وی می‌نویسد: هفته‌ای که گذشت نمایندگان در جریان بررسی طرح اصلاح موادی از قانون انتخابات مجلس با کسب کرسی استانی و تناسبی توسط نامزدهای انتخاباتی در پی اخذ حداقل 18 درصد آرای صحیح مأخوذه آن حوزه موافقت کردند. آنچه اکنون مجلس با آن موافقت کرده است و باید برای مغایرت یا عدم مغایرت با قانون اساسی به شورای نگهبان برود، انتخابات و حوزه انتخابیه‌اش نه شهرستانی است و نه استانی، بلکه مخلوطی از تجربه این دو انتخابات است که نه تنها در ایران بلکه در سایر کشورها نیز وجود ندارد.
در مجلس اعلام کرده‌اند که هر کاندیدایی باید برای یک حوزه انتخابیه ثبت‌نام کند. اما رأی‌گیری در سطح استان انجام می‌شود و باید حداقل 15 درصد آرا را در هر حوزه انتخابیه داشته باشد. حال اگر کسی در حوزه انتخابیه 85 درصد آرا را کسب کرد و رقیب او 15 درصد آرا را در حوزه انتخابیه به دست آورد هر دو به مجلس می‌روند. لذا 85 درصد مردمی که به آن کاندیدای 15 درصدی رأی نداده‌اند چطور می‌توانند کاندیدای مورد نظر را به عنوان نماینده خودشان بپذیرند. این مسئله به طور حتم باعث تضعیف جایگاه مجلس میان عامه مردم می‌شود و به هیچ عنوان نیز افزایش کیفیت قوه مقننه را به دنبال نخواهد داشت.
اینکه هر کاندیدایی باید برای یک حوزه انتخابیه ثبت‌نام کند اما رای‌گیری در سطح استان انجام شود و حداقل 15درصد آرا را در هر حوزه انتخابیه کسب کند، این فکر را به ذهن می‌رساند که نمایندگان مجلس قصد دارند تا از نوع مراجعاتی که در حوزه‌های انتخابیه به آنها می‌شود و مردمی که با نمایندگانشان زندگی می‌کنند و مطالباتی دارند، روی برگردانند. نمایندگان ظاهرا از مراجعات مردم خسته شده‌اند و می‌خواهند در پناه انتخابات استانی خودشان را پنهان کنند و چهره نمایندگان سیاستمدار را به خود بگیرند. در حالی که کسی که آمادگی این را  ندارد که به خواسته‌های ریز و درشت مردم پاسخ دهد و از مراجعه مردمش خسته می‌شود چه ضرورتی به نماینده مجلس شدنش است. می‌تواند کارهای دیگری را برعهده بگیرد. چه دلیلی دارد که لباس نمایندگی ملت را بر تن کنند اما حوصله پاسخگویی به مطالبات مردم را نداشته باشند. لذا تصمیم قوه مقننه مناسب نبود و منجر به افزایش کیفیت مجلس نیز نخواهد شد. نباید این خصلت مردمی بودن را از نمایندگان بگیریم. استانی شدن انتخابات باعث حذف تصمیم و اراده مردم شهرهای کوچک و مناطق حاشیه‌ای کشور از اثرگذاری در سیاست‌های کشوری می‌شود.