و حتی پزشک متخصص را از شهرهای دیگر بالای سرش حاضر کنید ولی مجبور نباشید جان بیمارتان را در کف دست بگیرید و راهی شهر و دیار دیگر شوید و اسیر جاده‌ها شوید. هیچ توجیه منطقی نمی‌توانید برای این مسئله پیدا کنید که زندگی عزیزانتان به دلیل کمبود تجهیزات و دستگاه‌های پزشکی و مهم‌تر از آن عدم حضور پزشک متخصص به موقع بر سر تحت بیمار، به آخر خط رسید!
همواره یکی از بزرگ ترین مشکلات شهرهای کوچک و شهرستانها کمبود پزشک متخصص و تجهیزات پزشکی است و یکی از دغدغه‌های ویژه مردم این شهرها گله از کمبودهای پزشک و پزشکی است که به ناچار برای رسیدن به سلامتی و درمان دردهای خود باید روانه شهرهای بزرگ تر شوندو اگر بگوییم شاید یکی از دهها دلیل مهاجرت مردم از شهرستانها و روستاها به کلان شهرها و پایتخت دسترسی به امکانات پزشکی و بیمارستانهای مجهز و پزشکان مجرب و متخصص است، سخنی به گزافه نگفته‌ایم.
متاسفانه دامغان، یکی از آن شهرستانهایی است که با کمبود پزشک مجرب و متخصص در رشته‌های مختلف روبه‌روست و کمبود تجهیزات پزشکی به یکی از مهم‌ترین معضلات این شهر تبدیل شده است. بی‌تردید سلامتی چیزی نیست که بتوان براحتی آن را از دست داد و وقتی پای مرگ و زندگی به میان می‌آید، دیگر کمتر دلایل قانونی و موانع قانونی برای تهیه امکانات پزشکی برای یک بیمار قانع‌کننده خواهد بود. چرا که یک بیمار و البته همراهانش در هر شرایطی به تنها چیزی که فکر می‌کنند فقط نجات جان بیمارشان است و لاغیر!!
وحیده-ن، همراه بیمار خانم شهربانو-ع است، مادر وحیده را به دلیل سکته مغزی در بیمارستان ولایت دامغان بستری کرده‌اند. وی از مشکلاتی که در طی سه روز بستری مادرش در بیمارستان با آن روبه‌رو بوده برایمان می‌گوید و می‌افزاید مهم‌ترین چیزی که بیش از همه باعث آزار او شده است نبود پزشک متخصص مغز و اعصاب هنگام بستری شدن مادرش بوده است. وی اضافه می‌کند: «متاسفانه 24 ساعت پس از بستری شدن مادرم در بخش پزشک متخصص برای ویزیت بیمار حاضر شد. وی در ادامه صحبتهایش با اظهار نارضایتی شدید از وضعیت پزشکی نامناسب در این شهر پرجمعیت می‌گوید: «مادرم در بخش بیماران عفونی بستری بود، به نظر شما آیا بستری کردن یک بیمار دیابتی که به دلیل سکته مغزی در بیمارستان بستری شده و چند سال قبل هم عمل جراحی قلب انجام داده در این بخش درست است؟»
همراه این بیمار در حالی که صدایش از پشت تلفن می‌لرزد و به شدت هم عصبانی است خاطرنشان می‌کند: «بدتر از همه این بود که مجبور شدیم برای گرفتن MRI به شهر همجوار سمنان برویم، واقعا نمی‌دانید چطور این مادر بیمارم را راضی کردم که برای چندمین بار متوالی سوار بر آمبولانسی که از وانت هم بدتر است شود و به سمنان برویم.»
مریم-ن، هشت روز است که بالای سر مادرش که از دل درد شدید می‌نالد ایستاده است. از وضعیت و بیماری مادرش می‌پرسم، می‌گوید: 8 روز تمام مادرم در بیمارستان بستری بود، تازه روز آخر که دکتر برگه ترخیص مادرم را امضاء کرد متوجه شد مادرم هنوز درد دارد و دل دردش خوب نشده و در کمال ناباوری دیدیم آن موقع تازه دستور یک سونوگرافی ساده را برای او نوشته‌اند.
