آسودگی و آرامش مومن
در قبال برادر مومن
عن امیر المومنین(ع) عن رسول الله(ص): ان المومن لیسکن الی المومن کما یسکن قلب الظمان الی الماء البارد.(1)
«امیرالمؤمنین(ع) از قول پیامبر(ص) نقل می‌کنند که فرمود: مؤمن در کنار مؤمن آرامش پیدا می‌کند، همان طور که قلب یک تشنه وقتی به آب خنک و گوارا دست می‌یابد، آرامش پیدا می‌کند.»
- ان المؤمن لیسکن الی المؤمن کما یسکن قلب الظمان الی الماء البارد؛ معنای «سکن الی احد» یا «الی شیء» این است که در قبال او آرامش پیدا می‌کند؛ از تلاطم، از اضطراب نجات پیدا می‌کند. فرض بفرمایید در یک بیابانی یا در یک نقطه‌ای انسان تشنه است. خود تشنگی علاوه بر عوارض جسمانی، این عارضه روحی را هم دارد که انسان دغدغه دارد که چه خواهد شد- ترس جان خودش را دارد - بعد در همین حین چشمش بیفتد به یک چشمه آب گوارایی در آنجا؛ هنوز آب هم نخورده اما آرامش پیدا می‌کند و آن تلاطم قلبی و اضطراب و دغدغه از بین می‌رود. ]امیرالمؤمنین(ع) از قول پیامبر(ص)[ می‌فرمایند که همان طوری که یک تشنه وقتی که به آب خنک و گوارایی دست پیدا می‌کند، قلب او آرامش پیدا می‌کند، مؤمن در قبال برادر مؤمن همین جور است، یعنی هیچ دغدغه‌ای از او ندارد؛ این علامت ایمان است. ما نگوییم که خب ما که به رفقای مؤمنمان می‌رسیم هیچ آرامشی پیدا نمی‌کنیم و گاهی هم انسان اضطراب پیدا می‌کند، پس این چه جور ضابطه‌ای است. جوابش این است که ما در ضابطه شک نکنیم، در خودمان شک کنیم.مومن مطلوب این است در محیط ایمانی باید برادر مؤمن وقتی به برادر مؤمن برخورد می‌کند و با او در مسائل  کاری، مسائل زندگی و معاشرتی التقا (دیدار) پیدا می‌کند، از ناحیه او هیچ نگرانی در دلش ایجاد نشود، هیچ نگرانی نداشته باشد؛ نه اینکه حالا دغدغه داشته باشد که مبادا یک کلمه‌ای بگویم و او از این سوء استفاده کند، برای من در ذهن او یک پرونده‌ای بشود و برود کاری بکند؛ هیچ نگرانی‌ای ندارد. چون می‌داند که او غیبت نخواهد کرد، دروغ نخواهد بست، از ناشادی این، شاد نخواهد شد، از خسارت این منتفع نخواهد شد؛ اینها را می‌داند؛ ]چون[ برادر است. روابط مؤمنین این جوری است.
ـــــــــــــــــــــــــــــ
(1) نوادر راوندی ص 100
* شرح حدیث در ابتدای درس خارج، 1383/10/15. به نقل از کتاب نسیم سحر