سیاست، سهم مهمی از فعالیت دانشجویی جوانان را تشکیل می دهد؛ به دانشگاه می آیند تا کسب علم کنند، دانشجویی که زیر لوای جمهوری اسلامی زندگی کند و نتواند درک صحیح و درستی از اتفاقات سیاسی داخلی و حتی خارجی داشته باشد در سپهر انقلاب و افق هایی که اسلام وعده دست یابی به آن ها را به مسلمان داده نیز نقش موثری نخواهد داشت و به مانند بسیاری از دانش آموختگان که زرق و برق غرب آن ها را اغوا می کند در خدمت برتری تکنولوژیکی قرار خواهند گرفت.
 فعالیت سیاسی در دانشگاه لازمه پویایی و آگاهی در جامعه ایرانی است ولی افراط در سیاست‌زدگی همان هدفی است که غربی ها می‌خواهند. از این رو دانشجو باید با سیاست زندگی کند اما نباید زندگی خود را آلوده سیاست کند؛ فعالیت سیاسی در فضای دانشجویی حساسیت های خاص خود را می طلبد و آن چه بدیهی است اهمیت فراگیری علوم در دانشگاه ها به عنوان اولویتی غیر قابل انکار است که دانشجویان و دانشگاه ها برای پیشبرد آن می بایست تلاش کنند.
انقلاب اسلامی ایران برخاسته از مطالبات نسل جوانی است که می خواستند دیدگاه ها و برداشت‌های‌شان توسط حاکم خوانده و در نظر گرفته شود، موضوعی که جوانان و دانشجویان ایرانی را مصمم کرد در کنار مردمی که صفوف مستحکمی در برابر رژیم طاغوت تشکیل داده بودند قرار گیرند تا این که انقلاب اسلامی ایران به پیروزی نایل شد و نظامی به قدرت رسید که مردمان آن آگاه‌ترین افراد در جهان نسبت به موضوعات سیاسی داخلی و خارجی هستند.
تاکنون تلاش های زیادی برای سیاست زدایی یا متاثر کردن ایرانی ها توسط غربی ها انجام شده اما هیچ یک حتی با وجود هزینه های بسیار نتوانسته به سرانجام برسد.
اسلامی شدن علوم انسانی
یکی از لازمه های جامعه علمی پویا که در سند چشم انداز نیز به آن اشاره شده است اسلامی کردن علوم انسانی است که برای محقق شدن آن می توان نقش ویژه ای برای دانشجویان،اساتید و تشکل ها متصور شد.
محمد صادق شهبازی، کارشناس مسائل سیاسی در این باره به گزارشگر کیهان می گوید: دانشگاه ها باید در مسائل سیاسی روز نقش فعالی ایفا کنند اما پرداختن دانشگاه ها به مسائل انقلاب، جامعه اسلامی و تلاش برای تولید علم بومی و دینی هم در همین ضلع جای می گیرد؛ طرح مسائل انقلاب به صورت بومی و در لایه بعدی هدایت و فعال سازی تشکل های دانشجویی و اساتید و حتی رسانه ها برای پیگیری این مسائل اهمیت قابل توجهی دارد و از جانب دیگر باید تلاش شود با ادبیات استقلالی و مشخصا در علوم انسانی با بهره‌گیری از دستاورد های دینی و طبیعی برای رسیدن به دستاوردهای فکری بشر قدم های موثری برداشته شود.
نقش اساتید در تدوین سبک زندگی اسلامی
" با توجه به جایگاه علمی اساتید مباحث علمی مطرح شده از جانب آن ها در بین دانشجویان می تواند خط و سمت و سوی دانشجویان را نسبت به مسائل تغییر دهد. در رابطه با موضوع اسلامی شدن دانشگاه ها نیز اگر اساتید معتقد به این موضوع باشند و باور داشته باشند که مطالب در حوزه های علوم انسانی نیاز به اسلامی شدن دارد به طور حتم این اتفاق می افتد.”
علی پهلوان، دبیر سیاسی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان درباره راهکار توجه بیشتر به علوم در کنار آگاهی سیاسی طبق عبارات فوق نقش اساتید را در این زمینه برجسته می داند.
