سرویس ورزشی-
رخدادهای بزرگی چون المپیک، بازی‌های آسیایی و جام جهانی فوتبال و... بیش از هر چیز فرصت مناسبی است برای محک زدن جدی عیار برنامه‌های ورزشی و سنجش درستی یا غلط راه و مسیری که درباره ورزش خود در ابعاد مختلف در پیش گرفته‌ایم.
 اینجا عرصه رقابت است و خواه و ناخواه پای «مقایسه» به میان می‌آید. در این عرصه ما خود را با دیگرانی که نظیر این برنامه‌ها را با هدف پیشرفت زودتر از ما و کم و بیش با مشابهت‌هایی طراحی و اجرا کرده‌اند و اینک از ما چندین گام جلوترند، مقایسه می‌کنیم- نخواهیم هم مقایسه‌مان می‌کنند!- تا معلوم شود این راهی که در پیش گرفته و این برنامه‌هایی که درباره ورزش خود به اجرا می‌گذاریم چقدر درست و صواب و تا چه حد شانس این را دارد که به هدف بزرگ یعنی «پیشرفت» و جبران عقب‌ماندگی و فاصله موجود با پیشتازان منتهی شود؟
1- از بامداد دیروز سوت آغاز بیستمین دوره جام جهانی فوتبال در ورزشگاه دی‌سائوپائولوی شهر سائوپائولو، کشور صاحب فوتبال جهان یعنی برزیل طنین افکند. این هم از آن رخدادهای بزرگ ورزشی است که توجه جهانیان را در ایام برگزاری، سخت به خود مشغول می‌کند. در این دوره خوشبختانه تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران هم حضور دارد و موفق شده به عنوان یکی از نمایندگان قاره کهن در جمع «بهترین»‌های فوتبال جهان حضور داشته باشد.
نمی‌دانیم مسئولان و دست‌اندرکاران فوتبال ما درباره «محک زدن» و «سنجش» و «مقایسه» و...، یعنی آنچه که بالاتر اشاره شد، برنامه‌ای دارند؟ کارشناسان واقعی و مشاوران امین و کاربلد را در این باره به همکاری فراخوانده‌اند؟ و اصلا آیا ایشان چنین «فرصتی» را درباره این رخداد بزرگ جهانی ورزش قائل هستند یا طبق معمول و روال شناخته شده به دنبال این هستند که «این هم زودتر بگذرد»! و بنابراین دنبال امور روزمره و بدو بدوهای بی‌حاصل هستند؟ فوتبال ژاپنی که تا همین بیست سال پیش در حسرت حضور یک دوره در مرحله نهایی جام جهانی فوتبال بود، اینک 16 سال و پنج دوره پیاپی است که پای ثابت مرحله پایانی این رقابت‌هاست و برای این تیم دیگر حضور در این مرحله، «حق مسلم» و به اتفاقی کاملا طبیعی تبدیل شده است، چرا و چگونه ژاپن، توانست چنین تحولی را در فوتبال خود ایجاد کند و از امثال «فوتبال ایران» سبقت بگیرد؟ سؤالی است که بیش از هر کس مسئولان و دست‌اندرکاران فوتبال ما باید به آن پاسخ دهند. آنان کار کردند، تلاش کردند، تحقیق و مطالعه کردند، از ساخت کارتون کاملا حساب شده و روانشناسانه «فوتبالیست»ها گرفته تا اعزام گروه‌های تحقیقی و مطالعاتی- نه توریستی و گردشگری!- همه در جهت رسیدن به هدف تعیین شده یعنی «تحول و پیشرفت»، عمل می‌کردند و... طی یک پروسه حساب‌شده، جمعی و ملی و صادقانه... فوتبال ژاپن به اینجا رسیده است که حالا ما باید از آن به عنوان «الگو» نام ببریم.
