اينكه براى عزادارى، براى مجالس عزا، براى نوحه خوانى، براى اينها، اين‌ همه ثواب داده شده است، علاوه‌بر آن امور عباديش و روحانيش، يك مسئله مهم سياسى در كار بوده است... در دور و برِ اين ‌اشك‌ها و عزاداري‌ها، شيعيان با اقليت آن‌وقت اجتماع مى‏كردند و شايد بسيارى از آنها هم نمى‏دانستند مطلب چه هست، ولى مطلب، سازماندهى به يك گروه اقليت در مقابل آن اكثريت‌ها [بود]. و در طول تاريخ، اين مجالس عزا كه يك سازماندهى سرتاسرى [در] كشورها است، كشورهاى اسلامى است... در مقابل حكومتهايى كه پيش مى‏آمدند و بناى بر اين داشتند كه اساس اسلام را از بين ببرند، اساس روحانيت را از بين ببرند. آن چيزى كه در مقابل آنها، آنها را مى‏ترساند، اين مجالس عزا و اين دستجات بود.
صحیفه امام؛ ج16؛ ص344 | جماران؛ 31 خرداد 1361