وی در گفت و گو با خبرنگار سرویس گزارش کیهان تصریح می کند: این موضوع می تواند محقق شود؛ برگزاری همایش ها و تدوین مقاله های مختلف و استفاده از نظرات و اندیشه های اساتید و جمع بندی آن‌ها کمک قابل توجهی می تواند به اسلامی شدن دانشگاه‌ها باشد و شاهد اتفاق و هم فکری بین آن ها باشیم تا در کنار استفاده از تجربیات، نظرات و دیدگاه های اساتید دانشگاه از نظرات روحانیون و اساتید حوزه ها نیز در اسلامی شدن دانشگاه ها استفاده شود. این اتفاق موجب می شود سبک زندگی اسلامی در حوزه های مختلف مثلا در حوزه روانشناسی، علوم رفتاری، علوم اجتماعی و نظایر آن کم کم وارد زندگی اجتماعی مردم هم بشود.
کمک دانشگاه به تربیت نیروهای مستقل
علی اصغر کاملی عضو هیات علمی دانشگاه معتقد است: منظور از اسلامی شدن دانشگاه این است که دانشگاه به دور از سیاست زدگی در افق کلان انقلاب اسلامی راه خودش را پیدا و در مسیر و راستای تحقق اهداف انقلاب اسلامی و تمدن اسلامی حرکت کند. در جمهوری اسلامی ایران به عنوان ام القرای اسلامی در حوزه استقلال اقتصادی و فناوری اگر دانشگاه ها رسالت خود را به خوبی انجام دهند این مهم محقق می‌شود البته تاکنون گام های بزرگی در راستای اسلامی شدن دانشگاه‌ها برداشته ایم ولی باید هدف گذاری های آموزشی و پژوهشی دانشگاه ها در راستای اهداف جمهوری اسلامی و نظام اسلامی باشد.
وی در گفت و گوی خود با گزارشگر کیهان ادامه می‌دهد: از جانب دیگر دانشگاه ها در واقع نیروی کارشناسی بدنه نظام را تامین می کنند، این نیروی تربیت شده نیرویی است که با کمک به  تولید در راستای اهداف و ارزش‌های نظام اسلامی حرکت می کند. فارغ التحصیلان دانشگاه ها باید افرادی معتقد، متدین و پایبند به ارزش های دینی با حس وطن دوستی ملی و تعصب ایرانی باشند و وقتی به بدنه نظام تزریق می شوند در راستای اهداف نظام و سیستم حرکت کنند. در واقع  مسئولان و کادر برجسته نظام از دانشگاه‌های داخلی و با ویژگی های اسلامی فارغ التحصیل می شوند و در نتیجه در جامعه ما دیگر نماینده غرب زده یا شرق زده، وزیر غرب زده و شرق زده پیدا نمی شود.
این استاد دانشگاه ادامه می دهد: دانشگاه در فرهنگ عمومی جامعه نقش ویژه ای دارد و هر دانشجویی نماینده یک خانواده است؛ ما چهار میلیون دانشجو داریم اگر این دانشجویان در دانشگاه از ابعاد شخصیتی انسان های عادی با شخصیت و معتقد به  ارزش های دینی ایرانی تربیت شوند در واقع ما یک گام بسیار بزرگ در تقویت خانواده و ارتقای فرهنگ عمومی برداشته ایم. دانشگاه از بسترهای مختلفی که گفته شد می تواند در مسیر اسلامی شدن و نظام اسلامی تاثیر گذار باشد.
اولویت اسلامی کردن دانشگاه ها  
مهدی عباسی مهر یکی از فعالان سیاسی است که سابقه فعالیت در دانشگاه را دارد و درباره اسلامی شدن دانشگاه ها اظهار می دارد: در بحث اسلامی کردن دانشگاه ها که یکی از سندهای بالادستی نظام و مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی و یکی از اولویت‌های فضای دانشگاهی کشور است نیازمند هماهنگی و همکاری دستگاه ها، وزاتخانه ها و نهادهای قانون گذار مثل مجلس، نهادهای نظارتی و علی الخصوص جامعه دانشگاهی، اساتید و دانشجویان هستیم. این سند دو بخش عمده دارد، یکی بحث کاملا تخصصی است که در آن باید نوع ورود و نوع فعالیت مسئولان و اعضای هیئت علمی در دانشگاه ها و به نوعی اساتید حوزه در آن مشخص باشد و محور دیگر محور مطالبه گری است و با توجه به فراز و نشیب هایی که در فضای مدیریتی کشور داریم برخی مواقع پیش می آید که این امر بسیار مغفول می ماند و به نوعی در درجه دوم قرار می گیرد.
