نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای
اصلاح‌طلبان به طبقات پایین بی‌توجهی کردند
سرویس سیاسی ـ
روزنامه دولتی ایران دیروز گفت‌وگویی را با عباس عبدی از مدعیان اصلاحات منتشر کرد. ارگان دولت در مقدمه نوشته است: «...عبدی در این گفت وگو نگاه دیگری را به قدرت و ساخت سیاسی تجویز می‌کند، نگاهی که از اقدامات خیابانی و خارج از چارچوب‌های قانونی پرهیز دارد. مجموعه این گزاره‌ها، تعریفی از اصلاح‌طلبی ارائه می‌کند که یک؛ هم دارای مرزبندی جدی و عمیق با اپوزیسیون است، دو؛ هم دغدغه جدی نسبت به پایداری و ثبات سیاسی ایران دارد، و سه اینکه نقطه آغازی برای گفت وگو و یافتن اشتراک نظر میان جریان‌ها و کنشگران سیاسی داخلی فراهم می‌کند.»
عبدی در بخشی از این مصاحبه گفته است: «فرض می‌کنیم اصلاح‌طلبان باید خیلی راحت بتوانند مرزبندی‌های خود را با براندازان مشخص و مطرح کنند. من متوجه هستم که سوءاستفاده‌هایی هم می‌شود، اما بشود، سیاست‌ها و مواضع شما که نباید یکسره تابع سوءاستفاده دیگران باشد.»
وی همچنین گفته است: «درباره اصلاحات، به نظر من این انتقاد به آنان وارد است که به طبقات پایین بی‌توجهی کردند.»
عبدی در پاسخ به این مطلب که شما در مصاحبه‌ای گفتید که آقای خاتمی با نطق اخیرش درباره شرایط کرونایی ایران، نشان داد که نمی‌تواند رهبر اصلاحات باشد. یعنی انتظار می‌رفت ایشان به جای اینکه از کنشگران دستور کار طلب کند، خودش دستور کار می‌داد؟ نیز گفته است: «آقای خاتمی تکلیف خود را روشن نمی‌کند. مثلا این حرفی که در گفت وگوی اخیر بیان کرد، نوعی حکایت از بی‌تکلیفی است. کسی که رهبری را بپذیرد، از دیگران نمی‌پرسد که حالا چه کار کنیم؟ چون حتی اگر دیگران هم چیزی گفتند، در نهایت او است که باید مسئول باشد. اما از یک طرف دیگر، آقای خاتمی نه حاضر است به صراحت و روشنی کنار برود و بگوید من کاری ندارم و خودتان می‌دانید و انجام بدهید، به نظرم ایشان روی زمین و هوا نگه می‌دارد و این یکی از ایرادهایی است که متاسفانه به ایشان وارد است.»
سانسور نقد کویتی‌پور به دولت در روزنامه یک مدیر دولتی
غلام کویتی‌پور، مداح و حماسه‌سرا اخیرا آهنگ کوتاهی را با دختر 13 سالهای به نام پریچهر همخوانی کرده و کلیپ مربوط به ضبط این قطعه در فضای مجازی جنجال به پا کرده است.
رسانه‌ها در ابتدا مدعی شدندکه پریچهر، دختر اوست اما چند ساعت بعد پس از انتشار ویدئو، کویتی‌پور در یک گفت‌وگوی زنده اینستاگرامی با یکی از خبرنگاران حوزه موسیقی، این شایعه را که پریچهر دختر اوست، رد کرد و گفت پریچهر در زمان تمرین آهنگ، که ویدئوی آن پخش شد، در استودیو حضور نداشت.
کویتی‌پور در این گفت‌وگو اظهار داشته که فقط معترض وضعیت معیشت، مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم است و نقد او نهایتاً به «رئیس‌جمهوری و کابینه» اوست و تعریضی به نظام نداشته است.