2- امیدواریم تیم ملی ایران در مسابقات جام جهانی حضوری قابل قبول داشته باشد و با نتایجی آبرومندانه به کشور بازگردد، در هر حال واقعیت‌های فوتبال ما تغییری نخواهد کرد. درباره فوتبال ایران «کارهای انجام نشده» و معطل مانده بسیار زیاد است. دیگر وقت آن رسیده است که ما نیز برای رسیدن به هدف بزرگ ورزش یعنی «پیشرفت» در فوتبال خود «تحول» ایجاد کنیم. تحولی همه جانبه، جدی (نه صوری) و در ابعاد مختلف فنی و فرهنگی. دیگر دل سپردن به روزمرگی‌ها و خود را در سایه نتایج گذرا پنهان کردن و دست روی دست گذاشتن و چشم بر واقعیت‌های تلخ بستن وعنان و اختیار فوتبال را به دست نامحرمان منفعت‌پرست وجریانات سوداگر و دلال سپاردن و جولان دادن زیاده‌خواهان و زورگیران و بداخلاق‌ها و هنجارشکن‌ها و مسخره‌چی‌ها و کارشناسان شارلاتان مسلک و... را شاهد بودن و... کافی است و اصلا برای هیچ کس قابل تحمل نیست. باید کاری کرد و برای این ورزش پرطرفدار، جذاب و تاثیرگذار که در کشور ما نیز طرفداران بسیاری دارد، طرحی نو درانداخت. بیش از این معطلی جایز نیست. بدون تعارف، معطلی نه به در جا زدن یا پس‌روی، که به نابودی این رشته منجر خواهد شد.
3- امروز ایجاد تحول و دست زدن به تغییرات اساسی و ساختاری در فوتبال به یک «خواست عمومی» و «مطالبه جمعی» تبدیل شده است. همه دوستداران واقعی فوتبال از تماشاچی گرفته تا کارشناسان شریف و فکور و بالاخره خود مسئولان متعهد ورزش و فوتبال، همه به نوعی این خواسته و این مطالبه را مطرح می‌کنند. وزیر ورزش از «لزوم مبارزه با فساد در فوتبال» می‌گوید، مسئول درجه اول لیگ لزوم «ایجاد تحول در لیگ» و برنامه‌هایی را برای این کار مطرح می‌کند، کارشناسان، نزول سطح کیفی لیگ و لزوم ارتقاء سطح فنی و فرهنگی فوتبال را یادآور می‌شوند، تماشاگر با نیامدن به ورزشگاه و قهر کردن با تیم‌های محبوب خود نارضایتی خود را از «وضع موجود» و خواسته خود را مبنی بر «تحول در فوتبال» اعلام می‌کند و... مسابقات جام جهانی فوتبال هم حتما به نوبه خود ضرورت این تحول و تغییرات اساسی- و نه صوری و نمایشی- را در فوتبال ایران تذکر می‌دهد و... در این میان البته باندها وجریاناتی هم خواهان حفظ وضع موجود هستند که ماهیت و تکلیف آنها روشن است.
این است که عرض می‌کنیم دیگر وقت آن است که با عزمی جدی، مدیریتی مدبرانه و جهادی به سراغ فوتبال و معضلات آن برویم، دیگر لازم است چشم‌ها را بگشائیم و شجاعانه آن گونه که بزرگان دین ما، بزرگی چون علی مرتضی(ع) یادآور می‌شود به قلب حوادث بزنیم و پنجه در پنجه دشواری‌ها بیفکنیم و... چون نیت خیر است، چون هدف ملی و مردمی است، و ابزار لازم چون توکل و همت و اراده و برنامه و عقلانیت و شجاعت و... را نیز فراهم خواهیم آورد، بدون تردید موفقیت پیش رو خواهد بود و موانع یکی پس از دیگری کنار می‌روند و.... شعار «ما می‌توانیم» در فوتبال نیز تحقق عینی و عملی خواهد یافت.