در این دستورالعمل ضمن اعلام ضرورت‌های درجه‌بندی سنی برای تماشای فیلم‌های مختلف سینمایی، صحنه‌های نامناسب برای چهار گروه سنی زیر 9، 12، 15 و 18 سال اعم از خشونت‌بار و یا حاوی الفاظ نامناسب نام برده شده و در مورد گروه سنی زیر 15 سال علاوه‌بر موارد فوق، تماشای فیلم‌هایی که دارای صحنه‌های «روابط خلاف عرف جامعه» باشد نیز توصیه نشده است. اما نکته قابل تامل در مورد گروه سنی زیر 18 سال است که برای آنها علاوه‌بر فیلم‌های دارای صحنه‌های خشونت افراطی یا صحنه‌های استعمال مواد مخدر، «صحنه‌های تداعی‌کننده روابط زناشویی» نیز ممنوع اعلام شده است!
معنی و مفهوم ساده جملات فوق این است که قرار است از این پس به‌طور رسمی و البته با ذکر درجه‌بندی سنی، آثاری در سینمای ایران تولید شود که اولا «روابط خلاف عرف جامعه» (مانند ارتباطات نامشروع دختران و پسران یا زنان و مردان) را نشان دهد و ثانیا دارای صحنه‌هایی باشد که «تداعی‌کننده روابط زناشویی» است! یعنی نمایش صحنه‌های مستهجن روابط نامشروع جنسی یا صحنه‌هایی که این روابط را تداعی می‌کند؟!
ضمن اینکه درجه‌بندی الزامی(و نه مانند دستورالعمل فوق به صورت توصیه‌ای و پیشنهادی و بدون عامل بازدارنده اجرایی) برای نمایش آثار خشونت‌آمیز یا برخی از بزه‌های اجتماعی پذیرفتنی است ولی جهت رسمیت بخشیدن به صحنه‌های مبتذل و مستهجن که در سینمای طاغوت و آثار موسوم به فیلمفارسی رایج بود، جز علنی و رسمی کردن تولید این‌گونه فیلم‌ها و صحنه‌ها، معنای دیگری نمی‌تواند داشته باشد. این درحالی است که الزامات دستورالعمل فوق تنها جهت درج توصیه‌های درجه‌بندی برروی فیلم و یا مواد تبلیغی آن از سوی صاحبان فیلم بوده و برای تماشاگران سنین پایین‌تر از درجه‌بندی، هیچ منع و الزام عملی پیش‌بینی نشده است.
از طرف دیگر همه افتخار سینمای سال‌های پس از انقلاب ایران، گذر از سینمای مبتذل و مستهجن دوران شاهنشاهی بود تا آن حد که در عرصه‌های جهانی، دوری از صحنه‌های سکس و عریان‌گری و روابط نامشروع جنسی، این سینما را به عنوان سینمایی انسانی و سالم در اقصی نقاط جهان پرآوازه ساخت. اما اینک به بهانه درجه‌بندی سنی (که در اصل خود، نکته مثبتی است) گویا سینمایی که مدتهاست بخشی از آن با طعنه و کنایه و نمایش نوعی سکس پنهان و روابط نامشروع به ابتذال فیلمفارسی بازگشته، حالا به طور رسمی و با صدور مجوز علنی (به عنوان درجه‌بندی سنی) مجددا به آن فضاهای نامطلوب ارجاع داده می‌شود!
ذکر این نکته نیز لازم است که درجه‌بندی سنی در سینمای آمریکا (که مورد اقتدای حضرات بوده) توسط انجمنی با علامت اختصاری MPAA متشکل از والدین و کارشناسان اجتماعی و روانشناسان کودک صورت می‌پذیرد ولی در سینمای ایران گویا قرار است بوسیله همان شورای صدور پروانه ساخت این رده‌بندی سنی انجام شود که کارنامه‌اش تا امروز حتی در زمینه کارشناسی تخصصی فیلم‌ها نیز چندان قابل قبول نبوده و دچار افت و خیزهای بسیاری شده است!