نکته جالب ماجرا، انتشار خبر فوق در روزنامه مدعی اصلاح‌طلبی است. در حالی‌که کویتی‌پور گفته است «من اگر بخواهم سیاسی نگاه کنم، نقدم به دولت و رئیس‌جمهور است» اما روزنامه سازندگی به نقل از کویتی‌پور نوشته است: «من اگر بخواهم سیاسی نگاه کنم، نقدم به مسئولان اجرایی است.» (!)
شاید در بادی‌امر فرق زیادی بین جملاتی که کویتی پور گفته با آنچه روزنامه سازندگی منتشر کرده، نباشد اما سانسور همین واقعیات آن هم در گزارشی خبری، حاکی از عمق دگماتیسم و جزم‌اندیشی در رسانه مدعی آزادی و اصلاح‌طلبی است. واقعیت مسئله این است که وقتی سردبیر سازندگی، در این دولت بر پست مدیریتی تکیه می‌زند، وضعیت روزنامه و روزنامه‌نگاری چیزی جز این نخواهد بود. جالب‌تر آنکه این روزنامه در گزارش تیتر 1 خود نیز به توجیه و رپرتاژ دولت در موضوع «ملک جماران» پرداخته و نوشته است: «روحانی برخلاف خاتمی و احمدی‌نژاد و میرحسین موسوی، همچنان بعد از 7 سال ریاست جمهوری، در خانه خود مانده است»!
مذاکره‌بازان، سرمایه‌های ترامپ در ایران
روزنامه اعتماد روز گذشته در یادداشتی ضمن تلاش برای اعتبار‌بخشی به ادعاهای بی‌اساس آژانس و همچنین غربی‌ها درباره اقدام به حق ایران در کاهش دسترسی‌ها به سایت‌های هسته‌ای نوشت: «اگرچه ايران از حمايت اين دو قدرت بزرگ [روسیه و چین] و نظر مساعد آژانس بين‌المللي انرژي اتمي كه همواره به دنبال راه‌حل مثبت است برخوردار مي‌باشد، با اين وجود دست به بازي خطرناكي زده و به نظر مي‌رسد كه بايد درس‌هايي كه از اختلافات قبلي خود با آژانس بين‌المللي انرژي اتمي در اوايل دهه 2000 گرفته را به ياد بياورد، زماني كه كشور درگير تحريم‌هاي وحشتناك اقتصادي و سياسي و انزوا در صحنه بين‌المللي بود به صورتي كه عواقب آن هنوز هم امروز احساس مي‌شود و تهران چاره‌اي جز بازگشت به ميز مذاكره براي شكستن بن‌بست ديپلماتيك نداشت.»
گفتنی است، کارشناسان ارشد حوزه بین‌الملل بارها بر این مهم تأکید کرده‌اند که برنامه هیچ کشوری علیه کشور دیگر بدون همراهی عوامل وابسته یا مرعوب عملیاتی نخواهد شد و حمایت دولت آمریکا از برخی گروه‌های سیاسی داخلی ایران، برای بزنگاه‌هایی است که آمریکا قصد عملیاتی کردن برنامه‌های خود علیه ملت ایران را دارد که مقابله با توان دفاعی با ابزار فشار اقتصادی و تحریم نمونه بارز آن در مقطع کنونی است.
حقیقتاً آمریکا به این جریان امید بسته تا بتواند با کمک آنها کشور را به موافقان سازش و امتیازدهی بیشتر و مخالف آن، دو پاره کند. جریانی که آمریکا طمع کرده که دوباره تلاش خواهند کرد تسلیم را تئوریزه کنند و آنها مهم‌ترین سرمایه‌های ترامپ در ایرانند.
