۲ روایت از چگونگی برگزاری آزمون دکتری
تجربیات داوطلبان از اولین کنکور کرونایی
پس از سه بار تعویق آزمون دکتری، سرانجام اولین آزمون کرونایی در تاریخ ۹ مرداد برگزار شد، آزمونی که حواشی زیادی به همراه داشت و البته خواهد داشت که طی آن نزدیک به ۱۷۹ هزار و ۷۰۴ داوطلب در ۱۴۳ حوزه امتحانی در ۶۰ شهرستان مختلف کشور در مقطع دکتری به رقابت پرداختند.
عدهای از داوطلبان کنکور بر این باورند که روند برگزاری کنکور با رعایت پروتکلهای بهداشتی و فاصلهگذاری اجتماعی در بعضی دانشگاهها همراه نبود، از طرفی عدهای دیگر معتقدند که پروتکلهای بهداشتی جهت برگزاری آزمون دکتری وضعیت مناسبی داشته است.
به نقل از خبرنامه دانشجویان؛ در ادامه این گزارش، دو روایت از دو داوطلب آزمون دکتری پیرامون نحوه برگزاری کنکور اخیر را مرور خواهیم نمود.
روایت اول؛ به نقل از یکی از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی
علیرغم اینکه سازمان سنجش اعلام کرده بود تعداد حوزهها افزایش یافته و در سایت سازمان سنجش هم با مقایسه حوزههای امتحانی در سنوات گذشته و امسال افزایش حوزههای امتحانی رو نشان داده بود اما این افزایش حوزههای امتحانی تأثیری درتراکم دانشجوها و فاصله بین آنها نداشته چراکه حوزههای امتحانی با توجه به تعداد داوطلب کاهش یافته در آن حوزه محلهای آزمون و کلاسهای برگزاری آزمون را کاهش داده بودند و فاصله هر دانشجو از جلو، عقب، چپ و راست همان ۲ متر بود؛ فاصلهای که سالهای قبل هم رعایت میشده و تغییری نکرده است.
همچنین در ابتدای ورود داوطلبان به حوزه امتحانی تب سنج و کنترل ماسک بود اما بعد از ورود به محل آزمون هیچ کنترلی صورت نمیگرفت و بعضی از داوطلبان ماسک را استفاده نمیکردند و حتی بعضی نیز سرفه میکردند که در قبال استفاده از ماسک فقط تذکر شفاهی داده میشد و هیچ برخوردی با داوطلب خاطی که مسائل بهداشتی را رعایت نمیکرد، صورت نمیگرفت.
افزایش حوزههای امتحانی با توجه به نکاتی که گفته شد نه تنها سودمند نبود بلکه آسیبهایی نیز داشته است از جمله این آسیبها نبود سیستم صوتی مناسب در همه حوزهها به جهت اطلاعرسانی صحیح جزئیات آزمون یا حضور مراقبان کم تجربه بود که نسبت به روال و جزئیات آزمون توجیه نبودند، در نتیجه مسائل امنیتی آزمون و رعایت زمان آزمون زیرسؤال قرار گرفت.
به گفته یکی از شاهدان عینی، برخلاف روال هر ساله که دانشجوها هم زمان شروع به پاسخگویی به آزمون میکردند امسال در حالی که ساعت از هشت و نیم گذشته بود و با توجه به خراب بودن بلندگوها و عدم اعلام آغاز فرآیند پاسخگویی به سؤالات آزمون خود داوطلبان به طور خودجوش با فرستادن صلوات شروع به پاسخگویی نمودند.
نکته دیگر اینکه دفترچه سؤالات عمومی باید قبل از اتمام زمان پاسخگویی به سؤالات تخصصی در کنار صندلی داوطلبان قرار میگرفت و با اعلام پایان زمان آزمون همه داوطلبان موظف بودند که دفترچه سؤالات تخصصی را روی زمین قرار داده و شروع به پاسخگویی به سؤالات عمومیکنند؛ اما این اتفاق نیفتاد و بعد از گذشت دو ساعت از شروع آزمون، مراقبان شروع به توزیع دفترچه سؤالات عمومی و جمعآوری فرد به فرد دفترچه سؤالات تخصصی نمودند.
این اتفاق باعث شد تا بعضی دانشجویان زمان بیشتری برای پاسخگویی به سؤالات تخصصی داشته باشند که ضریب چهار برابر نسبت به سؤالات عمومی داشته و این اتفاق به نوعی بیعدالتی را ایجاد کرد که میتواند در رتبه داوطلبان تأثیرگذار باشد.
