حمیدرضا جلایی‌پور در یادداشتی با عنوان «کوهی که نه موش، بلکه سوسک زائید»، نوشت: درس پاکسازی و جابه جایی قومی یا حمله ارتش ترکیه به مناطق کردنشین شمال شرق سوریه در 98/7/17 که با چراغ سبز ترامپ صورت گرفت این است که اولا ترکیه که در دهه گذشته بازنده بحران سوریه بود می‌خواهد از فرصتی که سکوت ترامپ برای اردوغان فراهم کرده جبران مافات کند و به نیروهای‌ سیاسی کردهای سوریه (ی‌پ‌ک) و کردهای ترکیه (پ‌ک‌ک) فشار و ضرب شصت نشان دهد. ثانیا نیروهای سیاسی کردهای سوریه و ترکیه به خطا روی حمایت آمریکا – ترامپ حساب باز کرده بودند – در  صورتی که می‌دانیم نیروی سیاسی «آویخته» به قدرت خارجی مآلا ابزار و بازنده هستند.
مدیر روزنامه زنجیر‌ه‌ای (توقیف شده) جامعه می‌افزاید: حمله اخیر ترکیه به مناطق کردنشین سوریه اولا نشان داد که «دیپلماسی کلنگی آمریکا» پس از یازده سپتامبر در دو دهه اخیر در منطقه خاورمیانه عجب زهر ماری برای منطقه خصوصا لیبی، مصر، سوریه و عراق بود‌ه است و چگونه میلیون‌ها نفر از مردم مسلمان منطقه آواره، زخمی و کشته شدند. ثانیا نشان داد راهبرد استقلال‌طلبی حاکمیت، دولت و جامعه مدنی ایران در حفظ ایران سودمند بوده است و ثالثا راهبرد بازدارندگی و دفاعی ایران (سیاست دفاع موشکی و سیاست دور کردن درگیری‌ها از مرز ایران) نیز در دور کردن ناامنی‌ها از سرزمین ایران در «دوره ترامپ نامتعادل» و خاورمیانه لغزنده موثر بوده است. رابعا رخدادهای اخیر نشان داد اپوزیسیون سرنگونی‌طلب جمهوری اسلامی که به ترامپ و تهدیدات بن‌سلمان و نتانیاهو امید بسته بودند چقدر بی‌خرد و آرزو‌اندیش بوده و هستند.آنها وقیحانه برای گذار ایران از جمهوری اسلامی به ناکجا آباد، بی‌شرمانه به پابوسی ترامپ، نتانیاهو و بن‌سلمان رفته و از ایجاد طرح «بلوک‌بندی قومی ایران» یا همان تجزیه «ملت تاریخی ایران» دفاع کردند و کوهشان در اوج بی‌خردی و مسئولیت‌ناپذیری نه موش که «سوسک» زایید.
این یادداشت در حالی است که اولاً بسیاری از هم‌حزبی‌ها و هم‌طیفی‌های آقای جلایی‌پور، بارها الگوی توسعه و پیشرفت و مدارا و دموکراسی خود را، مدل ترکیه اردوغانی می‌دانستند! ثانیاً همین‌ها بارها در آشوب‌ افکنی‌های چندباره در سال 78 و 88، از حمایت اعلامی و اعمالی دولتمردان آمریکایی برخوردار شدند. ثالثاً همین‌ها درباره اقتدار موشکی و نفوذ منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران همان اراجیفی را تکرار می‌کردند که دولتمردان آمریکایی منتشر می‌کردند. به همین دلیل هم بود که سران رژیم صهیونیستی، فتنه‌گران سبز را سرمایه اسرائیل خواندند و از بوش تا اوباما تصریح کردند که از اصلاح‌طلبان در ایران حمایت می‌کنند.