سرویس سیاسی-

این درحالی است که پس از اعلام خبر استعفای ظریف، برخی اصلاح‌طلبان از جمله عباس عبدی، عمادالدین باقی، عبدالله رمضان‌زاده، علی شکوری راد و.. این اقدام را «تحسین برانگیز»! و «به موقع»! نامیده و از آن استقبال کردند.
روزنامه شرق دیروز در گزارشی با عنوان «آنها که رفتند، آنکه ماند» نوشته است: «...وزرایی که البته عملکرد هر کدام از آنها زیر تیغ نقد مخالفان تندرو آنها بوده است و هر کدام که استعفا دادند جماعتی مشغول جشن و پایکوبی شدند...»
جریان مدعی اصلاح‌طلبی هر کسی که در روند فکری به جز آنچه آنها می‌پسندند باشد را «مخالفان تندرو» می‌نامند و سپس نقد او را «تیغ نقد» عنوان کرده و به انگاره‌سازی و ترورشخصیت می‌پردازند.
خدا را شکر که نگرانی اروپایی‌ها برطرف شد!
روزنامه زنجیره‌ای آرمان در گزارشی به استعفای ظریف و نپذیرفتن آن از سوی رئیس‌جمهور و حواشی آن پرداخته و این استعفا را باعث نگرانی اروپا خوانده که با ابقای ظریف این نگرانی برطرف شد!در این گزارش آمده است: «باید به این موضوع توجه داشت که خداحافظی ظریف از وزارت خارجه تبعات نامطلوبی برای کشور داشت. او به‌خوبی راهکار مذاکره با طرفین کشور در موضوعات هسته‌ای را بلد بود و چهره‌ای مطلوب از ایران در نزد اروپایی‌ها ترسیم کرده بود. تعامل مثبت در عین حفظ منافع ملی از مهارت‌های ظریف است که موجب شد تا خبر استعفای او سبب نگرانی مقامات اروپایی هم شود چنانکه مقام‌های اتحادیه اروپا ضمن واکنش به استعفای ظریف از این استعفا ابراز نگرانی کردند.»درباره این گزارش نکاتی است که به اختصار به آن می‌پردازیم، برای روزنامه‌های زنجیره‌ای آمد و رفت مسئولین کشور را بایستی با نگرانی و خوشحالی اروپا و آمریکا سنجید، از این منظر است که منافع ملی کشور از منظر زنجیره ای‌ها بایستی به آمد و رفت مقامات در دیگر کشورها بستگی پیدا کند و این اوج وابستگی یک جریان می‌تواند محسوب شود.
نکته دوم اینکه روزنامه زنجیره‌ای به این سؤال نپرداخته است که ناراحتی اروپا از استعفای ظریف و خوشحالی آن از ماندن وزیر محترم امور خارجه چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟! پاسخ این سؤال را در انجام همه تعهدات برجامی از سوی ایران و رضایت به «نفت در برابر غذا» و در برابر انجام نشدن هیچ یک از تعهدات طرف مقابل می‌توان جست و جو کرد و یافت.
نکته سوم اینکه «روزنامه کیهان» در یادداشت‌ها و گزارش‌های متعدد در چند روز اخیر به این مسئله پرداخته است که استعفای ظریف نابجا و نا بهنگام بوده و او باید بماند و پاسخگوی عملکرد و همچنین جبران ناکامی‌ها به نحو احسن باشد، هیچ انسان دلسوزی با این استعفا موافق نبوده و نمی‌تواند باشد چرا که فایده‌ای بر آن در این شرایط مترتب نیست.
گرانی 100 درصدی قیمت مسکن در یک سال!
روزنامه همشهری در گزارشی نوشت:«بازار مسکن تهران در یک سال گذشته با جهش 100 درصدی میانگین قیمت مواجه شد».
گفتنی است بیش از یک میلیون واحد مسکن مهر با 70 درصد پیشرفت به دولت روحانی تحویل داده شد؛ اما دولت وی اعتقادی به مسکن مهر نداشت و پیشرفت این طرح با حداقل سرعت جلو رفت و با وجود وعده‌های مکرر هنوز هم تعداد بسیار زیادی از مالکان مسکن مهر پس از قریب به 6 سال واحدهای خود را تحویل نگرفته‌اند.
