سرویس سیاسی-
روزنامه شرق روز گذشته در یادداشت سرمقاله خود به قلم سردبیر این روزنامه با عنوان «با روحانی چه باید کرد؟» نوشت: «دولت ناکارآمد دوازدهم بیشترین لطمه را به جایگاه دولت و این نهاد انتخابی زده و اینک درصدد است مجلسی همسان با مجلس گذشته ‌ترتیب بدهد. آیا این عملکرد‌ها آگاهانه است یا از فاصله معرفتی نشئت می‌گیرد که بین مردم و مسئولان دولتی و نهاد‌های رسمی ‌به‌وجود آمده است. بعد از حوادث آبان ۹۸، عملکرد رئیس‌جمهور چنان مناقشه‌برانگیز بود که اصولگرایانِ در پی استیضاح و استعفای روحانی را وادار به عقب‌نشینی کرد.آنان نگران‌اند و نمی‌دانند روحانی چه سودایی در سر دارد. عملکرد رئیس‌جمهور پس از افزایش قیمت بنزین و حوادث آبان‌ماه، اصلاح‌طلبان و اصولگرایان را به این نتیجه رسانده که در زمین او بازی نکنند.»
گفتنی است نه امروز که تغییر بدون پیوست و تدبیر قیمت بنزین، نارضایتی‌ها از عملکرد دولت روحانی را به بالاترین میزان خود رسانده است، بلکه از همان فردای انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1396 و دعوا بر سر حضور حداکثری اصلاح‌طلبان در پست‌های کلیدی و سهم بردن بیشتر حزب اعتدال و توسعه از دیگر حامیان انتخاباتی رئیس‌جمهور روابط میان اصلاح‌طلبان و دولت شکرآب شده بود! هرچه پیش آمدیم راهبرد عبور از حسن روحانی به‌دلیل ناتوانی دولت در حل مشکلات و نگرانی این جریان از شریک بودن در پیامدهای این ناکارآمدی در میان اصلاح‌طلبان بیش از پیش بروز کرد! رسانه‌ها و چهره‌های جریان اصلاحات در فاصله‌گذاری با دولت با هم رقابت می‌کردند تا شاید بتوانند خاطره حمایت تمام‌قد از حسن روحانی در انتخابات را از ذهن جامعه بزدایند، تلاشی که از ابتدا نیز محکوم به شکست بودن آن واضح بود!
در آستانه انتخابات اسفندماه و به صدا درآمدن آژیر خطر سبد رأی اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس به‌نظر می‌رسد تاکتیک «فرار از مسئولیت و فاصله‌گذاری با دولت» اصلاح‌طلبان به تاکتیک «پذیرش مسئولیت و معرفی خود به‌عنوان راه‌حل» تغییر یافته است!
سفر روحانی به ژاپن سیاسی بود نه اقتصادی!
روزنامه اعتماد روز گذشته در یادداشتی با‌ اشاره به سفر رئیس‌جمهور به ژاپن نوشت: «سفر رئيس‌جمهور اسلامي ايران، حسن روحاني به ژاپن، بيشتر يك سفر سياسي بود تا يك سفر اقتصادي. اين سفر سياسي است به اين دليل كه رئيس‌جمهوري و دستگاه سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران، به اين نتيجه رسيده ‌بودند كه تلاش‌هاي بين‌المللي براي كاهش تنش‌ها بعد از خروج آمريكا از برجام، در ماه‌هاي اخير كاهش پيدا كرده است... بايد منتظر ماند تا در روزها و بلكه هفته‌هاي آينده، دستاوردهاي اين سفر مشخص شود. اينكه تصور مي‌شد اين سفر اهداف اقتصادي را، به‌ويژه تلاش‌هايي براي از سرگيري خريد نفت توسط ژاپن از ايران دنبال مي‌كند، چندان با واقعيات منطبق نبود.»
این درحالی است که رسانه‌های اصلاح‌طلب و ارگان‌های دولت در چند روز گذشته بر وجوه اقتصادی سفر روحانی به ژاپن تأکید داشته و حتی روزنامه ایران از بازگشت ارقام افسانه‌ای چون ٢٠ میلیارد دلار به کشور در نتیجه این سفر داستان‌سرایی کرده بودند.
این روزنامه در گزارشی با عنوان «آزادسازی ۲۰ میلیارد دلار از اموال بلوکه شده ایران در ژاپن» به نقل از یک رسانه عرب‌زبان نوشته بود: «میزبانی ژاپن از حسن روحانی در بیستم دسامبر جاری و موفقیت رئیس‌جمهوری ایران در بازپس‌گیری ۲۰ میلیارد دلار از اموال بلوکه‌شده این کشور در بانک‌های ژاپن، می‌تواند این اعتماد را به سران ایرانی برگرداند که مذاکره با طرف آمریکایی، فواید زیادی داشته و روحانی را تشویق می‌کند تا دیگر مسئولان نظام را برای نشان دادن نرمش بیشتر در راستای تحقق منافع کشور، راضی کند.»