وی همچنین ضمن ابراز گلایه شدید از اینکه در یک اتاق 12 متری، 4 تخت بیمار قرار دارد، می‌گوید: «هیچ فضایی برای همراه بیماران در نظر گرفته نشده است و تنها نکته مثبت این بیمارستان جدیدالتأسیس راه‌پله‌های پهن و بزرگ آن است. واقعا تا کی ما مردم این شهر باید از نبود پزشک مجرب و فوق تخصص در رنج و عذاب باشیم؟» به او می‌گویم از نظر قانونی امکانات بیشتر پزشکی نمی‌تواند در اختیار این شهرستان قرار گیرد. با عصبانیت زیاد می‌گوید: «پس بگویید چون جمعیت این شهر کم است و به حدنصاب قانونی برای دریافت تجهیزات پزشکی نرسیده، همه ما باید بمیریم!!» همچنین تماسهای مکرری هم از بیماران با دفتر روزنامه داشتیم که اکثر آنها از کمبود پزشک به صورت دائم در این شهر گله داشتند. ضمن آنکه اکثر پزشکان متخصص فعال در این شهر جوان هستند فقط سه روز در هفته در بیمارستان حضور دارند. حبیب‌الله کردی یکی از شهروندان دامغانی در گفت‌وگو با گزارشگر کیهان می‌گوید: «مادرم بیماری قند دارد، فوق تخصص غدد هم یک روز در هفته آن هم روز جمعه به اینجا می‌آید و گاهی پیش می‌آید که به دلیل به حد نصاب نرسیدن بیمار دکتر فوق تخصص یک ماه به یک ماه به دامغان می‌آید و آن هم در شرایطی است که تعداد بیماران به 100 نفر می‌رسد. شما قضاوت کنید ویزیت 100 بیمار در طول نصف روز چطور امکان‌پذیر است، ضمن آنکه برخی بیماران دیگر که مشکلات دیگری غیر از دیابت دارند برای ویزیت‌های بعدی نمی‌دانند به کجا و چه زمانی با دکتر ارتباط برقرار کنند؟!رضا-ت هم دو هفته قبل پدرش به دلیل سکته مغزی در بیمارستان بستری شده بود، او هم در گفت‌وگو با گزارشگر کیهان با اشاره به اینکه پدرش عمل جراحی قلب انجام داده و فشار خون بالا دارد، از کمبود امکانات پزشکی گله‌مندانه چنین می‌گوید: «شاید بتوان با کمبود دستگاه ساخت ولی وقتی جان بیماران ما به دلیل نبود پزشک متخصص به خطر می‌افتد دیگر نمی‌توانیم این وضعیت را تحمل کنیم.»
رضا می‌گوید: «پدرم ساعت 1 بعدازظهر سکته کرد و فردای آن روز ساعت 11 پزشک بالای سرش حاضر شد، البته شاید بگویید پدر شما جمعه سکته کرده و پزشک متخصص در روز جمعه بیمار ویزیت نمی‌کند، ولی آیا بیماری خبر می‌کند؟!»
یکی دیگر از مشکلاتی که رضا برایمان می‌گوید این است که این شهر ظاهرا یک متخصص داخلی به اصطلاح خوب دارد که آن هم فقط برای بیماران خود داروهای خارجی آن هم به تعداد بسیار زیاد تجویز می‌کند. او اضافه می‌کند: «تو را به خدا این مشکلات ما را بنویسید چون این اولین بار است که کسی به درد دل ما و بیماران این شهر گوش می‌کند.»
خانم زهرا-ش یک هفته است که به دلیل بیماری دیابت در بیمارستان ولایت بستری شده است. او چند روز اول ماه مبارک رمضان را روزه گرفته و قند خونش بالا رفته است. وی به گزارشگر کیهان می‌گوید: «الان 7 روز است که در بیمارستان بستری هستم تا پزشک بتواند قندم را تنظیم کند.»
او اضافه می‌کند: «اگر پزشک فوق تخصص غدد در این شهر داشته باشیم دیگر نیازی نیست بنده 7 روز در بیمارستان بمانم.
