به بهانه برگزاری چهارمین جشنواره تئاتر صاحبدلان
نمایش دینی در محاق مظلومیت
به همت کانون تئاتر دینی و مرکز هنرهای نمایشی در ایام ماه مبارک رمضان برنامه‌های نمایشی مذهبی و آئینی در قالب چهارمین جشنواره تئاتر صاحبدلان ویژه ماه رمضان در تهران و شهرستانها با نمایشهای خیابانی و صحنه‌ای از تاریخ 22 تیر شروع به فعالیت کرد.
سیدعلی تدین‌صدوقی
بخش خیابانی این جشنواره در محوطه تئاتر شهر تهران هر شب از ساعت 19/45 تا 21/30 در قالب سه برنامه اجرا می‌شود که با استقبال خوبی از سوی مردم مواجه شده است.
اما ای کاش امکاناتی فراهم می‌شد که از ابتدا و یا حداقل شروع دهه دوم ماه مبارک این جشنواره و اجراهای آن صورت می‌پذیرفت. چرا که با استقبال تماشاکنان واقع شده است و با توجه به فضای معنوی ماه رمضان و نیاز جامعه به این گونه آثار، ضروری بود.
زمانی که به دنبال کار فرهنگی و هنری هستیم و می‌خواهیم برنامه‌هایی در خور داشته باشیم پس باید هزینه هم بکنیم.
این خود می‌تواند در مقابله با تهاجم فرهنگی و آشنا کردن نوجوانان و جوانان با فرهنگ و هنر بومی و سنتی و شخصیت‌های مذهبی و دینی بسیار کارگر افتد و محمل مناسبی برای جاری و ساری کردن و نهادینه نمودن این امور مهم در بین جامعه و قشر کودک و نوجوان و جوان باشد. چگونه است که مثلا برای فلان نمایش که هیچ ربطی هم به فرهنگ و هنر و مسايل جامعه و مردم و تاریخ ما ندارد بودجه را بذل و بخشش می‌کنیم.
برای نمایش‌ها و جشنواره‌هایی از این دست که ما با امور مذهبی، آيینی، دینی، ارزشی، باورها و سنن و آداب رسوم و هنر و فرهنگ و تاریخ ایران اسلامی سر و کار دارند و بین مردم نیز از مقبولیت خاص و ویژه‌ای برخوردار است هزینه کنیم! باید گفت هنرمندان متعهد و معتقد تئاتر در واقع از جان مایه می‌گذارند و با نبود پول و بودجه ایثار می‌کنند و نمایشهای آیینی و مذهبی و ... را به روی صحنه و یا در بین مردم می‌برند.
پس حداقل امکانات مورد نیازشان را فراهم کنیم یا اینکه خدای نکرده بودجه فرهنگی هنری را می‌گیریم و شعارش را می دهیم اما خرج جاها و کارهای دیگر می‌کنیم که اگر چنین کنیم به واقع به فرهنگ و هنر کشور و به مردم و باورها و اعتقادشان بد کرده‌ایم.
امید است که تکلیف تئاتر و بودجه تئاتر این مملکت روشن شود. تا بلکه بتوانیم برای مقابله با تهاجم فرهنگی در سال فرهنگ اقدامات لازم را به عمل آوریم وگرنه با هجمه این همه ماهواره و شبکه و... باید گفت ده‌ها سال عقبیم و اگر زودتر دست به کار نشویم آن‌وقت دیگر پشیمانی سودی نخواهد داشت.
شهرداری‌ها، فرمانداری‌ها، ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی و... تمام ارگان‌ها و ادارات و سازمان‌هایی که بودجه فرهنگی دارند و اصولا موظفند که در زمینه فرهنگ و هنر کشور در این مقطع حساس کمک‌رسانی کنند می‌باید پا پیش نهند و این جوانان که از جان مایه می‌گذارند و با کمترین بودجه و بدون کمترین چشم‌داشت مادی تنها به خاطر عشق و وظیفه به هنر و فرهنگ ایران اسلامی و آیین و دین و مذهب و باور، اعتقادات خود و مردم پابه میدان سخت و دشوار فرهنگ و هنر گذاشته‌اند را از نظر مادی و معنوی حمایت کنند.
