«حسین تاجیک» سال 1342 در روستای شادبهار که اکنون از توابع شهرستان کهنوج است به دنیا آمد و از همان دوره نوجواني عضو بسيج شد.
او در سال ۵۹ به كردستان اعزام شد، اما چندي بعد با شروع جنگ‌، با ديگر مردان غيور اين آب و خاك به پشت خاكريزهاي دفاع رفتند. ديري نگذشت كه «حسين» با همان سن كم فرمانده عمليات سپاه سيرجان شد و بعد به جبهه‌هاي نبرد اعزام شد و از عمليات والفجر ۱ به صورت ماموريتي در عمليات‌ها شركت كرد. وي بعد از مسئوليت پادگان امام حسين(ع) در سال ۶۳ به درخواست سردار سليماني به طور دائم به لشكر ۴۱ ثارالله پيوست و فرمانده گردان ۴۱۵ شد. او سرانجام در بهمن ماه سال ۱۳۶۵ (عمليات كربلاي ۵) به شهادت رسید. فرازی از وصیت نامه شهید:
تا حالا من مرده بودم و این لحظه آغاز جهاد و شهادت است و این احساس را درخود می‌بینم که تازه متولد شدم و زندگی جدید را آغاز می‌کنم، شهادت انسان را به درجه اعلای ملکوتی می‌رساند و چقدر شهادت در راه خدا زیباست و مانند گل محمدی می‌ماند که وارثان خون پاک شهید از آن می‌بویند.
خدایا شهادتم را در راه اسلام و قرآن که خاری در چشم دشمنان است بپذیر. ای پدر ارجمندم مرا حلال کن و با استقامت و صبر و شکیبایی از انقلاب اسلامی دفاع کن مبادا روحیه خود را ببازی و‌گریه کنی چون‌گریه تو باعث ناراحتی روح من می‌گردد و برای پاسداران و رزمندگان اسلام هر کجای جهان باشند دعا کن.