تکرار دوگانه دروغین «جنگ ـ مذاکره» از سوی بانیان خسارت محض
روزنامه آرمان دیروز با اشاره به قطعنامه اخیر شورای حکام آژانس علیه ایران در مطلبی نوشت: «جمهوري اسلامي ايران همواره يکي از امضاکنندگان پيمان ان‌پي‌تي در همان اواسط دهه 1970 بود... مسير جمهوري اسلامي ايران براي خروج از چنين شرايطي، ديپلماسي و رايزني با همه کشورهاي موثر جهان چون چين و روسيه و کشورهاي منطقه است و غير از اين راهي براي ما وجود ندارد و راه‌هاي ديگر پرهزينه است. جنگ، تنش و درگيري براي جمهوري اسلامي ايران پرهزينه است و بايد کمترين هزينه را براي رسيدن به اهدافمان و خروج از اين بحران انتخاب کنيم. نبايد به اين فکر کنيم که ديپلماسي و گفت‌وگو و مذاکره به بن‌بست رسيده است. به بن‌بست رسيدن ديپلماسي به معناي درگيري و تنش است.» هرگاه آمریکا و تروئیکای اروپایی با گستاخی به دنبال امتیازگیری یکطرفه از ایران هستند، مدعیان اصلاحات به خط شده و با تکرار دوگانه دروغین «جنگ- مذاکره» نسخه ذلت می‌پیچند. اکنون ساختار حاکمیتی آمریکا علاوه‌بر بحران کرونا، درگیر اعتراضات ضدنژادپرستی است. در این سو، ارسال نفتکش‌های حامل بنزین ایران به ونزوئلا و پیش از آن، پرتاب موفقیت‌آمیز اولین ماهواره نظامی ایران به فضا و موشک باران پایگاه عین الاسد، بیش از پیش گزینه جنگ را نامعتبر کرد. علاوه‌بر این، تحریم‌های آمریکا اکنون به سقف خود رسیده و مدت‌هاست که واشنگتن برای خالی نبودن عریضه، تحریم‌های نمادین را کلید زده است. جمهوری اسلامی ایران با دولت تروریست و غارتگر آمریکا مذاکره نمی‌کند. بانیان خسارت محض برجام به جای پیچیدن نسخه ذلت و حقارت، باید پاسخگوی کارنامه اسف‌بار خود باشند.
۴ سال اصلاح‌طلبان؛ بدترین دوره تهران
محسن‌هاشمی، رئیس‌شورای شهر تهران در گفت‌وگو با روزنامه شرق نکات مهمی را بیان کرده است. وی به این روزنامه گفته است: «...از حدود 500 میلیارد تومان سهم دولت برای یارانه بلیت مترو فقط 9 میلیارد تومان یعنی کمتر از دو درصد پرداخت شده و درباره اتوبوس هم به همین شکل است؛ البته این فقط مسئله تهران نیست و درباره همه کلان‌شهرها این اتفاق افتاده است... بند دیگری در قانون درباره تعهد وزارت نفت به پرداخت یارانه درباره افزایش سفر مترو وجود دارد که پس از مدت‌ها بحث و پیگیری برای نخستین‌بار در اواخر سال گذشته این بند اجرائی شد و قسط اول آن به میزان 210 میلیارد تومان به شرکت بهره‌برداری متروی تهران برای یارانه استفاده از حمل‌ونقل عمومی تخصیص پیدا کرد و حدود 155 میلیارد تومان آن پرداخت شد که امیدواریم این موضوع تبدیل به روال شود.»
همه اینها در حالی است که در دوره قبل شورای شهر به ریاست چمران و شهرداری به ریاست قالیباف دولت هیچ‌گونه پولی به شهرداری نداد و با این اوصاف مدیریت قبلی شهر تهران در توسعه ناوگان متروی شهری اهتمام ویژه داشت. در این باره هم محسن‌هاشمی با صداقت گفته است: «از فرصت حضور شهردار تهران در هیئت دولت در این دوره استفاده مناسبی نشده و در واقع برنامه‌ای برای آن نداشته‌ایم... در مجموع فکر می‌کنم مدیریت شهری در این دوره در حوزه حمل‌ونقل موفق عمل نکرده است. با وجود آنکه در شورا همراهی صد‌درصد وجود داشته و در دولت نیز مخالفت‌هایی که قبلا بین رئیس‌جمهور و شهردار دیده می‌شد، وجود نداشت، شهرداری نتوانست از فرصت استفاده کند و الان که در ابتدای سال آخر این دوره هستیم، باید از هر روز این فرصت برای جبران استفاده کنیم.»
