Research@kayhan.ir
تالیف: کامران غضنفری

تشويق شاه توسط برژينسکي
براي نشان‌دادن قدرت و سرکوب مردم در آبان 57
در روز سوم نوامبر 1978 (دوازدهم آبان 1357) يعني يک روز قبل از کشتار 13 آبان در دانشگاه تهران و سه روز قبل از معرفي دولت نظامي ازهاري، برژينسکي (مشاور امنيت ملي کارتر) به دستور کارتر مستقيماً به شاه تلفن کرده و حمايت کامل آمريکا از وي را اعلام مي‌کند. برژينسکي در مورد اين مکالمه تلفني مي‌گويد:
« به شاه گفتم اولاً آمريکا به‌طور کامل و بي هيچ قيد و شرطي از شما در بحران کنوني حمايت مي‌کند ... ثانياً هر تصميمي که شما درباره شکل و ترکيب دولت آينده خود بگيريد، مورد تأييد ما است ... هدف من از تماس با شاه، روشن ساختن اين مطلب بود که او را از حمايت رئيس‌جمهور و دولت آمريکا مطمئن سازم و او را پيش از آن که اوضاع از کنترل خارج شود، تشويق به انجام اقدامات قاطع کنم.»(56)
برژينسکي در جاي ديگر، در مورد تحت فشار قرار دادن شاه براي "نشان‌دادن قدرت"، مي‌گويد:
« سوابق نشان مي‌دهد که کارتر و من، شاه را- البته چنان‌چه مايل بود و اراده مي‌کرد- به اندازه کافي تشويق کرديم تا موضع سرسختانه‌تري اتخاذ کند؛ ولي شايد لازم بود که زير فشار بيشتري قرار گيرد تا اقدامي را که به‌طور مؤثر و پيوسته انجام نمي‌داد، يعني نشان‌دادن قدرت و انجام اصلاحات ضروري، انجام دهد.»(57)
در اينجا برژينسکي اعتراف مي‌کند که از نظر وي و کارتر، کشتارهائي مانند 17 شهريور تهران، کافي نبوده و شاه مي‌بايست با انجام قتل عام‌هاي گسترده تر، ملت مسلمان ايران را به‌طور کامل سرکوب کند تا منافع دولت آمريکا با خطر مواجه نگردد.
اعلام حمايت آمريکا از روي کارآمدن دولت نظامي ازهاري
روزنامه نيويورک تايمز در تاريخ هفتم نوامبر (شانزدهم آبان) يعني يک روز پس از روي کار آمدن دولت نظامي ازهاري مي‌نويسد:
«دولت کارتر که مدت‌ها منتظر يک تصميم سرنوشت ساز توسط شاه بود، حمايت شديد خود را از انتصاب دولت نظامي براي ايجاد نظم در ايران ابراز نمود. سخنگوي وزارت امور خارجه آمريکا (جيل شوگر) گفت: ما از شاه در اين تصميم حمايت مي‌کنيم. شاه وقتي دست به انتصاب دولت نظامي زد که براي وي مسلم شد که ديگر نمي‌تواند يک دولت ائتلافي تشکيل
دهد ... وزارت امورخارجه آمريکا گفت که در شرايط فوق‌العاده کنوني، سوليوان به‌طور مرتب با شاه ملاقات مي‌کند.»(58)
ملاقات‌هاي منظم و مکرر مسئولين آمريکایي با شاه در تهران
در يک سند "خيلي‌محرمانه" وزارت امورخارجه آمريکا مربوط به ماه سپتامبر 1978 (شهريور 1357) چنين آمده:
« رابطه ما با ايران بيشتر بر شخص شاه متمرکز است زيرا روند تصميم‌گيري‌ها در اين کشور از تخت طاووس سرچشمه مي‌گيرد. بنابراين، اجراي مؤثر سياست‌هاي آمريکا در ايران، به توان قابل ملاحظه سفير و ديگر همکارانش در داشتن دسترسي به شاه و محفل کوچکي از مقاماتي که بر او نفوذ دارند، بستگي دارد. سفير قادر است به‌طور مداوم و با سهولت، با شاه تماس برقرار سازد.»(59)
در يک گزارش "سرّي" وزارت امور خارجه آمريکا مربوط به ماه اکتبر 1974 (مهرماه 1353) نيز چنين آمده است:
« رئيس هيئت مستشاران نظامي آمريکا در ايران، نه تنها با افسران ارشد نظامي ايران به‌طور مرتب ملاقات مي‌کند، بلکه به‌طور متناسب با شاه نيز ديدارهایي دارد. اين ديدارها حتماً چه قبل و چه بعد از انجام آن، با سفير مورد بررسي قرار مي‌گيرد. مقام ديگر آمريکایي که گاهگاهي با شاه ملاقات مي‌کند، رئيس سازمان سيا است. باز هم سفير قبل و بعد از اين ملاقات‌ها به‌طور کامل در جريان قرار مي‌گيرد.»(60)
البته رئيس پايگاه سيا در تهران نيز هفته‌اي يک بار با شاه يک ملاقات دو ساعته داشت.(61)
اعتراف ژنرال الکساندر هيگ
مبني بر اعزام ژنرال هايزر براي انجام يک کودتا
در دي ماه 1357، مقامات آمريکایي تصميم گرفتند که ژنرال رابرت هايزر (معاون فرمانده نيروهاي ناتو در اروپا) را به ايران اعزام کنند تا با طراحي يک کودتاي نظامي، و با قتل‌عام گسترده مردم، نهضت اسلامي را خاموش سازند. ژنرال الکساندر هيگ (فرمانده نيروهاي ناتو در اروپا) در مقدمه کتاب خاطرات ژنرال هايزر، به اين مطلب چنين اعتراف مي‌کند:
« مذاکرات بعدي با مقامات کاخ سفيد نشان داد که هدف از اين کار، به راه انداختن يک کودتا در ايران است.»(62)
اعتراف سوليوان
مبني بر ماموريت هايزر براي مقابله با انقلاب
سوليوان در مورد دستوراتي که از آمريکا به هايزر داده مي‌شد، چنين مي‌گويد:
« هايزر به‌طور مرتب دستوراتي از واشنگتن دريافت مي‌کرد که او را به تقويت و احياي روحيه نيروهاي مسلح براي مقابله با انقلاب ترغيب مي‌نمود.»(63)
وي در جاي ديگر مي‌گويد:
« از هايزر خواسته شده بود که نيروهاي مسلح ايران را براي مقابله و سرکوب مخالفان در صورت لزوم آماده کند.»(64)
اعتراف ژنرال هايزر بر قصد انجام کودتا
ژنرال هايزر در مورد جلسه روز دهم ژانويه 1979 (بيستم دي ماه 1357) با سران ارتش مي‌گويد:
« به سران ارتش اطمينان دادم که اگر آنها از دولت غيرنظامي [بختيار] حمايت کافي به‌عمل آورند، مي‌توانند روي حمايت آمريکا حساب کنند؛ حتي در آن روزي که انجام کودتاي نظامي اجتناب‌ناپذير شود.»(65)
منابع در دفتر روزنامه موجود است