بهداشت و خدمات درمانی یکی از نیازهای اولیه هر جامعه‌ای است که باید به فراخور جمعیت و متناسب با نیازهای مردم از سوی دولت‌ها فراهم شود، اما منطقه نوگین و گیشدان پس از حدود ۱۵ سال از افتتاح خانه بهداشت هنوز ‌بهورز ندارد.
وقتی به منطقه نوگین و گیشدان سفر می‌کنید لحظه به لحظه محرومیت و طعم تلخ آن را با تمام وجود احساس می‌کنید. مردم این منطقه با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند و مسیر ارتباطی بسیار صعب‌العبوری دارند، از طرف دیگر آب آشامیدنی سالم برایشان یک رویاست، مدارس محروم از هرگونه وسایل و امکانات مورد نیاز است و وضعیت بهداشت اما بسیار دردناک‌تر.
در منطقه نوگین و گیشدان مدت‌ها قبل یک ساختمان برای بهداشت و درمان اهالی منطقه احداث شده که از همان بدو تاسیس تاکنون رنگ بهورز و نیروی درمانی را به خود ندیده و روز به روز مستهلک‌تر می‌شود.
وجود این مرکز بهداشت را می‌توان یک آیینه دق توصیف کرد زمانی که مردم منطقه عزیزانشان نیاز به مداوا و رسیدگی فوری دارند اما این ساختمان نمی‌تواند مامنی برای حل مشکل باشد و ناچارند مردمان بلوچ و ساده زیست این دیار بیمار خود را با موتورسیکلت در مسیر ناهموار 80 کیلومتری به سمت اولین مرکز درمانی در بخش لیردف برسانند. مردمان این منطقه می‌گویند در چند سال گذشته حدود 7 کودک و یا زن باردار به علت نبود مرکز بهداشتی مناسب و راه دسترسی صعب‌العبور در وسط راه رسیدن به لیردف جان خود را از دست داده‌اند که آخرین نمونه آن کودک 6 ساله‌ای بوده که نیش عقرب جان نازنینش را گرفته است. مردم این منطقه گلایه‌های زیادی درخصوص مسائل بهداشتی و درمانی دارند، خواسته این مردم از دولت مشخص است، تجهیز و تکمیل مرکز بهداشت نوگین و گیشدان و به خدمت گرفتن یک بهورز برای انجام امور اولیه درمانی، تا دیگر بیماری به خاطر یک سرماخوردگی، عقرب گزیدگی، معاینه بازداری و سایر بیماری‌های قابل درمان راه پر پیچ و خم کوهستانی نوگین و گیشدان تا لیردف را در پیش نگیرد.