تعليق غني‌سازي ايران آرزويي تحقق‌ناپذير است (خبر ويژه)
«درخواست تعطيلي غني‌سازي 10 سال پيش امکانپذير بود اما اکنون آرزويي تحقق‌ناپذير است».
داريل کيمبل تحليلگر آمريکايي با انتشار اين تحليل در نشريه «کنترل تسليحات امروز» نوشت: مطرح کردن اين درخواست - چنانکه برخي محافل آمريکايي و اسرائيل مسلح به سلاح هسته‌اي پيشنهاد مي‌کنند - که ايران بطور دائم تمام کارهاي غني‌سازي را متوقف و تاسيسات هسته‌اي مهم خود را برچيند، نتيجه معکوس خواهد داشت. درخواست «غني‌سازي صفر» که يک حالت ايده‌آل است، ممکن است يک دهه پيش که برنامه هسته‌اي ايران در مراحل اوليه قرار داشت قابل دستيابي مي‌بود اما امروز چنين درخواستي واقع‌بينانه نيست و تاکيد روي آن تنها نسخه‌اي براي شکست است.
مدير انديشکده انجمن کنترل تسليحات مي‌افزايد: تحريم‌هاي بيشتر موجب توقف يا از بين رفتن توان بالقوه تسليحاتي هسته‌اي ايران نمي‌شود. حمله نظامي نيز تنها برنامه هسته‌اي ايران را به تاخير مي‌اندازد اما آن را متوقف نمي‌کند و احتمالا موجب مي‌شود که رهبران ايران آشکارا به دنبال بمب هسته‌اي باشند. مذاکره درباره يک توافق هسته‌اي بي‌عيب و نقص دشوار است اما آشکارا بهترين مسير عمل است.
وي در عين حال نوشت: اولويت اول بايد توقف توليد اورانيوم غني شده 20 درصدي ايران، و از بين بردن قابل تائيد يا کاهش سطح غناي ذخاير کنوني اورانيوم 20 درصدي در ازاي تامين سوخت براي راکتور تحقيقاتي تهران يا ارائه منابع جايگزين ايزوتوپ‌هاي پزشکي توليدي اين راکتور، باشد.
کيمبل معتقد است: کنگره آمريکا بايد از دنبال کردن تحريم‌هاي بيشتر عليه ايران خودداري کند چرا که اين کار دورنماي راه حل مذاکراتي را به شدت مخدوش و احتمال ظهور يک ايران مسلح به سلاح هسته‌اي را افزايش مي‌دهد. چنانچه اميدي به کاهش جدي تحريم‌ها وجود نداشته باشد، ايران احتمالاً با محدوديت بر برنامه هسته‌اي خود موافقت نخواهد کرد. براي تضمين يک توافق، گروه 5+1 همچنين بايد حق ايران در چارچوب ماده چهارم پيمان ان‌پي‌تي براي دنبال کردن فعاليت‌هاي هسته‌اي صلح‌آميز تحت شرايط خاص را به رسميت بشناسد.