پژمان کریمی
سال 88 بود. چند روزنامه موسوم به اصلاح‌طلب – مانند روزنامه اعتماد ملی‌- در واکنش به فتنه 88 که از نگاه آنان «اعتراض مدنی» نام داشت، ‌اشعاری را به‌طور مرتب منتشر می‌کردند.
 این ‌اشعار جملگی مردم را به خیز و خیزش علیه حاکمیت و نظام اسلامی فرا می‌خواند. هر کسی که این ‌اشعار را مطالعه می‌کرد؛ تصور می‌نمود که گویی همه مردم ایران در مرحله براندازی یک نظام سیاسی غیر عادی هستند و بزودی توفانِ رویدادی بزرگ کشور را در بر خواهد گرفت.
در واقع تعدادی از شاعران و شبه شاعران مخالف دین اسلام و ضدانقلاب، در بستر تعدادی روزنامه مدعی اصلاح‌طلبی گردهم آمده بودند و به شکل سازماندهی شده، ‌اشعاری را علیه انقلاب و نظام اسلامی و در تحسین اوباشگری و تبیث وضعیت شورشی‌گری در تهران و چند شهر دیگر سروده و بدست انتشار می‌سپارند. هدف آنان روشن بود: برانگیختن احساسات عمومی در راستای براندازی نظام سیاسی حاکم!
در ‌اشعار یاد شده، انقلاب اسلامی؛ بدون فضیلت و برآمده از خلأ عقلانیت توصیف می‌شد و دستاورد نظام دینی، تنها سرکوب و شکنجه بیان می‌گردید!
واژگان به‌کار رفته در این به اصطلاح سروده‌ها، مشتق از ادبیات چپ گرایانه به نظر می‌رسید و سروده‌های شاعران کمونیست دهه 40 و 50 شمسی را در ذهن تداعی می‌کرد.
سرانجام؛ با بصیرت مردم ، آتش فتنه آمریکایی و اسرائیلی 88 خاموش گردید.
برخی از همان شاعران هوادار فتنه و مروج اوباشگری که به چیزی جز براندازی «جمهوری اسلامی» رضایت نمی‌دادند، امروز در بیرون از ایران روزگار خفت باری را سپری می‌کنند. برخی دیگر، به روزنامه‌نگاری و بعضی هم به پادویی رسانه‌های بیگانه و...روی آورده‌اند.
همان شاعران و شبه شاعرانی که کوشیدند با سلاح شعر و ادبیات به جنگ با هویت و باور ملی و دینی و انقلاب و جمهوری اسلامی بپردازند، یک بار به بی‌بصیرتی و‌ اشتباهات محاسباتی‌شان اعتراف نکردند و بابت تظاهرات وطن فروشانه خود عذرخواه ظاهر نشدند.
هیچ کسی هم از این قلم بدستان رو به صفت، پرسش نکرد:
- شما که خود را حامی ایران و دوست‌دار مردم معرفی می‌کردید؛ چرا پس از گذشت روزهای سیاه فتنه، به‌خاطر صدمه رساندن فتنه‌گران به مردم ایران  عذر‌خواهی نکردید؟
چرا فرصت بزرگ مشارکت حداکثری مردم را با تردید روبرو کردید؟
چرا همان حرفی را زدید که اجنبی می‌پسندد؟
چرا به انقلاب و نظامی پشت کردید که به دلیل ترویج خداخواهی و عدالت‌طلبی هدف بغض و کینه دشمنان مردم ایران است؟
این دسته از قلم بدستان، دیروز با هیاهوی فتنه برانگیز خود آب به آسیاب دشمن ریختند و در چنین روزهایی با سکوت قلم شان یاریگر دشمنان شده‌اند.
وقتی استکباریون حقوق حقه ایرانیان را پایمال می‌کند، کدام یک از شاعران لائیک مدعی ایرانی بودن و ایران دوستی، سروده‌ای را در نکوهش قلدری‌ها و تفرعن استکبار عرضه کرد؟
کدام شاعر لائیک از مدافعان حرم که به بیانی مدافع حریم ایران هم قلمداد می‌شوند، یادی کرده و تحسینی منتشر نموده است؟
می بینید که عناد با دین، زاویه‌داری نسبت با انقلاب اسلامی و حاکمیت‌الله، چه رذائلی را در بر می‌گیرد و یا پشت هم قطار می‌سازد؟
چنین است که عمل و اثر و قلم اهالی قلم، در برهه‌ای مشخص و خاص، تبدیل به ابزار شناخت ماهیت و راه آینده آنان می‌شود!