این شکست نه تنها چیزی از ارزش‌های فوتبال ایران کم نکرد بلکه موجب شد که بسیاری از رسانه‌های بزرگ جهان از ایران به عنوان بازنده سربلند جام جهانی، یاد کنند.
تاکتیک تیم ملی در بازی با آرژانتین کاملا مشخص بود؛ دفاع تیمی،انجام پرس در نیمه خودی و دل خوش کردن به ضد حملات برق آسا همه آن چیزی بود که کی روش از 11 بازیکن تیم ملی ایران خواسته بود.
اجرای مو به موی این استراتژی مشخص از سوی ملی پوشان ایران، در شرایطی بود که در گذشته – حداقل در فوتبال ایرا ن- توجه چندانی به امور دفاعی نمی‌شد. طی سنوات گذشته همواره عده زیادی از کارشناسان تاکید و پافشاری زیادی روی شعار غلط «بهترین دفاع، حمله است» داشتند، اما در بازی ایران با آرژانتین باردیگر ثابت شد که بهترین دفاع، خود دفاع است. دفاعی که با برنامه باشد و کوچکترین فضا را در اختیار بازیکنان تیم حریف قرار ندهد.
ما با همین روش به ظاهر ساده، پا به پای آرژانتین آمدیم و حتی در مقاطعی از بازی برتر از حریف قدرتمند خود بودیم و چه بسا اگر شانس با ما یار بود حتی دروازه آرژانتین با درخشش مهاجمان ایرانی، گشوده می‌شد.
با تمام این تفاصیل ایران و آرژانتین یک تفاوت بزرگ داشتند؛ آرژانتینی‌ها از وجود ستاره بزرگی چون مسی سود می‌بردند اما ایران چنین بازیکنی را در ترکیب خود نداشت. این ستاره فوتبال جهان که کی روش از او با عنوان «انسان فرا زمینی» یاد می‌کند، تنها یک لحظه از زیر فشار نفرات تیم ملی ایران خارج شد و درهمان یک لحظه هم کار خودش را کرد. تیر خلاص مسی بازهم ارزش ستاره‌ها را در فوتبال جهان یادآور شد، قطعا اگر همین مسی بازیکن ایران بود، حالا ما پیروز میدان بودیم و آرژانتین تیم بازنده!
در پایان باید به این نکته نیز اشاره داشت که کی روش در جام جهانی برخی اصول ساده فوتبال را به بازیکنان ایران یادآور شد. او ثابت کرد با آنالیز دقیق حریفان، بالا بردن آمادگی جسمانی بازیکنان و پیاده کردن یک تاکتیک مناسب می‌توان به نتیجه رسید، حالا فرقی نمی‌کند حریف نیجریه باشد یا آرژانتین.