اين پدرِ توحيد و بت‌شكنِ جهان به ما و همه انسان‌ها آموخت كه قربانى در راه خدا، پيش از آنكه جنبه توحيدى و عبادى داشته باشد، جنبه‏هاى سياسى و ارزش‌هاى اجتماعى دارد.به ما و همه آموخت كه عزيزترين ثمره حيات خود را در راه خدا بدهيد و عيد بگيريد. خود و عزيزان خود را فدا كنيد، و دين خدا را و عدل الهى را برپا نماييد. به همه ما، ذريّه آدم، فهماند كه «مكّه» و «منى‏» قربانگاه عاشقان است... در راه حق و اقامه عدل الهى و كوتاه كردن دست مشركان زمان بايد سر از پا نشناخت، و از هر چيزى حتى مثل اسماعيل ذبيح‌الله، گذشت كه حق جاودانه شود.
صحیفه امام؛ ج18؛ ص86 | پیام به ملت ایران؛ 12 شهریور 1362