و مصطفی حاجی‌قربانی هم از نبود دندانپزشک و کلینیک تخصصی آن در شهرش بسیار گله می‌کند و می‌گوید: «جای تأسف است که برای یک جراحی دندان عقل باید به تهران بیاییم حتی دیگر پزشکان شاهرود هم از دست بیماران دامغانی کلافه شده و ماهانه به بیماران وقت می‌دهند.»
دکتر غلامرضا محمدی سرپرست بیمارستان ولایت دامغان در پاسخ به این سؤال که چرا در بیمارستان جدیدالتأسیس ولایت دستگاه MRI وجود ندارد می‌گوید: «توزیع ارائه خدمات تشخیصی و درمانی در سرتاسر کشور بر پایه نظام سطح بندی خدمات تخصصی و بستری است و براساس این سطح بندی در حال حاضر در شهرستان دامغان خدمت بخش دولتی MRI، امکان ارائه وجود ندارد.»
وی در پاسخ به این سؤال که آیا بخش خصوصی هم نمی‌تواند در این زمینه ورود پیدا کرده و مشکل بیماران را حل کند؟ می‌گوید: «در صورت تمایل بخش خصوصی به خریداری دستگاه MRI به منظور ارائه خدمت در شهرستان مذکور، موضوع قابل پیگیری و در صورت موافقت وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی، انجام شدنی است.»
دکتر محمدی در مورد انجام آزمایش های متعدد بیماران در شهرهای اطراف دامغان از جمله شاهرود و اینکه چرا این شهرستان با کمبود پزشک متخصص و فوق‌تخصص روبه‌رو است و چرا نباید بیماران در تمام طول هفته از پزشک متخصص برخوردار باشند و فقط سه روز بیمارستان پزشک متخصص دارد؟ می‌افزاید: در حال حاضر خدمات آزمایشگاهی در شهر دامغان در سه مرکز دولتی (بیمارستان ولایت، مرکز بهداشتی درمانی شهید چراغیان و درمانگاه تأمین اجتماعی) و دو مرکز غیردولتی ارائه می‌شود. افزون بر آن برخی خدمات آزمایشگاهی در مراکز بهداشت و درمان شهرهای امیریه و دیباج ودیگر مراکز روستایی نیز ارائه می‌شود. به طوری که هم‌اکنون بیشتر از 95 درصد آزمایش‌هایی که در استان قابل انجام است در شهرستان دامغان انجام می‌شود.
لازم به ذکر است که همگی آزمایش‌های بیماران بستری در بیمارستان ولایت براساس «برنامه تحول نظام سلامت» با تعرفه دولتی و به وسیله بیمارستان انجام می‌شود و در صورت نیاز ارسال آزمایش به بیرون از بیمارستان با بستن قرارداد بین بیمارستان و بخش خصوصی یا دولتی بیرون از بیمارستان (بدون مداخله بیمار یا همراهان) انجام می‌شود.»
سرپرست بیمارستان ولایت دامغان در ادامه خاطرنشان می‌کند: هم‌اینک 33 نفر پزشک متخصص در رشته‌های داخلی، قلب، جراحی عمومی، زنان،کودکان و نوزادان، بیهوشی، رادیولوژی، پاتولوژی، جراحی کلیه و مجاری ادراری، ارتوپدی، چشم، گوش و حلق بینی، روانپزشکی، نورولوژی، پوست، عفونی در شهرستان فعالیت دارند و افزون بر آن دو پزشک فوق‌تخصص (روماتولوژی و جراحی عروق) نیز به شیوه دوره‌ای حضور می‌یابند؛ و در رشته‌های تخصصی فوق خدمات اورژانسی مورد نیاز بیماران در تمامی ساعات شبانه‌روز و خدمات سرپایی براساس برنامه مشخص در درمانگاه بیمارستان ولایت و درمانگاه شبکه بهداشت و درمان ارائه می‌شود.)
مشکل اصلی در شهرستان عدم استمرار حضور پزشکان متخصص در درازمدت است به طوریکه در برخی رشته های تخصصی، پزشکان بعد از پایان تعهدات قانونی خود شهرستان را ترک می‌کنند و از این روی دانشگاه ناگزیر به جایگزینی آنها می شود که امید است با ارتقاء شرایط و امکانات و جاذبه‌های شهری و بهره‌مندی بیش از پیش شهروندان از حضور پزشکان متخصص، امکان ادامه حضور آنها فراهم شود.»