در این 3سال حتی یک کیلومتر مترو ساخته نشده
رئیس‌شورای شهر تهران افزوده: «در حوزه اتوبوسرانی، از گذشته دولت ناوگان اتوبوسرانی شهرها را خود عمدتا تأمین می‌کرد که در دولت‌های سازندگی، اصلاحات و مهر این اتفاق افتاد؛ اما در هفت سال سپری‌شده از این دولت، حتی یک اتوبوس هم به تهران تحویل داده نشده است. عمر اتوبوس‌های شرکت واحد در این دولت از پنج سال به 11 سال افزایش پیدا کرده و تعداد آنها از حدود هفت هزار به پنج هزار دستگاه کاهش پیدا کرده است... ما نتوانستیم در این هفت سال حتی یک اتوبوس به تهران اضافه کنیم و نزدیک دو هزار اتوبوس را به دلیل فرسودگی از دست دادیم و نتوانستیم جایگزین کنیم.»
وی در بخش دیگری از گفت‌وگو گفته است: «دستگاه‌های حفار‌ی مدرنی که برای کندن تونل‌های مترو و ساخت سازه تونل در دوره گذشته از سوی خودم تأمین و به کشور وارد شده بود، الان سه سال است که بی‌کار افتاده و در این سه سال حتی یک کیلومتر مترو در تهران ساخته نشده است؛ در‌حالی‌که اصولا ساخت تونل مترو بسیار کم‌هزینه است و مشکل مالی یا اجرائی ندارد و می‌توان اعتبار آن را از طریق بودجه غیرنقد تأمین کرد. اگر این دستگاه‌ها در سه سال گذشته فعالیت می‌کردند، الان سه خط جدید مترو داشتیم یا در حوزه تکمیل و راه‌اندازی ایستگاه‌ها هم با وجود آنکه هزینه سنگینی نداشت و قرار بود ماهانه یک ایستگاه مترو افتتاح شود، متوسط هر سه ماه یک بار هم شاهد افتتاح ایستگاه مترو نیستیم. اگر شرکت مترو نتواند بودجه را تأمین و در توسعه مترو هزینه کند، فقط باید هزینه‌های جاری خود را بدهد و این یعنی درجا‌زدن و حتی پسرفت در مقایسه با گذشته.»
عصبانیت ارگان دولت از نامه رؤسای کمیسیون‌های مجلس به روحانی
روزنامه دولتی ایران از نامه رؤسای ۱۲ کمیسیون تخصصی مجلس به رئیس‌جمهور و تأکید بر تغییر رویه برآشفت. شماره دیروز ارگان دولت بازتاب این عصبانیت بود که یک گزارش و 6 یادداشت منتشر کرد که گزاره مشترک همگی، همان حرف ترفندمابانه و فرافکنانه این روزهای مدعیان اصلاحات و حامیان دولت است که «این‌قدر به دولت خرده نگیرید، ریشه مشکلات تحریم است» (!) از منظر قواعد حرفه‌ای نیز باید یادآور شد که بیان مقصود روزنامه، نیازمند پمپاژ چندین یادداشت و گزارش نیست، آن هم با محور و ادعاهای کاملا مشترک!
