سپاه پاسداران، هنگامی زیر بار سنگین پروژه‌هایی مانند پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس و خودکفایی بنزین رفت، که اولا دشمن به تحریم کمر‌شکن اهتمام کرده بود و ثانیا کسی داوطلب کار نبود. و توانست کشور را درباره کالایی حیاتی و راهبردی مانند بنزین، به نقطه امن خودکفایی برساند. مشابه این پروژه‌ها که در حوزه خدمات رسانی به مناطق محروم کشور (گاز رسانی، آب رسانی، جاده کشیدن و...) انجام شده، غالبا کم داوطلب بوده اما بار بزرگی از دوش دولت‌ها (به ویژه پس از جنگ تا به امروز) برداشته
است.
نکته مهم دیگر اینکه سپاه برخی از پروژه‌های بزرگ را با وجود مضیقه‌ها و تعلل دستگاه دولتی در تامین بودجه و اعتبار انجام داده و برخی از همان هزینه‌کردهای قرارگاه خاتم الانبیا،(ص) از سوی دستگاه‌های دولتی ذی ربط تسویه نشده است.
فرزندان ملت در سپاه، اگر داوطلب جان فشانی در شرایط سخت نظامی و امنیتی هستند، در عرصه اقتصادی معمولا آخرین داوطلب به شمار می‌روند. یعنی اگر بخش خصوصی داوطلب پروژه‌ای باشد، دلیلی ندارد مثلا قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا (ص) وارد شود. کسی به یاد ندارد که مثلا فلان شرکت و کارخانه خصوصی گله‌مند باشد از اینکه قرارگاه سازندگی سپاه، عرصه فعالیت را بر او تنگ کرده است.
با عنایت به این واقعیت‌ها، بی‌انصافی است که رئیس‌جمهور یک هفته قبل با افتخار تمام، پالایشگاه  ستاره خلیج‌فارس که به همت فرزندان کاربلد ملت در سپاه ساخته شده را افتتاح کند اما چند روز بعد آدرس غلط بدهد و بگوید «نیروهای مسلح، اقتصاد را رها کنند و به مردم بدهند. متاسفانه بدتر از دولت هم داریم که باید از بنگاه داری خارج شوند، به آن منهای دولت می‌گوییم. منهای دولت، هرکاری می‌کند و هیچ نظارتی برروی آن نیست».