دکتر محمدی با اشاره به اینکه بیمارستان ولایت در پایان سال 91 راه‌اندازی شده است و پس از آن کوشش شده تا با خریداری و نصب تازه‌ترین تجهیزات پزشکی، خدمات مناسب ارائه شود، بر مشکلات مذکور بیماران و نارضایتی آنها مهر تایید می‌زند و می‌گوید: «اگرچه در حوزه تجهیزات سرمایه‌ای با کمبودهایی روبه‌رو هستیم که ان‌شاءالله با تأمین منابع آن، این مشکل نیز رفع شود. مشکل کمبود نیروی انسانی پیراپزشک و خدماتی نیز یکی از مشکلات بیمارستان است که از طرفی باعث بارکاری اضافی به کارکنان خدوم و سخت‌کوش می‌شود؛ و از طرفی امکان راه‌اندازی سه بخش بیمارستان با 48 تخت هنوز فراهم نشده است.»
دکتر عبدالرحمان رستمیان نایب رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس و نماینده مردم دامغان هم در گفت‌وگو با گزارشگر کیهان در خصوص عدم تجهیزات پزشکی از جمله MRI در بیمارستان ولایت دامغان می‌گوید: «در مورد تجهیزات پزشکی بیمارستان اعتباری از طرف دفتر رهبر معظم انقلاب با توجه به اینکه پروژه بیمارستانی از پروژه‌های سفر رهبری بوده است در اختیار دانشگاه است که باید برای شهرستان دامغان هزینه شود که به تدریج تجهیزات مورد تقاضای بیمارستان در حال ارسال است ضمنا دانشگاه نیز بایدتجهیزات تکمیلی بیمارستان را تهیه کند.»
منتخب مردم دامغان در خصوص پزشکان متخصص و حضور آنها در این شهرستان می‌گوید: «تعداد متخصصین در سال گذشته بهتر شده است و از متوسط کشور به نسبت جمعیت بهتر است از جمله رادیولوژی، زنان، اعصاب داخلی، ارتوپدی و... ضمن اینکه باید شرایط ماندگاری و جذب آنها را بیشتر کرد.»رستمیان در ادامه صحبتهای خود به دیگر اقدامات پزشکی انجام شده طی دو سال گذشته در این شهر که مورد نیاز مردم دامغان است، اشاره کرده و می‌گوید: «دانشکده بهداشت که در ساختمان غیراستاندارد بود بعد از سالها به دانشکده محل اصلی خود انتقال پیدا کرد. البته هنوز محوطه‌سازی آن باید تکمیل شود. همچنین با راه‌اندازی و انتقال بیمارستان و فاصله نسبی تا مرکز شهر و به خاطر دسترسی مردم در مرکز شهر دانشگاه قصد راه اندازی یک پلی‌کلینیک یا درمانگاه تخصصی را دارد که امیدواریم تا مهرماه بازگشایی شود. هرچند انتظارات و توقعات مردم و بیماران این شهر از نماینده خود که یک پزشک و فوق‌تخصص است، بیشتر می‌باشد.»طبق قانون سطح بندی خدمات کشوری شهرستانهایی که جمعیت آنها زیر 100 هزار است از بعضی خدمات پزشکی دولتی از جمله داشتن دستگاه MRI محروم هستند و البته قطعا بخش خصوصی می‌تواند در این زمینه ورود پیدا کند. هرچند که نماینده مردم دامغان و رئیس بیمارستان ولایت توضیحاتی در مورد دلایل کمبودها ارائه دادند ولی بیماران این شهر همچنان نیاز به حمایتهای بیشتر و توجه جد‌ی‌تری دارند.
شایان ذکر است رهبر معظم انقلاب در سفر استانی‌شان به سمنان، برای پروژه بیمارستانی مبلغ 2 میلیارد تومان اعتبار اختصاص داده بودند که اقداماتی که تاکنون در زمینه توسعه و پیشرفت‌های پزشکی و درمانی در شهرستان دامغان صورت گرفته نیز از محل همین اعتبارات ارزشمند است.
سرویس شهرستان ها