روزنامه همشهری نیز شنبه هفته گذشته، برای پرداختن به سفر رئیس‌جمهور به ژاپن از تیتر «توکیو؛ دریچه مذاکره و گشایش اقتصاد» استفاده کرد و در این خصوص نوشته بود: معافیت تازه برای ژاپن در خرید نفت از ایران، ایجاد یک کانال مستقیم نقل ‌و انتقال مالی و آزاد‌سازی دست‌کم 1/5 میلیارد دلار از پول‌های نفت ایران، از جمله امتیازهای احتمالی است که ایران دریافت خواهد کرد.
تحقیر ایران با مکانیسم فروش«غذا و دارو» و ذوق‌زدگی روزنامه دولت
روزنامه ایران ارگان دولت روز گذشته در گزارشی با عنوان «چراغ سبز واشنگتن به کانال مالی سوئیس برای ایران» نوشت: «ابتکار عمل تازه سوئیس برای ارسال دارو، مواد غذایی و تجهیزات پزشکی به ایران که آمریکا اعلام کرده با عملی ‌شدن آن مشکلی ندارد در کنار دلجویی علنی نماینده این کشور در سازمان ملل از مرگ کودک خردسال ایرانی در اثر تحریم‌ها از جمله تحولات جدیدی است که در چند روز گذشته در بحبوحه روابط تنش‌آمیز ایران و آمریکا روی داده است. ماجرا از این قرار است که برای نخستین بار آمریکا اعلام کرده که از ایجاد کانال ارسال کالاهای بشردوستانه به ایران که توسط سوئیس پیگیری می‌شود، راضی است و «اوفک» هم به‌عنوان نهاد کنترل دارایی‌های خارجی آمریکا مجوز تأسیس چنین کانالی را به سوئیس داده است... سوئیس که اخیراً مذاکرات تبادل زندانی میان تهران و واشنگتن را با موفقیت هدایت کرده است، ابتکار عمل تازه‌ای را در دستور کار خود قرار داده تا ارسال دارو، مواد غذایی و تجهیزات پزشکی به ایران را از طریق‌ شرکت‌ها امکان‌پذیر کند. این برنامه با سازوکار مالی شرکای اروپایی برجام موسوم به «اینستکس» متفاوت است. به این‌ ترتیب که راهکار اروپایی‌ها به مواد غذایی، دارو و تجهیزات پزشکی محدود نمی‌شود و برای مقابله با تحریم‌های آمریکا در محدود کردن فروش نفت و دیگر صنایع ایران است اما کانال مالی سوئیس به کالاهای بشردوستانه محدود می‌شود.»
گفتنی است طراحان برجام، وعده افزایش گزینه‌ها و قدرت ملی را می‌دادند اما این مانند مسکّن و مخدّری بود که بسیاری را از نقشه دشمن غافل کرد و عزت و غرور ملی کشور را تا جایی تنزل داد که ما باید با خشنودی به استقبال مکانیسم فروش غذا و داروی کشورهای اروپا به ایران برویم. از وعده‌های گشایش 150 و 200 میلیارد دلاری، به وعده اروپایی SPV رسیدیم. آنها پاییز پارسال، دولت ما را با این شبه‌کانال که وعده «نفت در برابر کالا» را می‌داد، سرگرم کردند. سپس برای چند ماه، وعده کانال مضحک‌تری به نام اینستکس را دادند: بدون خرید نفت از ایران (تعهد برجامی)، پول نفت فروخته شده ایران به کشورهای غیراروپایی را بگیرند و غذا و دارو به ما بفروشند. این رقم نهایتا به 4 میلیون یورو رسید! البته همین وعده‌های نسیه، با شرط‌گذاری به تیم روحانی و ظریف فروخته می‌شد و در داخل، برای مردم فاکتور می‌کرد که مثلا دیپلماسی التماسی دارد کار می‌کند! و حالا امروز روزنامه دولت با افتخار از راه‌اندازی مکانیسم فروش غذا و دارو توسط سوئیس می‌گوید که لابد مردم باید به‌خاطر این دستاورد دولت تدبیر و امید از دولتمردان سپاسگزار باشند.
مشکلات موجود ربطی به دولت ندارد، تقصیر تحریم‌هاست!
