وی به روزنامه اعتماد گفت: ديدگاه شخصي من اين است كه به‌محض آنكه دونالد ترامپ حرف‌زدن درباره خروج از برجام را شروع كرد و درخواست مذاكره كرد، ايران مي‌توانست دستور كاري براي مذاكرات با آمريكا تعيين كند تا اين حربه را از دست او بگيرد. براي مثال موضوع اول اين دستور كار مي‌توانست اين باشد كه دولت ترامپ چه ضمانتي براي دوام توافق جديد در دولت‌هاي بعد از خود مي‌دهد؟ سوالي كه طرف ايراني بايد روي ميز مذاكره مي‌گذاشت اين بود كه اگر با شما به توافق رسيديم چه ضمانتي وجود دارد كه رئيس‌جمهور بعدي آمريكا رفتار شما را با توافقنامه‌اي كه با شما امضا مي‌كنيم تكرار نكند و از آن خارج نشود؟
ايران بايد ابتكار درخواست مذاكره را از دست دونالد ترامپ مي‌گرفت و اجازه نمي‌داد كه او پرچم مذاكره را در دست بگيرد و همزمان فشارهاي تحريم‌هاي شديد را بر ايران شروع كند.
وی افزوده است: ما نمي‌گفتيم كه بر سر برجام مذاكره مي‌كنيم بلكه اصل مذاكره را قبل از خروج ترامپ از برجام مي‌پذيرفتيم تا ظرفيت خروج از برجام را از آمريكا بگيريم. مي‌پذيرفتيم كه با آمريكا درباره ابهامات و نظراتي كه پيرامون برجام دارد، گفت‌وگو كنيم. بعد از آن هم در مذاكره مي‌گفتيم كه نخستين دستور كار اين است كه اگر درباره هر موضوعي به هر نتيجه‌اي رسيديم چه تضميني وجود دارد كه در آينده دولت‌هاي بعدي آن را به هم نريزند؟ البته اين به مفهوم رسيدن به توافق نيست بلكه گرفتن پرچم مذاكره از دست ترامپ است.
این سخنان علایی در حالی است که حتی آقای روحانی با همه خوش‌بینی‌هایش، در واکنش به دعوت دولت ترامپ به مذاکره مجدد گفت کشورها مگر دیوانه شده‌اند؛ شما می‌گویید به توافقی که بسته‌ایم پایبند نمی‌مانید اما بیایید مذاکره کنیم.
اکنون باید از علایی پرسید هدف از برجام، مذاکره برای مذاکره و واگذاری امتیاز بود یا به قول آقای روحانی توافق برد- برد؟! اگر دولت ترامپ به مدت دو سال اجرای برجام را برخلاف تعهد دولت آمریکا نقض کرده بود، مذاکره با او چه خاصیتی داشت؟ یعنی مثلاً در دنیا کسی تردید دارد که دولت آمریکا صداقت نداشت و تعهد خود را - که در قطعنامه 2231 شورای امنیت هم تأیید شده بود - زیرپا گذاشت؟!
وقتی دولت روحانی (مورد حمایت علایی) همه امتیازات را در برجام نقداً ظرف 3 سال واگذار کرده بود، برای چه به‌جای مطالبه تعهدات طرف مقابل، وارد دالان پیچ در پیچ و بی‌سرانجام مذاکرات جدید- که عملاً به مفهوم پذیرش بطلان برجام و عدم اجرای آن از سوی طرف مقابل بود- وارد می‌شد؟! ضمناً ضمانتی که آقای علایی می‌گوید باید از دولت ترامپ سؤال می‌شد، همان گم شده متن برجام است که از سوی صاحب‌نظران منتقدان هشدار داده می‌شد اما امثال آقای علایی آن روز (به هنگام انعقاد برجام) چشم بر هشدارها بسته بودند و فقط از تسریع روند توافق (به هر قیمت) حمایت می‌کردند!
همچنین باید پرسید صرف مذاکره، می‌شد مانع از عدم اجرای تعهدات شد و حال آنکه حتی دولت اوباما هم حین مذاکره به اعمال تحریم‌های جدید اهتمام داشت و هم پس از انعقاد برجام، تحریم‌ها را در حوزه ویزا و تحریم‌های کاتسا و آیسا توسعه داد.