(بدان ای سالک راه خدا!) کبر یعنی خودبزرگ‌بینی در مقایسه با دیگران، خود را بزرگ پنداشتن، هنگامی که انسان خود را با دیگران مقایسه می‌کند. هیچ یک از خو و طبع‌های زشت نیست، مگر اینکه کسی که مبتلا به بیماری کبر است ناچار است آن زشتی را مرتکب شود. برای چه؟ برای اینکه بزرگی‌اش را برای خودش نگاه دارد. او خود را بزرگ می‌بیند، و از این بزرگی لذت می‌برد. می‌خواهد به هر وسیله‌ای که شده، این بزرگی خیالی را برای خودش حفظ کند و نگاه دارد. لذا هر عمل زشتی را که بگویید، مرتکب می‌شود. برای اینکه خودش را در آن مرتبه بزرگی‌اش حفظ کند.(1)
__________________________
1- اخلاق ربانی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ج 7