روزنامه همشهری در یادداشتی نوشت: «ایران تا 10 روز دیگر سقف 300 کیلوگرم اورانیوم غنی‌شده را پشت‌سر می‌گذارد.» این جمله، مهم‌ترین خبری بود که بهروز کمالوندی، سخنگوی سازمان انرژی اتمی در گفت‌وگو با رسانه‌ها بیان کرد.
عبور ایران از 2 سقف تعیین شده در توافق هسته‌ای شامل میزان ذخایر اورانیوم غنی‌شده و میزان ذخایر آب سنگین حامل پیام‌های مهمی است:
ایران مصمم است در برابر عهدشکنی آمریکایی‌ها و بی‌عملی اروپایی‌ها، تعهدات برجامی خود را کاهش دهد. اقدامات ایران فقط به موضوع ذخایر اورانیوم غنی‌شده و آب سنگین محدود نیست و قابلیت تسری به خلوص اورانیوم غنی شده، رآکتور آب سنگین و ورود به عرصه‌های جدید تحقیقاتی و تولیدی انرژی هسته‌ای دارد.
اروپا برای آنچه نجات برجام خوانده شده است، فقط 10 روز فرصت دارد و ایران از این پس منتظر تعلل‌های اروپایی‌ها نمی‌ماند. آمریکا با عواقب تصمیم نسنجیده دونالد ترامپ برای خروج از توافق هسته‌ای، بازگشت تحریم‌ها و لغو معافیت برنامه‌های هسته‌ای مواجه خواهد شد. ایران در برابر فشارهای حداکثری آمریکا نه فقط مقاومت حداکثری را درپیش گرفته، بلکه اکنون وارد فاز جدیدی مبتنی بر تهاجم حداکثری شده است.
با این‌حال و با وجود چنین پیام‌هایی، هنوز جمهوری اسلامی ایران در چارچوب توافق هسته‌ای با گروه 5+1 فعالیت‌های هسته‌ای خود را پیش می‌برد. نکته اول اینکه بندهای 26 و 36 توافق هسته‌ای، شرایط عهدشکنی طرف‌های مذاکراتی با ایران را مشخص کرده است؛ از جمله اینکه «ایران این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که اگر هر یک از مفاد این توافق از سوی طرف‌های مذاکراتی زیر پا گذاشته شود، ایران جزئاً یا کلاً تمامی تعهدات خود را نادیده می‌گیرد.»
دوم اینکه در آخرین گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که بعد از سخنرانی رئیس جمهور ایران در مورد تصمیم به کاهش تعهدات برجامی ایران منتشر شد، آمده است که تهران همچنان به رعایت مفاد برجام پایبند است.
به گفته کمالوندی، سخنگوی سازمان انرژی اتمی، تصمیماتی که روز دوشنبه در جمع خبرنگاران اعلام شد، نقض برجام قلمداد نمی‌شود. هرچند که جمهوری اسلامی همچنان کنارگذاشتن این توافق را برای خود محفوظ نگه‌داشته است.
با این‌حال و به‌عنوان نکته سوم، حتی اگر برداشت طرف‌های غربی از تصمیمات اخیر ایران مبنی بر حرکت به سمت نقض برجام با واقعیت منطبق باشد، ایران منطقاً ملزم نیست که به‌عنوان تنها طرف پایبند به توافق هسته‌ای شناخته شود. از این‌رو، اگر اروپا آن‌گونه که ادعا می‌کند، برجام بر امنیت جهانی، اروپا و منطقه تأثیر می‌گذارد، باید بهای آن را بپردازد و بهای آن نیز نادیده‌گرفتن تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا در حوزه‌های نفتی و بانکی است.