اردشیر امیرارجمند با کمک سفارت آمریکا در ترکیه از کشور گریخت و در پاریس برای مدتی گروهی موسوم به شورای هماهنگی سبز تشکیل داد که به جایی نرسید و عملا منحل شد. وی گعده چند تن از عناصر گروهکی ملی-مذهبی و چپ در پاریس گفته است: جنبش سبز باعث از بین رفتن بحث خودی-غیرخودی شد که حتی توسط برخی از دوستان ما هم تئوریزه شده بود.
فتنه‌گران سبز در سال 88 علنا با طیفی از گروهک‌های ضدانقلاب شامل بهائیت، منافقین، مارکسیست‌های سابق، جبهه ملی،  نهضت آزادی و حتی گروهک‌هایی نظیر ریگی پیوند خوردند؛ با همین بهانه که جنبش سبز خودی و غیرخودی ندارد.
امیرارجمند همچنین گفته است: روحانی نه رقیب ماست و نه طرف مقابل ما. هیچ انرژی از ما صرف مقابله با روحانی نباید بشود. باید سعی کنیم او را در کنار خود داشته باشیم.
او در عین حال می‌گوید: مدیریت مطالبات‌مان مهم است اما نباید آنها را به بهانه تضعیف دولت کنار گذاشت.
در نشست اپوزیسیون که بیژن حکمت، احمد سلامتیان، فرزانه عظیمی و سهراب رزاقی نیز حضور داشتند، رزاقی (مدیر دفتر مطالعات سیاسی وزارت کشور در دولت اصلاحات)، به تخطئه موسوی و کروبی و خاتمی پرداخت و گفت: سران جنبش سبز نتوانستند نقش مدیریت و رهبری را داشته باشند و تبدیل به رهروان شدند. شیفتگی و عوام‌زدگی به آنها سرایت کرد. نیروهای جنبش سبز دچار توهم نسبت به توان حکومت بودند.
وی از بیژن زنگنه و وزرای دولت روحانی به عنوان سبزهای شرمگین یاد کرد و گفت جنبش سبز آفاتی هم داشته است.