علی رغم گذشت سه دهه از بمباران شيميايي حلبچه و زخم هاي به جا مانده از تاول‌هاي مرگبار و معلوليت‌ها، آلمان و دیگر همپیمانان غربی دیکتاتور سابق عراق، هنوز هم اين جنايت زشت خود عليه بشريت را کتمان می‌کنند و آن را به رسمیت نمی‌شناسند.
سی و یک سال پیش و دقیقا روز 25 اسفند سال 1366 ارتش صدام با بمب‌افکن‌های فرانسوی و بمب‌های شیمیایی ساخت آلمان و تحت حمایت کامل آمریکا، پنج ساعت شهر «حلبچه» در استان «سلیمانیه» عراق را بمباران کرده و قتلگاهی با بیش از 5000 کشته که بیشترشان کودکان، زنان و سالخوردگان بودند، را رقم زده است. حدود 7000 تن نیز بر اثر این بمباران، مصدوم شده‌اند.
جنگنده‌های رژیم صدام پیش از این حمله شیمیایی، شهر حلبچه را با بمب‌های متعارف بمباران کرده بودند تا حفاظ‌ها و شیشه‌های ساختمان‌های شهر بشکند و امکان مقاومت در مقابل گازهای سمی برای مردم وجود نداشته باشد. در این حمله از سه نوع گاز شیمیایی خردل، اعصاب و سیانوژن استفاده شده است. این بمب‌ها توسط ۵۰ فروند هواپیمای عراقی (هر فروند چهار بمب) بر سر مردم ریخته شد.
بمباران شیمیایی حلبچه، به عنوان بخشی از عملیات گسترده‌ موسوم به «عملیات انفال»، علیه ساکنان بی‌دفاع مناطق کردنشین عراق انجام گرفته است. در عملیات انفال بیش از 280 هزار کرد جان خود را از دست داده‌اند و بسیاری از آبادی‌ها و روستاهای کردنشین نیز نابود شده است. عناصر گروهک منافقین (مجاهدین خلق) نیز در این عملیات، نقش فعالی داشته و به رژیم صدام در کشتن کردها کمک کرده‌اند.
به هر حال، هرچند غرب تلاش می‌کند اقدام زشت خود در حلبچه را مخفی نگه دارد، ولی وقتی خدا اراده کند، حقیقت بر ملا می‌شود. فاجعه حلبچه به واسطه عکس‌هایی که عکاسان ایرانی گرفته بودند، انعکاس جهانی پیدا کرد. دو عکاس این واقعه هم به‌خاطر استنشاق گاز‌های سمی، شهید شده‌اند.
حلبچه در ۱5 کیلومتری منطقه مرزی «مریوان» واقع شده است.
در هر صورت، غربی‌ها چه بخواهند و چه نخواهند، یاد حلبچه همیشه در نزد مردم زنده خواهد ماند و همراه با آن، کشورهای اروپایی و آمریکا نمی‌توانند این زشتی و لکه ننگ را از پیشانی خود پاک کنند.