در پرتو وحی
ظرفیت پذیرش امانت الهی برای انسان
«ما امانت (رسیدن به کمالات والای معنوی و انسانی حاصل از ایمان و تقوا) را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه داشتیم (قابلیت تحمل آنها را سنجیدیم) آنها از تحمل (و تعهد) آن سر باز زدند و ترسیدند (در آنها صلاحیت اتصاف به آن نبود و به زبان حال ابراز بیم کردند) و انسان آن را بر دوش گرفت (در او صلاحیت ذاتی بود، پس پذیرش و تحمل طبعی نمود، از اینرو دین آسمانی را به وسیله انبیا برعهده او نهادیم) و حقاً که او مستعد ظلم (بر خویش) و نادانی (به عواقب تحمل خود) بود.»
احزاب- 72