علی(ع): در شگفتم! چرا در شگفت نباشم؟! از خطای گروههای پراکنده با دلایل مختلف که هر یک در مذهب خود دارند! نه گام برجای گام پیامبر(ص) می‌نهند، و نه از رفتار جانشین او پیروی می‌کنند، نه به غیب ایمان می‌آورند، و نه خود را از عیب برکنار می‌دارند، به شبهات عمل می‌کنند و در گرداب شهوات غوطه‌ورند، نیکی در نظرشان همان است که می‌پندارند و زشتی‌ها همان است که آنها منکرند، در حل مشکلات به خود پناه می‌برند و مبهمات تنها به رأی خود تکیه می‌کنند، گویا هر کدام امام و راهبر خویش می‌باشند که به دستگیره‌های مطمئن و اسباب محکمی که خود باور دارند، چنگ می‌زنند.
نهج‌البلاغه- خطبه 88