پرسش:
برای مراسم اربعین امام حسین(ع) چه ادله و مستنداتی وجود دارد، و چرا برای سایر امامان معصوم(ع) چنین مراسمی برگزار نمی‌شود؟
پاسخ:
در بخش نخست پاسخ به این سؤال ضمن بیان اجمالی پاسخ، به منظر روایی و تاریخی در بیان تفصیلی اشاره کردیم. اینک در بخش پایانی دنباله مطلب را پی می‌گیریم.
2- منظر علما و اندیشمندان
آیت‌الله جوادی آملی در باب اهمیت زیارت اربعین می‌نویسد!
«اهمیت زیارت اربعین، تنها به این نیست که از نشانه‌های ایمان است، بلکه طبق این روایت، در ردیف نمازهای واجب و مستحب قرار گرفته است. بنابراین همان‌گونه که نماز، ستون دین و شریعت است، زیارت اربعین و حادثه کربلا نیز ستون ولایت است. اما مهم آن است که دریابیم نماز و زیارت اربعین انسان را چگونه متدین می‌کند. (شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی، ص 227)
آیت‌الله مکارم شیرازی دردیدار با نمایندگان هیأت‌های دانشجویی عازم پیاده‌روی اربعین اظهار می‌دارد: «پیاده‌روی روز اربعین از سوی زائران حسینی در نوع خود به‌عنوان ابزار عظمت امام حسین(ع) مطرح است. زیرا عیناً در روایات و سیره ائمه‌اطهار(ع) بر سنت پیاده‌روی به‌ویژه برای زیارت امام حسین(ع) و امام رضا(ع) تأکید و تصریح شده است.»
آیت‌الله بهجت فومنی‌(ره) پیاده‌روی اربعین را بهترین فرصت برای معرفی امام حسین(ع) به جهانیان دانسته، بر این نکته تأکید می‌کردند که: الان هنوز همه مردم عالم، حسین را نمی‌شناسند، و این تقصیر ما است، چون ما برای سیدالشهدا، طوری فریاد نزدیم که همه عالم صدای ما را بشنود پیاده‌روی اربعین بهترین فرصت برای معرفی حسین به عالم است» (پایگاه اطلاع‌رسانی مشرق، مورخ 92/10/2)
نتیجه‌گیری
1- نخستین زیارت امام حسین(ع) در نخستین اربعین توسط جابربن عبدالله انصاری صورت گرفته است، و از آن پس ائمه‌اطهار(ع) که از هر فرصتی برای رواج زیارت امام حسین(ع) بهره می‌گرفتند، آن روز را که نخستین زیارت در آن انجام شده، به عنوان روزی که زیارت اربعین امام حسین(ع) در آن مستحب است. اعلام فرمودند متن زیارت اربعین هم  از سوی امام صادق(ع) انشاء شده و با داشتن مضامین عالی، شیعیان را از زیارت امام حسین(ع) در این روز برخوردار می‌کند، که از علائم شیعه نیز دانسته شده است.
در بخشی از این زیارت درباره هدف امام حسین(ع) از این نهضت آمده است: «خدیا! امام حسین(ع) همه چیزش را برای نجات بندگانت از نابخردی و سرگشتگی و ضلالت در راه تو داده، درحالی که گروهی فریب خورده، که انسانیت خود را به دنیای پست فروخته‌اند، بر ضد وی شوریده و آن حضرت را به شهادت رساندند.» (تهذیب‌الاحکام، ج 6، ص 113)
بنابراین زیارت اربعین نوعی «تجدید میثاق» با امام حسین(ع) و اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) است. ابراز وفاداری نسبت به آنان و راه و مرامشان، ابراز عداوت و برائت نسبت به قاتلان و دشمنان آنان (تولی و تبری)، اعلام آمادگی برای جان‌فشانی در راه مقدس آنان، بیان مواضع و همبستگی با خط نورانی اهل‌بیت پیامبر، تبعیت، تسلیم و نصرت، شناخت چهره‌های حق و باطل و رهبران نور و نار و مسئله جهاد و شهادت وخط ایثارگری در راه مکتب و عقیده، که دستاورد شناخت فلسفه عاشورا و قیام حسینی است. و در نهایت این سنت پیاده‌روی، نوعی اعلام آمادگی، جان‌فشانی در راه امام حسین(ع) است.
چه جانی و مالی، چه قدمی و چه قلمی، به عبارت دیگر آنهایی که در این ایام به زائران حسینی خدمت می‌کنند و از جان و مالشان بذل و بخشش می‌کنند، به نوعی آمادگی دارند که اگر امام حسین(ع) به این دنیا رجعت کند و نیاز به کمک داشتند، جانی و مالی ایشان را یاری کنند. همان‌طور که منتظر ظهور حضرت حجت(عج) فرزند ایشان و یاری آن حضرت با مال و جان هستند.