سرویس خارجی-

برای اینترنت داخلی یا ملی نمونه‎‌های فراوانی در دنیا موجود است، البته با کاربردها و تفاوت‌های ساختاری بعضاٌ بسیار متفاوت. برای مثال می‌توان به NBN یا شبکه باند وسیع در استرالیا و طرح پهنای باند ملی آمریکا در مقیاس‌هایی وسیع، شبکه Kwangmyong در کره شمالی و internet II در آمریکا و میان برخی مراکز پژوهشی در مقیاس‌هایی محدودتر‌ اشاره کرد. همچنین می‌‎توان کشور کره جنوبی را مثال زد که از نظر آمادگی الکترونیک و پهنای باند رتبه نخست را در دنیا دارد و حتی از جاهای دیگر، این کشور را در مورد راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات مثال می‌زنند که ۸۰ درصد پهنای باند آن داخلی است. به گزارش تسنیم، کره جنوبی شبکه‌‌ای دارد که بی‌نیاز از ارتباطات خارجی، ۸۰ درصد ارتباطات کره در آن داخل به گردش
درمی‌آید.
در همین مسیر، «الکسی سوکولوف»، وزیر ارتباطات روسیه، شامگاه دوشنبه گفته که یک سری آزمایش‌ها را برای بررسی سرویس اینترنت ملی و توانایی فعالیت آن در صورت قطع شدن از اینترنت جهانی انجام داده‌اند. بر اساس گزارش‌های منتشر شده، در راستای طرح «اینترنت ملی» که ماه گذشته در روسیه تصویب شد، این کشور بررسی‌هایی را طی چند روز اخیر بر روی شبکه‌های خاص (برای سنجش توانایی آن برای فعالیت بدون ارتباط با اینترنت جهانی) انجام داده است. بر این اساس، موسسات دولتی و خدمات امنیتی، اپراتورهای مخابراتی و ارائه‌دهندگان سرویس ایمیل باید در این آزمایش‌ها شرکت می‌کردند اما کاربران عادی اینترنت در روسیه فعلا بخشی از این بررسی‌ها نبودند.
اصل کارویژه اینترنت وصل کردن همه دنیا به هم است، اما باید توجه داشت که در صورت قطع شدن ارتباط یک کشور با شبکه جهانی وب در نتیجه حمله یا حملات سایبری یا هر گونه اقدامات خرابکارانه دیگر، به ویژه توسط دولت‌های متخاصم، داشتن یک شبکه داخلی ضرورت دارد و اهمیت آن روشن است. از همین رو بسیاری از کشورها روی این حوزه سرمایه‌گذاری جدی کرده‌اند.