سرویس خارجی-

انتخابات روز پنجشنبه انگلیس اگرچه یک بازنده بزرگ با نام «جرمی کوربین» (رهبر حزب کارگر انگلیس) داشت اما دقیق اگر نگاه کنیم، هیچ برنده‌ای نداشت. حزب محافظه‌کار 365 کرسی را از آن خود کرد تا دولت را تشکیل دهد، اما حزب ملی اسکاتلندی (اس.ان.پی) هم 48 صندلی از 59 کرسی ممکن را برد، 13 صندلی بیش از انتخابات گذشته، تا آرزوی اصلی خود (استقلال اسکاتلند) را با قدرت پیگیری کند. پس حزب محافظه‌کار باید خوشحالی خود از شکست رقیب دیرینه‌اش، حزب کارگر، را با ترس از خطرِ قدرت گرفتن جدایی‌طلبان کنترل کند.
 «نیکلا استورجن» رئیس حزب ملی اسکاتلند پس از اعلام نتایج این انتخابات، بلافاصله، اعلام کرد خواستار برگزاری همه‌پرسی اند، اما «بوریس جانسون»، رهبر حزب محافظه‌کار و نخست‌وزیر انگلیس، این درخواست را رد کرد. ماجرا البته به این جا ختم نمی‌شود، «استورجن» روز شنبه پس از دیدار با حامیانش در شهر «داندی»، واقع در شرق اسکاتلند در گفت‌وگو با «اسکای نیوز» دوباره تأکید کرد: «قاطعانه به او (جانسون) گفتم که من مقابل مردم موظفم تا یک انتخاب استقلال دیگر برایشان فراهم کنم. بیایید روی واقعیت در اینجا متمرکز شویم؛ انتخابات اخیر یک نقطه‌عطف برای اسکاتلند بود».
گفتنی است اسکاتلندی‌ها در رفراندوم استقلال ۲۰۱۴ به ماندن در «بریتانیا» رأی مثبت- و البته کم‌رنگی- دادند اما آن‌ها در رفراندوم برگزیت ۲۰۱۶ مایل بودند تا همچنان در «اتحادیه اروپا» باقی بمانند، در حالی که اکثر رأی‌دهندگان از انگلستان و ولز خواستار خروج از اتحادیه اروپا شده بودند. نظرسنجی‌های متأخر نشان می‌دهد که گرایش اسکاتلندی‌ها به ماندن استقلال بیشتر شده، از این رو «استورجن» استدلال می‌کند که اسکاتلندی‌ها مستحق آن هستند تا بار دیگر بتوانند درباره استقلال خودشان تصمیم‌گیری کنند زیرا خروج از اتحادیه اروپا مغایر خواسته‌های آنان است.