جهانگیری گفته است: دولت منتقدان خود را دلسوز می‌داند و با دیده احترام نظرات آنها را به منظور رفع اشکالات به کار خواهد گرفت.»
معاون اول رئیس‌جمهوری ادامه داد: «آن چیزی که نگران کننده است تخریب دولت در شرایط جنگ اقتصادی است؛ تخریب روحیه و تهدید مدیران دولت در این شرایط ناشایست و نادرست است.»
این اظهارات در حالی است که برخی دولتمردان و مشخصاً آقای روحانی در طول پنج سال گذشته، تمام منتقدان- و حتی صاحب‌نظران حقوقی و اقتصادی و نقتی و... که دغدغه‌های کارشناسی محض داشتند- را با توپخانه افترا و اتهام و اهانت نواختند و عناوینی مانند «مزدور، بی‌شناسنامه، بی‌سواد، ترسو، افراطی، جیب‌بر، مستضعف فکری، متوهم، بزدل، کاسب تحریم، فاسد، عقب مانده، تازه به دوران رسیده، عصر حجری و...) را نثار آنها کردند و اگر یک درصد هم مانند امروز آقای جهانگیری، خوش‌بینی به خرج می‌دادند تصور می‌کردند که منتقدان دلسوزند و شاید حرف حساب داشته باشند، کشور را به چاله برجام و اعتماد به آمریکا و اروپا و پنج سال فرصت‌سوزی، و تضعیف اقتصاد ملی و وابسته کردن همه چیز به برجام نمی‌نداختند.