شهید مرتضی ابراهیمی خطاب به دوستان و همکارانش:
پشتیبان ولایت باشید که چراغ راه است
در خط ولایت بودن فقط اندرز و تأکید شهیدان و مجاهدان انقلاب اسلامی و دفاع مقدس نیست، جوانان امروز ایران اسلامی نیز همانند آنها و همه مجاهدان در سرزمین‌های مقاومت، راه و مرام و تصریحشان همین است. شهید حفظ امنیت، پاسدار مرتضی ابراهیمی که در اغتشاشات اخیر در ملارد به دست اشرار اجاره‌ای با سلاح سرد و گرم مجروح و به شهادت رسید، در میثاق‌نامه‌ای که برای دوستان و همکارانش آماده کرده بود، می‌نویسد: «در خط ولایت و پشتیبان باشید که چراغ راه است. نگذارید که دشمن چه از راه جنگ سخت و چه از راه جنگ نرم دین و کشورتان را از شما را بگیرند.»
سرویس سیاسی ـ
«در خط ولایت و پشتیبان باشید» این جمله کوتاه و پر مغز و معنا را مجاهدان فی سبیل‌الله و رهروان راه حق در طول تاریخ با گذشتن از نفس و حیات خود برای مؤمنان و همه حق طلبان و آزادگان جهان به یادگار گذاشته‌اند تا آنان نیز همین روش و منش را تا ظهور منجی عالم حضرت بقیهًْ‌الله الاعظم(عج) ادامه دهند. مردان راستینی که عهدی استوار با ولایت خدا و جانشینانش بر زمین دارند و تا آخر زندگی برآنند. در عصر انقلاب اسلامی نیز این حقیقت مسلم و منطق محکم از شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس به روزگار ما رسیده و در قلوب جوانان امت حزب‌الله در سراسر زنجیره مقاومت اسلامی جای گرفته است. در خط ولایت بودن فقط اندرز و تأکید شهیدان و مجاهدان انقلاب و دفاع مقدس نیست، جوانان امروز ایران اسلامی نیز همانند آنها و همه مجاهدان در سرزمین‌های مقاومت، راه و مرام و تصریحشان همین است.
شهید حفظ امنیت، پاسدار مرتضی ابراهیمی که در اغتشاشات اخیر در ملارد به شهادت رسید، در یکی از میثاق‌نامه‌هایش می‌نویسد: «در خط ولایت و پشتیبان باشید که چراغ راه است.» این شهید جلیل‌القدر که روز یکشنبه 26 آبان برای گفت‌وگو با معترضان در جمع آنها حاضر شده بود، به دست‌اشرار اجاره‌ای با سلاح سرد و گرم مجروح و به درجه رفیع شهادت نائل شد. شهید ابراهیمی دو فرزند پسر داشت؛ محمد صدرا 7 ساله و محمد سینا 48 روزه. خانواده این شهید والا مقام می‌گویند، ایشان قبل از شهادت پنچ میثاق‌نامه ـ برای پدر و مادر، همسر، فرزندان، خواهران و همکاران ـ نوشته بود. جالب توجه است که این شهید نه وصیت نامه که میثاق‌نامه تهیه کرده بود.
شهید ابراهیمی در میثاق‌نامه‌ای که برای دوستان و همکارانش آماده کرده بود و تاریخ آن 12 بهمن 1394 است، می‌نویسد: «از تمامی شما درخواست حلالیت دارم، امیدوارم همیشه موفق باشید. از اینکه زحمت مراسم من به عهده شماست تشکر و حلالیت می‌طلبم.»
ایشان سپس نوشته است: «در خط ولایت و پشتیبان باشید که چراغ راه است. نگذارید که دشمن چه از راه جنگ سخت و چه از راه جنگ نرم دین و کشورتان را از شما را بگیرند. توکلتان به خدا و ائمه باشد. به قول دوستی که هیچ وقت او را آن‌گونه که باید نشناختیم شهید صدر زاده: اگر دستم به دامان امام حسین(ع) برسد نام تک تکتان را خواهم بُرد.»
شهید ادامه می‌دهد: «مرتضی رنجبر عزیز دوست و فامیل خوبم حواست به خانواده‌ام باشد و ان‌شاءالله حلالم کنی.» ایشان می‌افزاید: «دوست دارم مرا در جوار امامزاده اسماعیل(ع) شهریار دفن کنید که این مسئولیت را به دوست خوبم رضا طراقی می‌سپارم و ان‌شاءالله مرا حلال می‌کند.»
شهید ابراهیمی در پایان این میثاق‌نامه می‌نویسد: «و در آخر از تمام نیروهایم حلالیت می‌طلبم که فرمانده خوبی قطعا برای شما نبودم ولی خدا می‌داند تمام سعی خود را برای انجام وظیفه‌ام کرده‌ام و ان‌شاءالله در مقابل خدا روسیاه نیستم. اگر حرفی زدم یا تندی کردم مرا به بزرگواریتان ببخشید که توان من در همین اندازه بود.»