از سوی دیگر، طرح مسکن اجتماعی که دولت روحانی از روزهای ابتدایی آغاز به کار خود بر اجرای آن تاکید داشت، بر روی کاغذ باقی ماند و حتی یک ماکت نیز ساخته نشد، چه رسد به ساخت واحدها و تکمیل آنها.
متاسفانه دولت روحانی در ساخت مسکن برای اقشار کم درآمد، تسهیلات مسکن، مدیریت نقدینگی و اخذ مالیات از واحدهای خالی هیچ اقدام قابل توجهی انجام نداد که اگر انجام می‌شد، وضعیت مسکن در شرایط فعلی چنین نبود.
طرحی ضد همگرایی
روزنامه شرق در شماره روز پنج شنبه در یادداشتی با عنوان «استانی شدن انتخابات، تقویت هم گرایی یا واگرایی؟» به موضوع پر حرف و حدیث استانی شدن انتخابات مجلس پرداخت.
در این یادداشت آمده: «چندی است طرحی با عنوان طرح استانی شدن انتخابات مجلس شورای اسلامی در جریان است... استدلال پیشنهاد دهندگان این است که این طرح می‌تواند با کاستن از محلی گرایی نمایندگان، موجب تقویت جایگاه احزاب و توانمندسازی نمایندگان مجلس در سطح ملی شود...»سپس نویسنده در ادامه می‌افزاید: «...در بررسی طرح پیشنهادی با نگرشی کارشناسانه آفت‌ها و آسیب‌های فراوانی را می‌توان دید که موجب واگرایی و آسیب بر کیان کشور خواهد شد... دستاورد این طرح برای کشور و نظام سربرآوردن چالش‌های محلی مانند مسایل هویتی، اختلافات منطقه‌ای، تنش‌های قومی، تشدید تعارض منافع اقتصادی مناطق و گروه بندی‌ها و... خواهد بود.» این نوشته در بخشی دیگر آورده است: «... این طرح نه تنها هم گرایی نخواهد داشت بلکه کنشی واگرایانه را موجب خواهد شد. این طرح استعداد بالقوه‌ای را برای سربرآوردن نمایندگانی محلی گرا و کم توان دارد که وامدار باندها و شبکه‌های خاص در سطح مناطق هستند، در چارچوب این طرح شعارهایی تولید خواهد شد که به پیدایش صورت بندی‌ها و گروه بندی‌های مختلفی حول شکاف‌های هویتی موزاییکی- محلی خواهد انجامید.»در این باره لازم به ذکر است که کیهان نیز پیش از این در مخالفت با طرح استانی شدن انتخابات این نکته را متذکر شده بود که اگرچه شکل کنونی انتخابات مجلس دارای ایراداتی هست اما اگر قرار باشد تغییرات به ایرادهای بیشتری منجر شود عقل سلیم حکم می‌کند که از چاله به چاه نباید افتاد. ضمن آنکه برای ایرادهای شکل کنونی انتخابات مجلس راه‌های خوبی وجود دارد.
عصبانیت مسببان تصویب 20 دقیقه‌ای برجام از مجمع
روزنامه اعتماد در شماره روز پنج شنبه نوشت: «ظاهرا هنوز در مواردی تکلیف سیاستگذاران کشور با خودشان در برخی کلان حوزه‌ها مشخص نیست و رویکرد ایران در تعامل با منطقه، جهان و نهادهای بین‌المللی از اهم این مباحث است. اعمال قدرت دو و چندگانه در عرصه سیاست خارجی که به نظر می‌رسید یکی از دغدغه‌های ظریف در حفظ جایگاه و شان این وزارتخانه به عنوان متولی امر روابط خارجی در کشور است در کنار بلاتکلیفی و بی‌عملی در مواجهه با لوایح چهارگانه مربوط به FATF در مجمع تشخیص مصلحت از جدیدترین مظاهر این وضعیت است. نهادی که فلسفه شکل‌گیری آن رفع انسدادها و گره‌های ایجاد شده در نظام تصمیم‌گیری کشور است و اکنون خود گرفتار چنین گره کوری شده است و فشارهای بیرونی هم ظاهرا تعلل اعضا را برای تعیین تکلیف این مسئله بیشتر کرده است. به بیان دیگر به نظر می‌رسد نهادی که متشکل از عقلا و ریش‌سفیدان نظام است و باید در فضایی به دور از احساسات و گرایشات و هیجانات سیاسی و تنها با در نظر گرفتن صلاح ملک و ملت به تصمیم‌گیری و حل اختلاف نظرها بپردازد خود درگیر همان طناب کشی سیاسی است.»