عباسی مهر درگفت و گو با گزارشگر کیهان می‌گوید: جا دارد تشکل های دانشجویی با مطالبه گری، با طرح خواسته های خود و مطرح کردن آن در فضای دانشگاهی این اولویت را گوشزد کنند تا این اهداف به ثمر برسد. ضمن این که مرزهای واقعی ورود دانشگاه به حوزه سیاسی مشخص و نهادینه شود.
اسلامی کردن دانشگاه ها و اصلاح علوم انسانی دغدغه ای جدی است که با سیاست زدگی دانشگاه ها نمی تواند به راحتی محقق شود و حتی ممکن است نتایج عکس را نیز درپی داشته باشد.
 محمدصادق شهبازی کارشناس مسایل سیاسی درباره راهکار کاهش سیاست زدگی و آلودگی سیاسی فضای دانشگاه ها معتقد است: مهم‌ترین راهکار این است که تشکل های دانشجویی به مسائل اصلی انقلاب و حکومت اسلامی بپردازند. الان خیلی وقت ها  تشکل‌های دانشجویی مطالبات سیاسی دارند کار سیاسی دارند ولی از سطح موضع‌گیری و دعواهای سیاسی  فراتر نمی‌روند. راهکار اصلی و اساسی این است که به سراغ  حوزه‌های  مختلفی بروند که مشخصا به پیشرفت کشور و دهه عدالت و پیشرفت کمک می کند؛ مثلا در این لحظه که اقتصاد مقاومتی و استحکام  درونی نظام در ابعاد مختلف ضرورت دارد تشکل های دانشجویی، وزارت علوم، نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه ها و مجموعه های دیگر باید از فعالیت هایی که به این اهداف کمک می کند استقبال کنند و باید فضایی ایجاد شود که فعالیت های درست دانشجویی ضریب پیدا کند و فضا برای سیاست زده‌ها، آشوب ها و اغتشاش ها در دانشگاه بسته شود و فضا از عناصری که در فتنه نقش داشتند گرفته شود.
نقش کرسی های آزاد اندیشی در دانشگاه ها
کرسی های آزاد اندیشی در کنار بعضی از ابزارهای محیط دانشجویی  مسئله بسیار مهمی هستند که باید تشکل های دانشجویی از این کرسی ها نیز در مسیر مسائل  اصلی پیشرفت کشور و اقتصاد مقاومتی و مسائلی از این دست حمایت  کنند.
شهبازی با اشاره به نگرانی جدی که در مسیر فعالیت‌های دانشجوی وجود دارد تصریح می کند: ممکن است در دوره جدید مثل دهه هفتاد هزینه هایی برای فعالیت‌های دانشجویی مستقل و انقلابی ایجاد شود که وزارت علوم باید هم خودش از این حرکت جلوگیری کند وهم مجموعه های امنیتی فضا را برای  مجموعه های دانشجویی درون گفتمان و جریان انقلاب و اسلام نبندند؛ متاسفانه محافظه کاری هایی در رابطه با کرسی ها هم در این دولت و هم در دولت گذشته وجود داشته است که عدم ارائه مجوز به برنامه های دانشجویی و هزینه ایجاد کردن برای کرسی های آزاد اندیشی اقدامی است که باید مسئولان دانشگاه ها و مجموعه های امنیتی نسبت به آن با سعه صدر بیشتری برخورد کنند.
طبیعی است که در فضای آزاد اندیشی و نقد در کشور همه منتفع می شوند و کشور به سمت پیشرفت با جدیت حرکت می کند اما به اعتقاد شهبازی رویکردهای انقباضی مسئولان دانشگاه ها و وزارت علوم  می تواند مسیر پیشرفت کشور را با آسیب جدی مواجه کند برای این که کرسی های آزاد اندیشی مهم‌ترین مسیر پیشرفت و تحقق تولید علم در این فضا است.
