نشنال اینترست از تضعیف نیروی دریایی انگلیس خبر داده و می‌نویسد: بریتانیای کبیر روزگاری نیروی دریایی شگفت‌انگیزی داشت. ناوهای جنگی آن کشور دارای اسامی‌ای مانند اولتیماتوم یا ضرب‌الاجل، شجاع و غیرقابل توصیف بودند. ناوگان دریایی بریتانیا بیش از آن‌که باعث ایجاد حس غرور ملی در میان بریتانیایی‌ها شود باعث کسب اطمینان و تضمین تامین منافع بریتانیا می‌شده.
در اوایل دهه 80 میلادی، پس از نخست‌وزیری «مارگارت تاچر»، نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا شصت و چهار ناوگان جنگی و شانزده زیردریایی را روانه آب‌ها کرد. امروز ناوگان دریایی بریتانیا تنها به 19 ناوگان جنگی سطحی حاضر در آب تقلیل یافته است که نیمی از آن در حال نگهداری هستند و تنها 10 زیردریایی در آب فعال دارد، این نتیجه عدم سرمایه‌گذاری متناوب در حوزه دفاعی بریتانیا است؛ وضعیتی که در میان بیشتر کشورهای اروپایی و حتی تا میزانی در مورد ایالات متحده آمریکا نیز دیده نمی‌شود.نتیجه این سرمایه‌گذاری ناموزون آن است که بریتانیا و سایر کشورهای غربی امروز با کم‌ترین قابلیت و توانایی حفاظت از منافع خود مواجه هستند و تقریبا هیچ توانایی‌ای در جلوگیری از رفتار نظامی که اخیرا در خلیج‌فارس از سوی ایران دیده‌ایم ندارند.
این نشریه در ادامه با اشاره به تقویت اقتدار نظامی ایران نوشت: در 40 سال گذشته، ایران بیشتر اوقات نه به طور مستقیم که از طریق دیگر سازمان‌های وابسته به خود اقدامات نظامی را سازماندهی کرده است. این کشور علاوه بر آن توان موشکی بالستیک خود را تقویت کرده است.
اخیرا، بریتانیا نفتکشی ایرانی را در جبل‌الطارق توقیف کرد و در واکنش به آن ایران نفتکشی بریتانیا را توقیف کرد.
بریتانیا اعلام کرده که قصد دارد علاوه بر ناو دوم، ناو جنگی سومی را نیز به منطقه اعزام کند و نفتکش‌هایش را اسکورت کند. با توجه به وضعیت نظامی در بریتانیا اما افزایش و حتی حفظ سطح فعالیت نظامی دریایی بریتانیا کار بسیار دشواری است.