اعتماد از سویی بر بررسی و تصمیم گیری مجمع به دور از احساسات و هیجانات سیاسی تأکید دارد، از سوی دیگر در تناقضی آشکار و در شرایطی که اطاله بررسی پالرمو و CFT به دلیل رعایت همین اصل بوده، این نهاد را گرفتار گره کور دانسته و به درگیر شدن در طناب کشی سیاسی متهم می‌کند! مدعیان اصلاح‌طلبی مجمع تشخیص دلبخواهی می‌خواهند و از آنجا که چانه زن و جاده‌صاف‌کن افتادن ایران به تله توافقات و کنوانسیون‌های ننگین و پخت و پز شده در اتاق‌های فکر استکبار‌اند، توقع دارند مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز درباره پالرمو و CFT به سیاق جا‌اندازان و راه‌اندازان تصویب 20 دقیقه‌ای برجام در مجلس عمل کند!
مطلب دیگر اینکه، عبور از خطوط قرمز نظام و بی‌دقتی در حفظ مصالح کشور و منافع ملی در توافقات با دیگر کشورها که پیامدهای خسارت بار آن در برجام عیان شد، به معنای حاکمیت دو یا چندگانه در سیاست خارجی نیست.
برجام؛ از فتح الفتوح و توافق قرن تا وصله ناجور !
ابراهیم اصغر زاده فعال سیاسی اصلاح‌طلب در مصاحبه با روزنامه شرق گفت: «در شرایط فعلی در حالت بی‌دولتی به سر می‌بریم. نه اینکه دولتی نداشته باشیم، بلکه دولتی وجود دارد که در حوزه اقتصاد، سیاست داخلی و سیاست خارجی دست پایین را دارد…مهم‌ترین دستاورد دولت که قابل دفاع بود، مسئله برجام بود که الان به یک وصله ناجور بدل شده است…دولت باید تصمیم جدی بگیرد. اینکه منتظر باشد تا اتفاقی در خارج از کشور بیفتد، مثلاً ترامپ از ریاست‌جمهوری کنار برود و امثالهم، پدیده خوبی نیست…دولت باید بتواند اقتدار و تک‌صدایی در حوزه اجرا را به عرصه‌های مختلف اقتصادی و سیاسی بازگرداند. چنین تصمیمی البته فراتر از حضور افراد قدرتمند در کابینه، نیازمند تصمیم کلانی است که اختیارات دولت را به دولت بازگرداند».حامیان دولت، ضمن اذعان به بی‌دستاوردی برجام و کارنامه ضعیف دولت در حوزه‌های مختلف از جمله حوزه اقتصادی، مدعی هستند که اختیارات دولت ناچیز است و برای گشایش در امور باید اختیارات دولت به دولت بازگردد! ظاهرا فرافکنی‌ها تمام شدنی نیست تنها شکل آن تغییر می‌کند. روزگاری به شکل «تقصیر دولت قبل است» جلوه می‌کرد و اکنون به شکل «اختیار نداشتن». این یعنی هیچگاه مقصران وضع موجود نمی‌خواهند بپذیرند که مدیریت آنها‌اشکال داشته است. این در حالی است که رهبرانقلاب همین اواخر برای حل مشکلات اقتصادی به روسای قوا اختیارات ویژه داد؛ حالا به قول نمایندگان مجلس اگر نتوانستند از آن استفاده کنند این دیگر تقصیر کسی نیست.