الگوسازی از نام‌های منحوس
ادب و هنر: برجسته‌سازی برخی چهره‌های بی‌نسبت با مکتب انقلاب اسلامی، یکی از شیوه‌های تقابل با انقلاب و نظام اسلامی است.
در همین راستا، در31 فروردین 98 برخی رسانه‌های معاند داخلی و خارجی، به موضوع فوت یکی از عناصر به اصطلاح فرهنگی ورود کردند و اقدام به برجسته کردن نام و الگوسازی از وی نمودند.
ادب و هنر کیهان قبلا به ماهیت منیر شاهرودی فرمانفرماییان پرداخته بود. اما به دلیل ادامه برجسته‌سازی نام و مشی او توسط معاندان، ما تصویر شفافی از وی را بار دیگر ارائه می‌کنیم.
« منیر شاهرودی فرمانفرماییان (دختر یکی از نمایندگان مجلس دوران پهلوی) بنا بر گفته خودش، در سال 1945 با هدایت و حمایت یکی از جاسوسان شناخته شده آمریکایی به نام آرتور اپهایم پوپ - که در غارت آثار باستانی ایران نقش عمده‌ای داشت - به مدرسه طراحی مد «پارسونز» در نیویورک معرفی می‌شود. مدرسه‌ای که در اختیار یهودیان صهیونیست مانند خاندان «جیکوبز» بوده و به پرورش و تربیت جمعی از طراحان مد و به اصطلاح زیبایی در جهان می‌پرداخت که در طول این سال‌ها در ارائه پوشش‌های پرده‌درانه و بی‌بند و بارانه تحت عنوان «لباس» و همچنین معماری‌های ضد اخلاقی در آمریکا و اروپا سهم عمده‌ای داشته‌اند. چنان‌که خود منیر شاهرودی هم علی‌رغم تبلیغاتی که برای هنر ایرانی او می‌شود اما در طراحی این نوع لباس‌ها و آثار دست داشته و یکی از مهم‌ترین آثار تجسمی وی در این جهت طراحی موسوم به «توپ‌های دیسکوتک» بوده که برای مجالس و محافل رقص‌های مستهجن مورد استفاده قرار می‌گرفته است. وی یکی از این گوی‌ها را به «اندی وارهول» هدیه داد تا او هم طرحی از چهره «مریلین مونرو» (هنرپیشه عریان‌گرای هالیوودی) به جایش هدیه کند!
برادر منیر شاهرودی یکی از ثروتمندان وابسته‌ای بود که در شمال نیویورک جزیره‌ای خرید و برای طراحی کاخ آن «فرانک لوید رایت» (طراح معروف صهیونیست) را فراخواند که بعدا «موزه گوگنهایم نیویورک» متعلق به «سلیمان رابرت گوگنهایم» صهیونیست را طراحی کرد و در مراسم افتتاحیه آن، هم منیر شاهرودی و هم برادرش حضور داشتند. آثار منیر فرمانفرماییان در سال 2015 نیز در این موزه به نمایش درآمد.
همسر وی ابوالبشر فرمانفرماییان از عناصر انگلیسی مخالف ملی شدن صنعت نفت بود که علیه قیام ملی ایران در روزنامه کیهان وقت مطلب می‌نوشت.
در دهه 1960 منیر شاهرودی فرمانفرماییان به همراه گروهی دیگر از طراحان و نقاشان وابسته مانند پرویز تناولی، توسط «ابی‌گری» (از ماموران USIS سرویس اطلاعاتی ایالات متحده) جذب شد تا در نیویورک نمایشگاه‌هایی برپا سازد. او در ایران و در دوران پهلوی برای دربار فعالیت می‌کرد که از جمله آثارش طراحی اتاق خواب فرح دیبا بود. فرح نیز معمولا برای افتتاحیه نمایشگاه‌های منیر شاهرودی حضور داشت از جمله نمایشگاهی که در آبان 1357 در موزه نگارستان برپا کرده بود. با پیروزی انقلاب اسلامی، منیر شاهرودی در دادگاه انقلاب اسلامی به طور غیابی محاکمه و محکوم شد و تمامی اموالش مصادره گردید. او که پس از پیروزی انقلاب به خارج گریخته بود به مدت 26 سال در آمریکا به سر برد که بنا به گفته خودش در این مدت فقط برای آمریکا و عربستان کار می‌کرده است. اما در دوران به اصطلاح اصلاحات با چراغ سبز وزارت ارشاد مهاجرانی به کشور بازگشت و کار خود را آغاز کرد.»
و حالا جای این پرسش است که؛ الگوسازی از فرمانفرمایان؛ چه پیشتر که تالاری دائمی در باغ موزه نگارستان به نام او شد و چه حالا، بر اساس چه شاخص‌های هنری فرهنگی است؟