این نکتهای بود که از کم تجربه بودن مسئولین حوزههای امتحانی جدید نشات میگرفت. نکته دیگر که به اضطراب داوطلبان میافزود تذکرات بیجا و تکراری برخی مراقبان بود که وظیفه آرام کردن جو را داشتند.
روایت دوم؛ به نقل از یکی از دانشجویان دانشگاه امام صادق(ع)
کنکور دکتری ۹۹ یکی از عجیبترین کنکورهای چند سال اخیر بود. از همان اسفند سال گذشته که کنکور به دلیل شیوع ویروس کرونا به تعویق افتاد حدسهایی درباره بیبرنامگی، توزیع رانت و... زده میشد. شاید سالیان سال بود که تنها راه عادلانه رقابت برای ورود به دانشگاههای کشور همین کنکور بود که این هم به لطف رابطهسالاری به یغما رفت. ماجرا از همان ساعات ابتدایی آغاز شد زمانیکه سازمان سنجش آموزش کشور، دو هفته در بوق و کرنا کرد که حوزههای امتحانی تمامی پروتکلهای بهداشتی را رعایت میکنند، اما این صحبتها بیشتر شبیه یک شوخی تلخ بود.
سازمان سنجش، وزارت علوم و وزارت کشور حرف از امنیت جان داوطلبین میزدند اما مشخصاً تنها چیزی که برای آنها اهمیت داشت برگزاری آزمون بود و نه چیز دیگری. برای من که حوزه امتحانیام دانشگاه امام صادق(ع) بود، میشد دید که این عزیزان در برگزاری یک آزمون هم موفق عمل نکردند. صحبت از فاصله یک متر و شصت سانتی زده میشد، اما فاصله بین داوطلبین شاید به نیممتر هم نمیرسید. در سالنهایی که ظرفیت نباید بیش از ده تا پنج نفر میبود، در بعضی موارد تا بیست نفر هم گنجانده شده بود.
تهویه هوا؛ این هم شبیه جوک بود؛ نه خبری از تهویه هوا و گردش هوا بود و نه خبری از سیستم سرمایشی مناسب. شرایط عجیبی بود. حتی خبری از ناظر وزارت بهداشت و سازمان سنجش نبود. حرف از نظارت شد، حتی نظارتی بر روی داوطلبینی که ماسک خود را برمیداشتند نبود. اما این موارد تنها یک روی سکه است، روی دیگر سکه بهمراتب وحشتناکتر!
آزمون طبق قانون بایستی ۸:۳۰ صبح شروع میشد اما بیبرنامگی و احتمالاً بیتجربگی عزیزان در دانشگاه امام صادق(ع) باعث گردید که در برخی سالنها دفترچه سؤالات زودتر از این زمان توزیع شود! توجه کنید ده دقیقه زودتر توزیع دفترچه معادل ۵ الی ۷ سؤال است! این مسئله در مورد پایان آزمون هم تکرار شد!
نکته بعدی این است که سازمان سنجش سه مرتبه طی این شش ماه کنکور را به تعویق انداخت و طبق اعلام رسمیمقامات این سازمان دفترچه سؤالات دو مرتبه تحویل حوزههای امتحانی داده شده بود؛ یک مرتبه پیش از تاریخ ۹ اسفند و یک مرتبه هم پیش از ۲۶ تیر! مجدداًً چه تضمینی وجود دارد که سؤالات طی این مدت در اختیار دیگران قرار نگرفته باشد؟ سؤالاتی که شش ماه پیش طراحی شدهاند و از همان شش ماه پیش در اختیار حوزههای امتحانی قرار گرفته است، یعنی سؤالات هیچ جنبه سنجشی ندارد؛ به عبارتی سؤالات سوخته محسوب
میشود!
مسئله عجیب دیگر این بود که پس از چندین مرتبه سابقه شرکت در آزمونهای کنکور برای اولین بار نظارتی روی داوطلبین صورت نگرفته بود؛ هیچ خبری از چک کردن کارت شرکت در آزمون، کارت شناسایی ملی و تطبیق با فرد
شرکتکننده نبود! این یعنی اگر جای من شخص دیگری در آزمون شرکت میکرد هیچکس متوجه نمیشد!
جنبههای تاریک این آزمون بهحدی زیاد است که هرچقدر گفته شود باز هم مطلب
وجود دارد.