روزنامه ایران در گزارشی که عنوان آن را «خط و نشان برای روحانی در میانه کرونا و تحریم» گذاشته بود، نوشت: «حمیدرضا حاجی بابایی، مجتبی ذوالنور، مرتضی آقاتهرانی، محمدرضا پورابراهیمی، فریدون عباسی، سیدجواد ساداتی نژاد، حسینعلی شهریاری، علیرضا منادی، مهدی عیسی‌زاده، محمدصالح جوکار، محمدرضا رضایی و عزت‌الله اکبری تالار پشتی با یادآوری ابیاتی از شیخ اجل سعدی «علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد/ دریغ سود ندارد چو رفت کار از دست/ به روزگار سلامت سلاح جنگ بساز/ وگرنه سیل چو بگرفت، سد نشاید بست»، از رئیس‌جمهوری خواسته‌اند: «از شما تقاضامندیم نصیحت این برادران ایمانی خود را بپذیرید و روند هفت ساله مدیریت خود را تغییر دهید چرا که مجلس یازدهم با هدف احیای انقلابی‌گری پا به میدان گذاشته و بر سر آرمان‌های خود خواهد ایستاد، پس بنای آنچه سابقا با مجلس داشته‌اید را کنار بگذارید و بدانید نمایندگان مردم در مجلس یازدهم در مقابل حقوق مردمی که در طول تاریخ بی‌نظیرند، سکوت نخواهند کرد.»
ارگان دولت در بخش دیگری از این گزارش آورده است: «سؤال اینجاست که ۷ سال پیش کشور در چه شرایطی بوده که حالا ژنرال‌ها و نخبگان بهارستان حکم به بازگشت به آن دوران را می‌دهند. یک ناظر بدون اطلاع اگر این پیشنهاد را بخواند، احتمالا فکر می‌کند سال ۹۲، مدعیان امروز مدیریت جهادی یک کشور به اصطلاح گل و بلبل را تحویل روحانی داده‌اند و حالا طلبکار شده‌اند که چرا آن میراث گرانسنگ را پاس نداشته است! دولت دهم مورد حمایت همه ۱۲ نفر امضاکننده نامه به رئیس‌جمهوری، کشور را با تورم بالای ۴۰ درصدی و رشد اقتصادی منفی ۷ درصد و البته قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل و کلی تحریم در حوزه‌های مختلف با یک اجماع جهانی ضدایرانی تحویل حسن روحانی داد... همان‌ها که به هرگونه گشایش با جهان پیرامون به چشم توطئه نگاه می‌کنند، سند برجام را در مجلس آتش می‌زنند و لوایح دولت در ارتباط با «FATF» برای تسهیل در مراودات مالی را به بن بست می‌کشانند، همزمان مدعی معیشت و اقتصاد مردم هم شده‌اند!» باید گفت، چطور همین طیف، پیش از انتخابات ریاست جمهوری 92 ریشه مشکلات را سوءمدیریت دولت می‌دانست و تحریم را عاملی فرعی؟ اما امروز درست وارونه سخن می‌گوید؟ این تناقض و دگرگونی آشکار، آیا ناشی از مسئولیت‌گریزی و فرار از پاسخگویی در قبال انبوه سوءمدیریت‌ها و رویه‌های نادرست دولت نیست؟ و همین نشانه بی‌کفایتی طیف مدعی اصلاح‌طلبی نیست؟ همان‌ها که اقتصاد و معیشت مردم را در تعلیق و انتظار وعده‌های پوچ آمریکا و اروپا و FATF نگه داشتند. پمپئو، وزیر خارجه آمریکا نوشته بود: «اگر ایران در مبارزه با تأمین مالی تروریسم و پایبندی به استانداردهای ضدپولشویی جدی است، کنوانسیون پالرمو و کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم را به‌صورت فوری تصویب کند.» مطلب دیگر اینکه، ارگان دولت می‌تواند در یک تحقیق میدانی و مبتنی بر انعکاس صادقانه واقعیت و نظر مردم، متوجه شود که شرایط سالهای 90، 91 و 92 سخت‌تر بوده یا امروز؟