کان هالیتان می‌نویسد آمریکا و متحدانش قادر نیستند بر منطقه خاورمیانه مسلط شوند هر چند که از توان نظامی گسترده برخوردارند.
مهم نیست که حمله آرامکو، کار چه کسی بود. هر که این کار را کرد، قواعد بازی را تغییر داد، آن‌هم نه تنها در خاورمیانه. جک رادی کارشناس تاریخ نظامی می‌گوید: «اکنون زمانی است که حمله بر دفاع پیشی می‌گیرد و زمانی است که طرف قوی باید از طرف ضعیف بترسد.»
البته این نخستین بار نیست که در تاریخ چنین سرنوشتی رقم می‌خورد: قدرت آتش و برتری ارتش فرانسه در ویتنام در جنگل‌های جنوب شرق آسیا به کار نیامد و آمریکا که بسیار نیرومندتر از شورشیان افغانستان و عراق بود، هر دو جنگ را باخت.
حملات چهاردهم سپتامبر به تأسیسات نفتی سعودی، تنها موجب توقف نیمی از تولید عربستان نشد، بلکه همچنین ستون‌های سیاست خارجی واشنگتن در منطقه را لرزاند و شکنندگی عرضه انرژی جهانی را نشان داد. دوران دکترین کارتر در سلطه نظامی بر خلیج فارس، به پایان آمده است.
حتی دولت ترامپ و سعودی‌ها، از متهم کردن مستقیم ایران، عقب کشیده‌اند و به جای آن می‌گویند که ایرانی‌ها مسئول این حمله هستند. حوثی‌ها، قبایلی عقب‌مانده نیستند، آنها در این چند سال، توانایی‌های نظامی و فن‌آوری خود را به‌طور چشمگیری بالا برده‌اند.
آمریکا و سعودی‌ها، از قدرت آتش بالایی برخوردارند اما پیامدش چه؟ اگر 18 پهپاد و 7 موشک کروز، توانستند این همه خسارت به بار آورده و بهای جهانی نفت را 20 درصد افزایش دهند، صدتای آنها چه می‌کنند.
به گزارش «عصر خبر»، در ادامه این تحلیل آمده است: امارات عربی متحده، عقب‌نشینی از یمن را آغاز کرده و از ماه جولای در حال گفت‌وگو با حوثی‌هاست. ارتش سعودی هم فراتر از کنترل اوضاع داخلی عربستان و نیز بحرین، کارآیی ندارد. شاهزاده‌های ریاض، آنقدر از سایه خودشان هم می‌ترسند که اجازه شکل‌گیری یک ارتش کلاسیک را نمی‌دهند، مبادا که کودتا کند.
آمریکا هم به این نتیجه رسیده که هر چند می‌تواند بمباران‌هایی را علیه ایران انجام دهد اما این کارش نه بی‌پاسخ می‌ماند و نه بدون هزینه. ما امکان دفاع از همه پایگاه‌ها و همه کشتی‌های خود را نداریم و اگر جنگی در بگیرد، آمریکایی‌ها با تابوت به خانه برمی‌گردند، آن‌هم در میانه کارزار انتخاباتی.
آیا ارتش آمریکا، این پیام را به اتاق بیضی کاخ سفید رسانده است؟ وقتی ترامپ، لحن تهدیدآمیزش علیه ایران را آرام می‌کند، یعنی که این پیام را گرفته است. کاخ سفید، به روشنی، انجام یک واکنش نظامی در برابر ایران در آینده نزدیک را منتفی دانسته است.
پس اوضاع به بن‌بست می‌رسد. آمریکا مسلماً، پس از 70 سال که به خاورمیانه چنگ انداخته، از این منطقه بیرون نمی‌رود. هنوز هم ما روزانه یک میلیون بشکه نفت از عربستان وارد می‌کنیم. اما نکته اینجاست که صفحه شطرنج، شبیه شش ماه پیش نیست.
سامانه گنبد آهنین اسرائیل، توان رویارویی با کروزها و پهپادها را ندارد.
همانطور که پرابیر پورکایاستا سردبیر نیوکلیک می‌گوید: «این یک موازنه راهبردی تازه است و هر چه زودتر آمریکایی‌ها و شرکایش در ناتو، آن را بپذیرند، زودتر به صلح در منطقه خواهیم رسید.»