kayhan.ir

کد خبر: ۱۶۶۲۲۲
تاریخ انتشار : ۰۷ مرداد ۱۳۹۸ - ۱۹:۵۳

اخبار ورزش جهان



  هوینس بعد از ۴۰ سال خدمت از بایرن مونیخ می‌رود
اولی هوینس اعلام کرد در انتخابات ریاست باشگاه بایرن مونیخ شرکت نخواهد کرد تا این خبر پایانی بر ۴۰ سال حضور او در این تیم باشد.
اولی هوینس، رئیس‌۶۷ ساله بایرن مونیخ اعلام کرد که نمی‌خواهد در انتخابات ریاست باشگاه بایرن مونیخ که موعد آن نوامبر ۲۰۱۹ است شرکت کند. گفته می‌شود هربرت هینر به عنوان رئیس‌جدید باشگاه بایرن مونیخ انتخاب خواهد شد. هینر از جمله افراد نزدیک به اولی هوینس بوده است و با نظر او به باشگاه بایرن مونیخ نزدیک شده است. هوینس در ۲۷ سالگی فوتبال خود را به اتمام رساند و در سال ۱۹۷۹ به عنوان یکی از مسئولان باشگاه بایرن مونیخ مشغول به کار شد. او از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ به عنوان رئیس‌باشگاه بایرن مونیخ مشغول به کار شد و فعالیت خود را در این تیم انجام داد. در طول ۴۰ سال حضور او در باشگاه بایرن مونیخ، این تیم آلمانی به ۱۶ قهرمانی در بوندسلیگا دست یافت و دو بار فاتح لیگ قهرمانان شد و یک بار نیز جام یوفا را بالای سر برد. هواداران باشگاه بایرن مونیخ که از این تصمیم هوینس ناراحت هستند، با جمع آوری امضا در تلاش هستند تا او را متقاعد به ادامه حضور در بایرن مونیخ کنند. آنها معتقد هستند که هوینس نقش غیرقابل انگاری در موفقیت این تیم آلمانی داشته است.
نادال: پاهایم دیگر توان سال ۲۰۰۵ را ندارند
رافائل نادال، تنیسور ۳۳ ساله اسپانیایی اعتراف کرد که با از دست دادن توان پاهایش مجبور به تغییر سبک بازی شده است.
رافائل نادال اظهار داشت: من بازی‌ خود را با سبک تهاجمی آغاز کرده بودم اما این مسئله همواره در طول سال یا یک روز رخ نمی‌دهد. این هم یک چیز طبیعی است زیرا پاهایم دیگر آن توان سال 2005 را ندارند. زمانی که برای نخستین‌بار قهرمان رولان‌ گاروس شدم.این تنیسور مطرح جهان ادامه داد: برای اینکه در کورس رقابت‌ها باقی بمانم باید سبک بازی را تغییر می‌دادم. من، راجر فدرر و نواک جوکوویچ میل خود را برای ماندن در صدر بهترین‌های تنیس جهان از دست ندادیم.
رافائل نادال درباره زمان خداحافظی‌اش از دنیای تنیس حرفه‌ای خاطرنشان کرد: زمانی که بدنم به من بگوید دیگر تحمل بازی‌ها را ندارد این یک هشدار برای توقف است. به طور کلی ورزش و تنیس در من شور و شوق ایجاد می‌کنند و به همین خاطر همچنان به بازی و مبارزه ادامه می‌دهم. البته تنیس زندگی من نیست. بخش مهمی از زندگی‌ام است اما مهم‌ترین نیست. چیزهای بسیار زیاد دیگری وجود دارند که مرا خوشحال می‌کنند. برای مثال زمانی که همراه دوستانم هستم.