داریوش قنبری، نماینده سابق مجلس و از فعالین مدعی اصلاحات در یادداشتی در روزنامه آرمان نوشت: «مخالفان دولت تلاش می‌کنند تا با زیر سؤال بردن دستاورد‌ها، اعتماد مردم را سلب و برگ برنده‌ای در انتخابات بعدی برای خود کسب کنند. مردم با مشکلات عدیده‌ای رو‌به‌رو هستند و نمی‌توان چالش‌های معیشتی را نادیده گرفت اما عده‌ای به اشتباه دولت را مقصر به‌وجود آمدن این معضلات می‌دانند. حتی اگر کسی با الفبای سیاست آشنایی داشته باشد، متوجه خواهد شد که این مشکلات ناشی از تنگناهای اقتصادی و تحریم‌هاست و دولت توان محدودی برای ساماندهی این موضوع دارد». مدعیان اصلاحات هر وقت که زنگ حساب فرا می‌رسد، با فرافکنی، تقصیر و قصورهای دولت را به گردن دیگران می‌اندازند، یک روز دولت قبل، روز دیگر دولت پنهان و دیگر روز، دولت ‌ترامپ و تحریم‌ها! چندی پیش پروانه مافی نماینده عضو فراکسیون امید مجلس گفته بود:«متأسفانه بخش مهمی ‌از نتایج حاصل از وضعیت اقتصادی به مدیران دولتی برمی‌گردد... اعتقاد بر این است که مشکلات سیستم مدیریت در کشور می‌تواند بیش از تحریم‌ها و فشار دشمنان بر پیکرها اقتصاد ضربه وارد کند. وضعیت حاصل از این سیستم در مدیریت اقتصادی نشان داد که زمان افزایش نرخ ارز به ۱۹ هزار تومان قیمت برخی از کالاهای وابسته به آن مثل خودرو دو برابر شد ولی زمان کاهش این نرخ در مرز ۱۴ هزار تومان نه تنها ما کاهش قیمت نداشتیم بلکه قیمت خودرو بیش از ۵ برابر نیز افزایش پیدا کرد!».
از بزک آمریکا به بزک دلالان رسیدند!
روزنامه آفتاب یزد روز گذشته در یادداشتی نوشت: «ژاپن یکی از کشورهایی است که همواره با ایران روابط خوبی داشته است و از آنجا که رابطه خوبی هم با آمریکا دارد می‌تواند بخشی از مشکلات اقتصادی ایران را رفع کند، مثلا مانند شش ماهه اول تحریم‌های آمریکا خود را جزو کشورهای استثنایی از تحریم ایران کند تا نفت خودش را از کشورمان بخرد. از سویی این کشور می‌تواند نیازهای ایران را تامین کند. حتی احتمالا قادرخواهد بود بخشی از پیش‌خرید نفت ایران را به شکل وام‌هایی در اختیار کشورمان قرار دهد. اینها مواردی است که آقای روحانی فکر می‌کند در بحث روابط دوجانبه بتواند در آنها به توافقاتی با ژاپنی‌ها برسد، از سویی ژاپنی‌ها صریحا اعلام کردند که قصد میانجی‌گری میان ایران و آمریکا را با هدف کاهش تنش‌ها در منطقه دارند.»
گفتنی است مدعیان اصلاحات پس از افتادن تشت رسوایی برجام و خروج آمریکا از توافق هسته‌ای و همچنین بدعهدی و بی‌عملی اروپا، به‌دنبال برجسته‌سازی و بزک برخی کشورها هستند که واسطه‌گری و دلالی مذاکره میان ایران و آمریکا را دنبال می‌کنند. نقش این واسطه‌ها آن است که بعد از تهدید‌های به بن‌بست خورده و بی‌مشتری ‌ترامپ در ایران، باب وسوسه و تطمیع را باز کنند و با دادن وعده‌های نسیه درباره امکان فروش نفت و از این قبیل، گره از کار فروبسته دولت آمریکا بگشایند.
آنها اما اگر واقعاً کاری از دست‌شان - ولو اندازه پیک و پیام‌رسان- برمی‌آمد، باید به دولت آمریکا می‌گفتند ایراد از فقدان مذاکره نیست بلکه عدم پایبندی همیشگی دولت‌(های) آمریکا به نتایج مذاکره است. واقعیت این است که ژاپن در سال‌های اخیر، نه فقط درباره ایران بلکه حتی در روابط خود با آمریکا هم کاملاً منفعل و مطیع عمل کرده است. از طرف دیگر ژاپن در چند سال اخیر، با تبعیت از آمریکا، خرید نفت از ایران را به صفر رسانده و در ماجرای اعزام نیرو به خلیج ‌فارس نیز همین حرف‌شنوی را ادامه داد. ژاپن فقط به‌عنوان کرم سر قلاب ‌ترامپ عمل می‌کند و حال آنکه روحانی گفته بود «نمی‌پذیریم دوباره سرمان کلاه بگذارند».