علی پهلوان اظهار می دارد: دانشجو باید دارای درک سیاسی باشد و موضوعات را تحلیل کند اما این بدان معنا نیست که احزاب از این فضا سوء استفاده کنند ولی در کل یک تفاوتی بین فضای تئوری و عمل وجود دارد و این گفته که در دانشگاه نباید سیاسی کاری باشد به معنای داشتن درک سیاسی توسط دانشجویان نیست بلکه منظور دوری از سیاست زدگی و ورود به جریان‌های سیاسی است که می خواهند از دانشجو استفاده سوء کنند و نظر خودشان را به مجلس و نظام تحمیل کنند؛ بنابراین دانشجو می تواند در موضوعات مختلف با توجه به درک و تحلیل خود موضع گیری داشته باشد.
وی با اشاره به فضای ایجاد شده که اخیرا اتفاق افتاده و نمونه آن رفتارهایی بود که در 16 آذر در مقیاس بسیار محدود اتفاق افتاد ادامه می دهد:  فضای سیاسی کشور وقتی به سمت آرامش، منطق و عقلانیت می رود آن موقع است که بحث کرسی های آزاد اندیشی می تواند بسیار کمک کند و نظرات مختلف دانشجویان و جریان های سیاسی در آنجا مطرح و در بوته بحث و نقد قرار می گیرد و از فضای هیاهو و جنجال که تبعات منفی دارد دوری و پرهیز می شود.
تقویت مطالبه گری با کرسی های
 آزاد اندیشی
عباسی مهر با اشاره به نقش و رسالت کرسی های آزاد اندیشی در آگاهی بخشی و کمک به جامعه دانشگاهی اظهار می دارد: با برگزاری کرسی های آزاد اندیشی مطالبه گری بیشتر مطرح می شود چون اساسا کارکرد این کرسی ها بیشتر مطالبه گری است و انتظار نظام و مسئولان امر هم مطالبه گری است اما در موارد اجرایی هم باید فضای دانشگاهی ارجح باشد و مورد توجه قرار گیرد که نیازمند آن است فعالان دانشجویی دارای رشته مرتبط، بیشتر ورود پیدا کنند.
البته در مورد مطالبه گری باید گفت این حق دانشجویان است که مطالبه را از نظام بخواهند که دانشگاه ما در بحث رسیدن به اهداف اسلامی شدن دانشگاه ها گام های محکم و بلندی را بردارد و به نظر کارشناسان متخصص در حوزه یکی از راه های برون رفت گام برداشتن در مسیر سند چشم انداز است.
وی تصریح می کند: فضای دانشگاهی منافاتی با سیاست ندارد و سیاسی شدن یکی از اولویت‌های دانشجویان است ولی دانشگاه سیاست زده متفاوت است و مسیرش تخریب اهداف و برنامه های دانشگاه هاست و دانشگاه فقط هیزم اختلافات سیاسی می شود و از ریل خودش خارج می شود. طبعا در این قضیه تشکل‌ها می‌توانند نقش مهمی ایفا کنند و با تعریف دانشگاه و فعالیت سیاسی در آن که مدنظر امام(ره) و مقام معظم رهبری است می توانند ورود خوبی داشته باشند. در عین پویایی و فعال بودن تشکل ها با ورودی سالم و مطالبه گرانه و منتقدانه و در چارچوب آزادی های منطقی با تضارب آرای مدنظر دانشجویان و دانشگاهیان می شود چنین اسناد بالادستی که عوامل تصویب آن اعضای هیئت علمی و اساتید حوزه هستند و نظرات کارشناسانه داده‌اند محقق شود.
اگر این فرصت به دانشگاه داده شود و دخالت جریان های سیاسی به حداقل برسد و به دانشجو فرصت داده شود که بنشیند و برای خودش برنامه ریزی اجرایی داشته باشد حتما در رسیدن به علوم انسانی که مدنظر اندیشه های ناب اسلام، امام(ره) و دغدغه اساتید است موفق خواهیم بود و در غیر این صورت نخواهیم توانست به این اهداف و اندیشه ها برسیم و شاهد وقفه ها و مباحث اختلافی خواهیم بود که باعث خواهد شد برنامه ها اجرایی نشود و مواردی که نظام تاکید دارد که دانشجو و استاد فعال باشند عملی نخواهد شد. ریل گذاری که در سند چشم انداز شده به همان کلید و پایه بیانات حضرت امام (ره)می رسد که دانشگاه کارخانه آدم سازی و مبدا همه تحولات است و دانشگاه باید با در نظر گرفتن این اسناد و مباحث به اهداف خود برسد.
گزارش روز