بخش خیابانی این جشنواره در محوطه تئاتر شهر تهران هر شب از ساعت 19/45 تا 21/30 در قالب سه برنامه اجرا می‌شود که با استقبال خوبی از سوی مردم مواجه شده است.
اما ای کاش امکاناتی فراهم می‌شد که از ابتدا و یا حداقل شروع دهه دوم ماه مبارک این جشنواره و اجراهای آن صورت می‌پذیرفت. چرا که با استقبال تماشاکنان واقع شده است و با توجه به فضای معنوی ماه رمضان و نیاز جامعه به این گونه آثار، ضروری بود.
زمانی که به دنبال کار فرهنگی و هنری هستیم و می‌خواهیم برنامه‌هایی در خور داشته باشیم پس باید هزینه هم بکنیم.
این خود می‌تواند در مقابله با تهاجم فرهنگی و آشنا کردن نوجوانان و جوانان با فرهنگ و هنر بومی و سنتی و شخصیت‌های مذهبی و دینی بسیار کارگر افتد و محمل مناسبی برای جاری و ساری کردن و نهادینه نمودن این امور مهم در بین جامعه و قشر کودک و نوجوان و جوان باشد. چگونه است که مثلا برای فلان نمایش که هیچ ربطی هم به فرهنگ و هنر و مسايل جامعه و مردم و تاریخ ما ندارد بودجه را بذل و بخشش می‌کنیم.
برای نمایش‌ها و جشنواره‌هایی از این دست که ما با امور مذهبی، آيینی، دینی، ارزشی، باورها و سنن و آداب رسوم و هنر و فرهنگ و تاریخ ایران اسلامی سر و کار دارند و بین مردم نیز از مقبولیت خاص و ویژه‌ای برخوردار است هزینه کنیم! باید گفت هنرمندان متعهد و معتقد تئاتر در واقع از جان مایه می‌گذارند و با نبود پول و بودجه ایثار می‌کنند و نمایشهای آیینی و مذهبی و ... را به روی صحنه و یا در بین مردم می‌برند.
پس حداقل امکانات مورد نیازشان را فراهم کنیم یا اینکه خدای نکرده بودجه فرهنگی هنری را می‌گیریم و شعارش را می دهیم اما خرج جاها و کارهای دیگر می‌کنیم که اگر چنین کنیم به واقع به فرهنگ و هنر کشور و به مردم و باورها و اعتقادشان بد کرده‌ایم.
امید است که تکلیف تئاتر و بودجه تئاتر این مملکت روشن شود. تا بلکه بتوانیم برای مقابله با تهاجم فرهنگی در سال فرهنگ اقدامات لازم را به عمل آوریم وگرنه با هجمه این همه ماهواره و شبکه و... باید گفت ده‌ها سال عقبیم و اگر زودتر دست به کار نشویم آن‌وقت دیگر پشیمانی سودی نخواهد داشت.
شهرداری‌ها، فرمانداری‌ها، ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی و... تمام ارگان‌ها و ادارات و سازمان‌هایی که بودجه فرهنگی دارند و اصولا موظفند که در زمینه فرهنگ و هنر کشور در این مقطع حساس کمک‌رسانی کنند می‌باید پا پیش نهند و این جوانان که از جان مایه می‌گذارند و با کمترین بودجه و بدون کمترین چشم‌داشت مادی تنها به خاطر عشق و وظیفه به هنر و فرهنگ ایران اسلامی و آیین و دین و مذهب و باور، اعتقادات خود و مردم پابه میدان سخت و دشوار فرهنگ و هنر گذاشته‌اند را از نظر مادی و معنوی حمایت کنند.