پژمان کریمی
سال 2005 بود که طوفان سهمگین «کاترینا» جنوب آمریکا را در نوردید و خسارات جانی و مالی فراوانی به‌جای گذاشت. بطور مثال؛ شهر نیواورلئان زیر آب رفت و ساکنین شهر پریشان ومستاصل شدند. دولت آمریکا درمانده از کمک‌رسانی جامع و مناسب به مردم آسیب‌دیده، ظاهر شد. آمریکایی‌های دچار بحران، برای زنده ماندن تلاش کردند اما، چگونه؟ ساکنین نیواورلئان سراسیمه و وحشیانه به فروشگاههای مواد غذایی یورش آوردند و دست به غارتی عجیب و تکان دهنده زدند! رویدادی که در سال 2020 جور دیگری تکرار شد. اما در مقیاسی گسترده‌تر و وحشت انگیزتر!
این روزها که جهان با بحران شیوع ویروس و بیماری کرونا روبرو شده است؛ همه ما صفهای طولانی در برابر فروشگاههای بزرگ مواد غذایی در آمریکا و اروپا را بر صفحه تلویزیون دیده‌ایم؛ اخبارش را شنیده ایم و خوانده ایم! مردم انگلیس و آلمان و فرانسه و آمریکا و... پریشان و بیقرار با یورش به فروشگاهها یورش می‌آورند تا سبد مواد غذایی و بهداشتی خود را پر کنند. در میان خیلی از افراد بی‌نصیب هستند از جمله سالمندان و بیماران! برخی تاجران آمریکایی‌ها کارشان به‌جایی رسیده است که محموله‌های بهداشتی فرانسه را در فرودگاههای چین می‌دزدند و واشنگتن هم واکنشی نشان نمی‌دهد. مقامات آمریکایی مانند «بلازیو» شهردار نیویورک صراحتا از فاجعه و کمبود اقلام و دستگاههای بهداشتی و درمانی می‌گویند.
هفتم فروردین بود که خبری از اسپانیا رسید. در منطقه «لا لونیا د لا کانسپسین» مردم به به سمت آمبولانس‌های حامل سالمندان مبتلا به کرونا سنگ پرتاب کردند تا از قرنطینه بیماران جلوگیری کنند.
15 فروردین اعلام شدکه دولت فرانسه از فاجعه تلف شدن سالمندان مبتلا به کرونا در خانه‌های ویژه سالمندان گزارشی منتشر نمی‌کند و در واقع پنهان کاری می‌نماید.
این رویدادهای تلخ ضد انسانی و ددمنشانه در کشورهایی رخ داده است که همگی مدعی احترام به حقوق بشراند، همگی رفتار خود را مبنای انسانیت توصیف می‌کنند، همگی از تمدن دم می‌زنند و کشورهایی مظلوم چون کشورهای اسلامی را غیر متمدن می‌دانند و معرفی می‌کنند!
در کشور ما چه می‌گذرد؟! در این سرزمین اسلامی؛ آیا فروشگاهی غارت شد؟ آیا برای تهیه مایحتاج عمومی صفهای طولانی و جانکاه تشکیل شد؟ آیا بیماری به بهانه ای، روی زمین رها شد؟
همه ما در گزارش‌های خبری سیما دیده‌ایم:
با شیوع بیماری کرونا؛ گروههای جهادی تشکیل شد. برخی مسجدها و مدرسه‌ها تبدیل به پایگاه تهیه و بسته بندی مواد غذایی برای افراد آسیب دیده و تولید و توزیع مواد بهداشتی شد.
باور و هویت دینی و نگاه انقلابی و بسیجی در مواجهه و در دل بحران؛ «زیبایی ها» آفرید؛ رفتار معیار و مبنای انسانی و الهی را نمایش داد، انسان تراز انسانیت را نمودار کرد!
بسیجیان داوطلبانه و رایگان به کمک هموطنان خود شتافتند. در کجای دنیا چنین تصاویر درخشانی را شاهد بودیم و هستیم؟
در غرب انسانها به مثابه دشمنان هم ظاهر شده‌اند. اما تفکر دینی موجب تالیف دلها و بهره‌گیری معنوی در شرایط بحرانی شده است. این است تفاوت تفکر مادی و نفسانی با تفکر انسان‌ساز الهی!
خوب به یاد داریم که وقتی پای کرونا به داخل مرزهای ایران باز شد؛ رسانه‌های معاندی چون «بی بی‌سی» و «صدای آمریکا» و «من و تو» و... با رذالتی خاص خود، با شادی از وجود بحران در ایران سخن می‌گفتند و جامعه و نظام دینی را ناکارآمد در مبارزه با بیماری همه گیر معرفی می‌نمودند! حال باید و می‌توان بخوبی قضاوت کرد که چه جامعه و کشور و نظام سیاسی در برابر بحران‌ها، انسانی و پیروز آشکار می‌شود؟ مادیون یا الهیون؟