روزنامه جام جم طی یادداشتی نوشت: «سکوت در برابر تجاوز گرگ به گله، بیطرفی نیست، عین طرفداری از متجاوز است.» این جمله دیالوگی است از فیلمی که چند سال قبل درباره سکوت و عدم مداخله نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد در برابر قتل‌عام مردم سربرنیتسا در بوسنی ساخته شد. این روزها بار دیگر شبیه همان قتل عام در غزه به راه افتاده است. حمله زمینی و هوایی رژیم صهیونیستی به باریکه غزه تاکنون نزدیک به 600 کشته و هزاران مجروح داشته است که اکثریت آنها از غیرنظامیان بوده و کودکان، بخش قابل توجهی از قربانیان این فاجعه انسانی هستند. اوضاع به قدری در نوار غزه دلخراش و سوزناک است که دیدن تصاویر مجروحان و جان‌باختگان فلسطینی برای هر انسانی سخت و غیرقابل تحمل است. اما شاید سخت‌تر از آن، سکوت معنادار نه فقط رهبران بی‌غیرت جهان عرب، که برخی نویسندگان و روشنفکران ایرانی در برابر تجاوز یک گرگ تا بن‌دندان مسلح به مردم بی‌دفاع غزه است.
محسن ماندگاری در این یادداشت تصریح کرد: در روزهای گذشته و در برابر این تجاوز نظامی، چهره‌های سرشناس زیادی در گوشه و کنار دنیا واکنش نشان داده و از رژیم صهیونیستی انتقاد کرده‌اند، از روشنفکران آمریکایی و اروپایی گرفته تا حتی برخی یهودیان ساکن در اسرائیل،  جنایات رژیم صهیونیستی در غزه را تقبیح کرده و خواستار واکنش جامعه جهانی در برابر نسل‌کشی در فلسطین شده‌اند. در تازه‌ترین این واکنش‌ها 64 شخصیت سیاسی و علمی بین‌المللی در نامه‌ای که روز دوشنبه در روزنامه گاردین به چاپ رسیده خواستار تحریم تسلیحاتی اسرائیل شدند. در میان این شخصیت‌های بین‌المللی، هفت برنده جایزه صلح نوبل همچون دزدموند توتو، از چهره‌های شاخص مبارزه با رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی، بتی ویلیامز از ایرلند، فدریکو مایر زاراگوسا از اسپانیا، جودی ویلیامز از آمریکا، آدولفو پرز اسکویول اهل آرژانتین، میرید مک گوایر ایرلندی و ریگوبرتو منچو از گواتمالا حضور دارند که اسرائیل را به دلیل «جنایت جنگی و ارتکاب جنایت علیه بشریت» در غزه محکوم کرده و از مجامع جهانی خواستار تحریم تسلیحاتی رژیم صهیونیستی شده‌اند.
جام‌جم افزود: اسقف دزدموند توتو برنده جایزه صلح نوبل که از مشهورترین امضاکنندگان این بیانیه است پیش از این نیز با انتقاد از تجاوز اسرائیل به نوار غزه و محاصره این باریکه، سکوت در برابر جنایات اسرائیل را «شراکت در جرم» توصیف کرده بود. اما آنچه در این میان سوال‌برانگیز و آزاردهنده است سکوت برخی به اصطلاح هنرمندان و روشنفکران ایرانی است. در حالی که هفت برنده صلح نوبل به دفاع از مظلومیت مردم فلسطین برخاسته‌اند، خانم شیرین عبادی، تنها ایرانی برنده نوبل سکوت معناداری اختیار کرده است. در حالی که کن‌لوچ فیلمساز انگلیسی و برخی دیگر از هنرمندان سرشناس جهانی به صراحت زبان به انتقاد از اسرائیل گشوده‌اند، آقای اصغر فرهادی فیلمساز برجسته ایرانی و خانم نسرین ستوده حقوقدان کشورمان هم فقط به عکس گرفتن با یک پلاکارد اکتفا می‌کنند که در آن صرفا به یک پیام کلی اخلاقی (به کشتن همنوع خود پایان دهید) اشاره شده است که در آن حتی مشخص نیست منظور تذکر به فلسطینی‌هاست یا صهیونیستها و حتی بدتر از آن جناب محسن مخلمباف که ادعای طرفداری از حقوق بشرش گوش فلک را کر کرده است معلوم نیست اساسا در این ماجرا کدام طرف ایستاده است.